Η καχυποψία ενός αλλόθι...

Όποτε λένε ότι η ποίηση πια αργοπεθαίνει, ένα αγερι φυσά από "εκεί που σμίγουν τα βουνά με το μελτέμι και αγκαλιάζεται η βροχή με τα καυτά μας ρούχα", διαπερνά τα στεγανά της παγωμένης μας καρδιάς και νοιώθουμε πάλι το "Γιατί" της Δημιουργίας...

Αγέρι πρώτο

Μέσα στις φλέβες μας κυλά η ευωδιά που περισσεύει
που αναβλύζει απ’ τα χωράφια της βροχής
σέρνοντας πίσω της τα χνότα και τα ρήματα
από τα κόκκινα σοκάκια
μέχρι τα ματωμένα κλήματα.
Εκεί που σμίγουν τα βουνά με το μελτέμι
κι αγκαλιάζεται η βροχή με τα καυτά μας ρούχα
εκεί εγεννήθη μια νυχτιά η δίψα για τις λέξεις
περνώντας από το’ να χέρι στ’ άλλο
κι από τα χείλη μιας γυναίκας που τρέκλιζε για λίγη αγάπη.

Τι να 'ναι άραγε αυτό
που λάμπει στ' άβαθα νερά μας
αφού το όνειρο ξαπλώνει στο πρώτο νεύμα της αυγής;

Μιχαήλ Χρήστος

Τέσσερις νέες μουσικοί δημιούργησαν την ορχήστρα «Smyrna» και μας προσκαλούν σ’ ένα πολύχρωμο μελωδικό ταξίδι, ερμηνεύοντας με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια και σκοπούς της Ελληνικής παράδοσης.

Η Ελευθερία Κουρλιά (κιθάρα, τραγούδι) η Γεωργία Λώλη (κανονάκι , σαντούρι, τραγούδι), η Πένυ Παπακωνσταντίνου (πολίτικο λαούτο, τζουράς, τραγούδι) και η Claudia Rossini (βιολί, τραγούδι), αποτελούν την ορχήστρα «Smyrna» και ταξιδεύουν στην μουσική μας παράδοση, κάνοντας στάσεις σε διάφορες εποχές της, αναδεικνύοντας το ιδιαίτερο ύφος κάθε εποχής, αλλά και αποκαλύπτοντας τους κρυφούς κρίκους που συνδέουν διαχρονικά αυτήν την πλούσια μουσική παρακαταθήκη.

Με σκοπούς και τραγούδια από τη Μικρά Ασία,την Καππαδοκία, την Κωνσταντινούπολη, τη Θράκη, την Μακεδονία, το Αιγαίο και τον Πειραιά, θέλγουν το ακροατήριο και το παρασύρουν να γλεντήσει σα μια μεγάλη παρέα και να τραγουδήσει, από τη «Μπρατσέρα» της Λέρου, ως το «Βάλε με στην αγκαλιά σου» του Βαγγέλη Παπάζογλου, κι απ’ τον Θρακιώτικο «Μαντηλάτο» ως τη «Μπολσεβίκα» του Τούντα και τον «Μάγκα στο Βοτανικό» του Βαμβακάρη.