Ψάχνουμε Δήμαρχο… μπορεί κανείς;

Ψάχνουμε Δήμαρχο...

Δήμαρχο για τον οποίο η ποιότητα ζωής των κατοίκων συνδέεται με την εικόνα της πόλης, το επίπεδο της ρύπανσης και της ηχορύπανσης, με το πράσινο και τους ελεύθερους χώρους.

Δήμαρχο που δίνει μεγαλύτερη σημασία στο δημόσιο χώρο και δεν επιτρέπει την ανεξέλεγκτη αδειοδότηση των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και την επέκταση των τραπεζοκαθισμάτων, των παράνομων στεγάστρων, του παραεμπορίου και των σπασμένων και χωρίς συντήρηση πεζοδρομίων.

Δήμαρχο που ν’ αξιοποιήσει πραγματικά την Δημοτική Αστυνομία για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής του πολίτη και που είναι σε θέση να αντιληφθεί την αξιοθρήνητη εικόνα που παρουσιάζει το νεοσύστατο αυτό σώμα, στα μάτια των δημοτών.

Δήμαρχο που να ασκεί πραγματική περιβαντολλογική πολιτική στην πόλη, που δεν θα συλλέγει τα σκουπίδια στις 2 το μεσημέρι.

Δήμαρχο πραγματικό και όχι της εικονικής πραγματικότητας.

Δήμαρχο του οποίου ο ρόλος δεν θα είναι διακοσμητικός.

Δήμαρχο που δεν είναι Σκαρκίωτης ούτε παλιός Πρόσκοπος ούτε θεούσος και σίγουρα όχι Βασιλικότερος του Βασιλέα...

Δήμαρχο χωρίς μουστάκι...

Δήμαρχο σαν τον Παγούνη βρε γαμώτω...

Δήμαρχο να τους βάλει τα δυό πόδια σε ένα παπούτσι...

Δήμαρχο και όχι ανδρείκελο…

«…πόλις… γινομένη μεν του ζην ένεκεν, ούσα δε του ευ ζην»
Αριστοτέλης

Όλοι εμείς που επιλέξαμε, να ζούμε σ’ αυτόν τον τόπο, που βιώνουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας, την ανεργία, την μόλυνση περιβάλλοντος, την κλιματική αλλαγή, την δυσπραγία, την έλλειψη υποδομών, την έλλειψη δημοκρατίας και συμμετοχής, που φιλοδοξούμε να δούμε τον τόπο μας .. αλλιώς, αρνούμαστε να συμβιβαστούμε με τη λογική της κριτικής «εκ του ασφαλούς», της σιωπής, της αδράνειας, της αδιαφορίας και της ατομικότητας

Μέσα σε ένα βίαια παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, όπου οι τοπικές ιδιαιτερότητες τείνουν να εξαφανισθούν και όπου η κλιματική αλλαγή θέτει μια νέα σημαντική πρόκληση σε παγκόσμιο επίπεδο, οι πλατιές λαϊκές μάζες βιώνουν ανατροπές στις εργασιακές, κοινωνικές και πολιτισμικές σχέσεις, στα ανθρώπινα δικαιώματα και στις ατομικές ελευθερίες.

Οι πολιτικές που ακολούθησαν όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, καταρρέουν κάτω από το βάρος των διεθνών συνθηκών, της σήψης, της διαφθοράς, του παρασιτισμού, της περιβαλλοντική απαξίωσης, της έλλειψης παραγωγής – εξαγωγών και του δανεισμού, οδηγώντας τη χώρα στη χρεοκοπία. Οι διαφαινόμενες ραγδαίες εξελίξεις ιδιαίτερα με την παρουσία της «Τρόϊκας», που επιβλήθηκε με απόλυτα κυνικό τρόπο στη χώρα μας, δεν αφήνουν περιθώρια επανάπαυσης.

Σήμερα όλοι εμείς που νοιαζόμαστε για το μέλλον αυτού του τόπου και που πιστεύουμε στη ρήση   «Σκέψου παγκόσμια και δράσε τοπικά», οφείλουμε να αναλάβουμε κοινή δράση με αρχή τα τοπικά και άμεσα κοινά πράγματα.

Η διοικητική αναδιάρθρωση που προωθήθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση με την ευφάνταστο και ατυχή ονομασία «Καλλικράτης», δεν αποτέλεσε απλά άλλη μια χαμένη ευκαιρία για τη χώρα αλλά σήμαινε και το πισωγύρισμα μιας μεγάλης προσπάθειας εκδημοκρατισμού και διαφάνειας στην κοινωνία.

Όλοι εμείς που μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα για ανθρώπινες πόλεις και μια αξιοπρεπή καθημερινή ζωή, με μπροστάρηδες τους νέους, με κοινωνική αλληλεγγύη, με ισότητα και με σεβασμό στη διαφορετικότητα, που έχουμε βαθιά πίστη πως η ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ, αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία για μια νέα, ριζοσπαστική αυτοδιοικητική παρέμβαση στα Κοινά, με σκοπό τη συν-διαμορφωση ανθρώπινων όρων ζωής στον τόπο μας. Για να βγει η πολιτική από τα τοπικά κέντρα εξουσίας και τα γραφεία «παραγόντων και παραγοντίσκων» και να έρθει στις γειτονιές, στις πλατείες, στο χωριό και τους χώρους δουλειάς. Να γίνει υπόθεση των πολιτών.

Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι τα αστικά πολεοδομικά συγκροτήματα μεγαλώνουν σε βάρος της υπαίθρου, ενώ η εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου επιτείνει την υποβάθμιση του περιβάλλοντος που δεν αφορά μόνο στην ρύπανση της ατμόσφαιρας. Αφορά κύρια, στην καταστροφή όλων των ποιοτικών στοιχείων που συγκροτούν την καθημερινότητα. Το κεντρικό πρόβλημα της συμπεριφοράς των πολιτών είναι κατά βάση πρόβλημα δημοκρατίας. Η υποχώρηση του συλλογικού, η γενικευμένη απογοήτευση από τους θεσμούς και ο νέος αυταρχισμός που απειλεί ολόκληρο το κόσμο, συνιστούν αντιδημοκρατική εξέλιξη.

Στεκόμαστε απέναντι και ενάντια στην αποξένωση και την αδιαφορία για τα κοινά, τον ατομικισμό και την αντικοινωνική συμπεριφορά, που αποτελούν τις «μαύρες τρύπες» στην κοινωνική ταυτότητα της πόλης.

Βασική επιδίωξη και καθαρό στόχο αποτελεί η ανατροπή, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, της λογικής της συνεχούς και συστηματικής συρρίκνωσης του Δημοσίου προς όφελος του ιδιωτικού. Θέλουμε να περάσει η αντίληψη του σεβασμού του δημόσιου χώρου, της δημόσιας περιουσίας και του δημόσιου συμφέροντος σε όλους τους πολίτες και κύρια στους νέους ανθρώπους. Ενεργός πολίτης είναι ο ενημερωμένος πολίτης που δείχνει έμπρακτα το σεβασμό του στη δημόσια περιουσία και συμμετέχει στα κέντρα αποφάσεων.

Η αειφορία θα πρέπει να γίνει πράξη τόσο από τον Δήμο όσο και από τους πολίτες. Σταθερή μας γραμμή, οι ενέργειες όλων να κινούνται στη λογική ότι η βιώσιμη ή αειφόρος ανάπτυξη, θεωρείται η ανάπτυξη που είναι οργανωμένη κατά τέτοιο τρόπο ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες της παρούσας γενιάς, χωρίς όμως να παρεμποδίζει τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιούν τις δικές τους ανάγκες.

Το λίκνο μας είναι ένας ιστορικός χώρος της Άνω Μακεδονίας, προικισμένος με πολιτιστική παρακαταθήκη χιλιετιών και με αγώνες που μας κληροδότησαν την έννοια της αντίστασης. Ένας χώρος εμπλουτισμένος με τις ιδέες της Ευρώπης του Διαφωτισμού, επίκεντρο εμπορικό και πνευματικό στη Βαλκανική του 17ου και 18ου αιώνα. Ένας τόπος ενδυναμωμένος από την ιστορική συγκυρία με ελληνικό στοιχείο της Ανατολής. Ένας τόπος πλούσιος στα κοιτάσματα και ταυτόχρονα λεηλατημένος από τις κυβερνητικές πολιτικές και συχνά της αδράνειας των τοπικών εξουσιών.

Σήμερα είναι αδήριτη ανάγκη η περιοχή μας, να βγει από την παραγωγική μονολιθικότητα, από την περιβαλλοντική υποβάθμιση, να πάψει η κατασπατάληση των φυσικών πόρων (έδαφος, υπέδαφος, νερά) στερώντας τες από τις επόμενες γενεές, να βρει τον αναπτυξιακό δρόμο που της αξίζει, προωθώντας ένα βιώσιμο και αειφόρο μοντέλο, που θα σέβεται την ποιότητα ζωής των ανθρώπων και τα δικαιώματα των επόμενων γενεών.

Επί πλέον ο νέος Δήμος Κοζάνης και η πόλη καλείται να χειριστεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, ως πρωτεύουσα της νέας αιρετής περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Στα παραπάνω πρέπει, με βάση την εμπειρία του ιστορικού παρελθόντος των Κοζανιτών στην βαλκανική ενδοχώρα, να προωθηθούν ουσιαστικές σχέσεις με τις γειτονικές βαλκανικές πόλεις.

Με τις προτάσεις μας, πάντα σε συνθήκες πλήρους (και αυτονόητης για τη πραγματική δημοκρατία) διαφάνειας, παρεμβαίνουμε ουσιαστικά στους βασικούς τομείς του Δήμου που θεωρούμε και πυλώνες της πολιτικής μας: Αστική διακυβέρνηση, Συμμετοχικό προϋπολογισμό, Ανεργία – επιχειρηματικότητα, Υγεία, Παιδεία, Φυσικό και Ανθρωπογενές Περιβάλλον, Πολιτισμό.

Καλούμε όλους τους πολίτες σε μια ανοιχτή και διαφανή συνεργασία για τη δημιουργία μιας πλατιάς συμπαράταξης, για να δούμε τις πόλεις μας και τις περιοχές Κοζάνης - Αιανής - Ελίμειας - Ελλησπόντου - Δημ. Υψηλάντη ανοιχτές, σύγχρονες, ευρωπαϊκές, όπου όλοι οι δημότες εκτός από κάτοικοι, να γίνουν γείτονες και πολίτες σε ένα βιώσιμο περιβάλλον, υπερβαίνοντας ξεθωριασμένα αυτοδιοικητικά σχήματα που παρά τη θετική συμβολή τους σε κάποιους τομείς, εξάντλησαν στο χρόνο τις δυνατότητές τους.

Όλοι εμείς:

Επειδή δεν δεχόμαστε να ονειρεύονται άλλοι για λογαριασμό μας.
Επειδή η οργή όλων μας και ιδιαίτερα των νέων για όσα συμβαίνουν, δεν πρέπει να εξελιχθεί σε απάθεια και αποχή.

Πιστεύουμε ότι:

Ήρθε η ώρα των επιλογών.
Ήρθε η ώρα που χωρίς ταλαντεύσεις, οι πολίτες πρέπει να διαλέξουν όχθη. Όχι όχθη κομματική, αλλά όχθη κοινωνική και αυτοδιοικητική.

Θέλουμε, να ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ το Αυτοδιοικητικό ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ.

Είναι η ευκαιρία μας να ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ το ΘΥΜΟ μας σε ΕΛΠΙΔΑ.

(Από την διακήρυξη της Κοζανίτικης Ενότητας)



ΥΓ1. Σήμερα όλοι θα «ψάξουν» για τους ικανότερους. Σκεφτόμενοι λοιπόν αυτούς, θεωρώ σκόπιμο να σας μεταφέρω ένα χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα αναφορικά με την στελέχωση των εκλογικών συνδυασμών.

Ο Ισαάκ Νεύτωνας υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους επιστήμονες όλων των εποχών. Θεμελίωσε τη σύγχρονη Φυσική Επιστήμη, ανέδειξε τη Λογική στην ερμηνεία των φυσικών φαινομένων, πρόσφερε τα μέγιστα στον διαφορικό λογισμό, συν-διαμόρφωσε την πορεία του σύγχρονου επιστημονικού κόσμου. Στην ηλικία των 46 χρονών εισήλθε ως βουλευτής στο Βρετανικό Κοινοβούλιο. Συμμετείχε ανελλιπώς σε όλες τις συνεδριάσεις. Επί 18 μήνες παρουσίας ποτέ δεν μίλησε, ποτέ δεν σχολίασε, απλά σημείωνε στο προσωπικό του ημερολόγιο. Στον 19ο μήνα, στα πλαίσια μιας θυελλώδους συνεδρίασης του Βρετανικού Κοινοβουλίου, σηκώθηκε και ζήτησε τον λόγο. Το Κοινοβούλιο πάγωσε! Άκρα σιωπή! Ο εφάμιλλος του Αριστοτέλη επιτέλους θα μιλούσε. Είπε μόλις μερικές λέξεις:

«Σας παρακαλώ, κλείστε το μεγάλο παράθυρο γιατί κάνει ρεύμα…».

Σεβαστά τα PhDs, τα ΜΒΑs και τα κάθε είδους ΝΒΒxs. Στις εκλογές δεν προσλαμβάνουμε υπαλλήλους και δεν ανταμείβουμε προσωπικές διαδρομές. Εκχωρούμε δημοκρατικά δικαιώματα και υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας. Ψηφίστε όποιον θεωρείτε ικανότερο. Απλά, φροντίστε έστω για ένα λεπτό, να τον κοιτάξτε στα μάτια…



ΥΓ2. Εν τω μεταξύ γνωρίζω τρεις Βλαδίμηρους στην ιστορία:
1. Τον Βλαδίμηρο Ιλιτς Λένιν που είπε τα παραπάνω κι είναι ο πνευματικός κι ιδεολογικός ανιών όσων προανέφερα, του οποίου έχω τα «Απαντά» του σε καμιά 25ριά τόμους, έκδοση Σύγχρονης Εποχής, τα οποία κυκλοφόρησαν μετά την μεταπολίτευση (τι τα ήθελα ο ερίφης και τώρα δεν έχω που να τα χαρίσω αφού δεν μπορώ να τα πετάξω ή τα πολτοποιήσω;) Το αμάρτημα της βιβλιοσύνθλιψης διέπραξα άπαξ, την εποχή της Βιβλιοθήκης -μέχρι πότε τελικά άραγε θα νοσταλγείς αυτήν Ιnsula Utopia σου – όταν εκατοντάδες βαρύτιμα δεμένους τόμους, του καταφωτισμένου ηγέτη των ΒορειοΚορεάτων Κιμ ΗΙλ Σουγκ, τους οδήγησα μόνους κι ανυπεράσπιστους από τους επιχώριους υποστηρικτές του, στην ανακύκλωση στο νιάημερο, διαπράττοντας βαρύτατο έγκλημα κατά της παγκόσμιας επανάστασης κλπ. Εξομολογήθηκα δημοσίως αυτό το αμάρτημα πλειστάκις μήπως κι εξιλεωθώ, αλλά οι τύψεις συνεχώς με πλήττουν.

Εχω επίσης στη βιβλιοαποθήκη του χωριού, τους μισούς τόμους από τα άπαντα του Β.Ι.Λ. στην έκδοση του 1953, τους οποίους διαμοιράστηκαν τα τότε δύο τοπικά ΚΚΕ, αφού ολοκληρωμένη η σειρά υπήρχε στα γραφεία Κοζάνης της ολιγοήμερης «Ενωμένης Αριστεράς» του 1974 (που τη θυμήθηκα τώρα την εποχή της εντελώς θρυμματισμένης). «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» μου ανταλλάσσω ολόκληρη τη νέα σειρά της Σ.Ε. με τη μισή παλιά του 1953 έτσι για τον χρόνο έκδοσης και μόνο και για ό,τι αυτός σηματοδοτεί στο παγκόσμιο κομουνιστικό κίνημα και στο οικείο μας επί γης κούνημα γενικώς.

2. Το Βλαδίμηρο, Ρώσο αυτοσχέδιο ιατρό, θεραπευτή διαφόρων πόνων του σώματος αλλά με βελονισμό...

3. Το Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκυ μέγα Ρώσο ποιητή που αυτοκτόνησε μόλις άρχισε να ζει τα αδιέξοδα της θεωρίας και πολιτικής του διαδόχου του πρώτου των Βλαδίμηρων.

Ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός (“Ελευθερία ανάπηρη πάλι σας τάζουν…”) μνημονεύει τον Μγκφσκ σε ένα ποίημά του “Μέρες του 1953” τότε δηλαδή που πέθανε ο Στάλιν, στη συλλογή “Κατά Σαδδουκαίων” εκδ. Κείμενα1971. Το αναδημοσιεύω έτσι αλλά όχι για πλάκα.




ΜΕΡΕΣ 1953

Σκεφτείτε τη θέση της Κυβερνήσεως
μετά την δολοφονίαν των ποιητών
εμένα σκεφτείτε ανεβαίνοντας το φλογερό
δρόμο που άλλοτε ακούγονταν κλαγγές
όπλων φοιτητών τώρα έρημο πάρκο.
Σκεφτείτε τη θέση των ποιητών
μετά την εγκαθίδρυση των κυβερνήσεων
μετά τη διαταγή παύσατε πυρ υμνήσατε τους
άρχοντας
σκεφτείτε και εμένα .
Μέσα στο ήρεμο πλήθος υψώνομαι
με κοιτάζουν παράξενα
μέσα στη νέα βουή δεν ακούγομαι
πέφτω και φεύγω.
Γιέσενιν – Μαγιακόφσκυ αδελφοί που τερματίσατε
δεν αγαπήσατε τα ήρεμα βράδια τον καφέ
τις συζητήσεις
δεν είχατε σε ποιόν να επιτεθείτε.
Τώρα κυριαρχεί η χαμηλή φωνή κάποιου εγκάρδιου
Ναζίμ που μας καλεί για ειρήνη
τώρα χτυπάν στα πάρκα τα παιδιά τραγούδια των σκλάβων .
Ξαφνιάζονται οι άνθρωποι σαν ακουστεί
το Εμπρός επαναστάτες
ξαφνιάζονται σαν ακουστεί Ελευθερία.
Πάψε τους ύμνους σου αστέ ποιητή έλληνα
Λειβαδίτη
για έρωτες και σπίτια και ηρεμία
όσο ανθρώπινα κι αν είναι .
Αύριο θ’ αναγκαστείς να φωνάζεις
όπως άλλοτε μαζί μου θάνατος στους τυράννους .
Αύριο που η ζωή θα μας σφίγγει θα βγεις με
την κορούλα σου στους δρόμους
γεμάτος απορία μέσα στις φλόγες
και δε θ’ αναγνωρίζεις τίποτα .
Έλα μαζί μου.
Μίλα για μια τεράστια σύγκρουση της εργατιάς
μ’ αρχόντους
ατσάλωνε την τόση θέληση της
πάψε τους θρήνους σου.
Εγώ με τη φωτιά του 17 προχωράω αντίθετα
από τα συνέδρια τις συσκέψεις
αντίθετα από τις μυστικές αστυνομίες
από τους υπουργούς τις δεξιώσεις
αντίθετα στον πόλεμο.
Κανένας πια δεν έμεινε ποιητής.
Έτσι μονάχος ανοίγω το δρόμο.

Καλό βόλι!

Πηγές: 1. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ... περάστε να διαβάσετε τον κ. Καραγιάννη. Αξίζει τον κόπο.
                2. VETO NEWS
                3. KOZAN GR