28/10/10

Ευλογημένο καταφύγιο...











Οἱ ἄνθρωποι βρίσκονται σέ ἀκατάπαυστη κίνηση ,σάν μανιακοί.
Ἄλλοι τρέχουν ἀπό δῶ , ἄλλοι ἀπο κεῖ. Ὅλοι βιάζονται.
Δοξάζω τόν Θεό ἅμα δῶ κανέναν νά πορεύεται ἥσυχα χωρίς νά βιάζεται…
Ὅλοι καταγίνονται μέ ὅλα…γιά νά ξεχάσουνε τόν ἑαυτό τους, γιά νά
μήν ἀπομένουνε μοναχοί και δοῦνε τή γύμνια τους, τή μιζέρια τους,
τό χάος πού τούς ζώνει…

Φώτης Κόντογλου

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Η αληθινή ελευθερία αξίζει τη 'θυσία' του εαυτού μας. Τα όπλα του γείτονά σου δεν μπορούν να την αφαιρέσουν· τα δικά σου όπλα δεν μπορούν να την κερδίσουν και να την προστατέψουν. Και το πεδίο της μάχης είναι γι' αυτήν ένας τάφος.
Η αληθινή ελευθερία κερδίζεται και χάνεται μέσα στην καρδιά!".
Ας είναι η γλυκιά καρδιά σου, αυτό το ευλογημένο καταφύγιο.

dimitris είπε...

Πινεις το καφεδακι σου, βλεπεις τα λουλουδια σου, χαιδευεις την ασπρη γουνα του, κοιτας τα μαυρα ματια του, παιρνεις μια ανασα και αρπαζεις την ζωη απο το ''μαλλι''.

despoina είπε...

Ευλογημένος ο Κόντογλου που θρυμματίζει ακατάπαυστα την παγωμένη μέσα μας θάλασσα..
και καλότυχη εσύ που το καταφύγιο σου
το πιστεύεις ευλογημένο...
γιατί είναι...
ΚΑΛΗ ΗΜΕΡΑ

Καραβάκι είπε...

Ανώνυμε,

είθε...

Δημήτρη,

αυτό το σπίτι είναι ότι πολυτιμότερο υπάρχει στη ζωή μου από υλικά αγαθά που ποτέ δεν με συγκίνησαν.Γεμάτο αναμνήσεις όμορφες.Αυτές με κρατούν...

Δέσποινα,

πολύ όμορφα έκανες την περιγραφή."Θρυμματίζει ακατάπαυστα την παγωμένη θάλασσα μέσα μας...".Μακάρι να ζεσταθεί κάποτε αυτή η θάλασσα...