22/7/09

Στην αυλή των θαυμάτων...


Άλλο ένα ζεστό βράδυ απλώνεται σαν τεράστιο σεντόνι πάνω από την πόλη. Οι ανάσες βαραίνουν. Γίνονται αργές, σχεδόν ανύπαρκτες. Το σώμα μουδιάζει και το μυαλό θέλει να πετάξει.


Ξεφεύγω για λίγο από τον μικρόκοσμο μου, για να βρεθώ στην αυλή των θαυμάτων. Στην αυλή των παιδικών μου χρόνων.






Το ένιωσα σχεδόν μόλις μπήκα. Μόλις πέρασα το κατώφλι της βαριάς ξύλινης πόρτας που απόψε ήταν ανοιχτή σε μένα, μα και στα θαύματα...


Μια αυλή γεμάτη μαστιχιές, γιασεμιά, κι έναν γέρο πλάτανο που στέκει επιβλητικά στο κέντρο της. Μια αυλή, που στον αέρα της πλανιούνται ψίθυροι, μαζί με χιλιάδες μικρές εκρήξεις φωτός.






Υπάρχουν κάτι ξεχασμένες γειτονιές μέσα στις πόλεις. Γειτονιές, που η καθημερινότητα κρύβει καλά. Κομμάτια μιας άλλης εποχής.


Με τα πλακόστρωτα σοκάκια τους, τα ασπρισμένα πεζούλια, και με πολλές, πάρα πολλές κρεμασμένες γλάστρες στα κάγκελα τους.






Όταν περπατάς μέσα σε αυτές τις ξεχασμένες γειτονιές, το άρωμα τους σε μεθά. Νιώθεις μια ζάλη γλυκιά, που δεν σε τρομάζει αλλά αντίθετα σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις.






Ας περάσουμε το κατώφλι τούτης της αυλής. Ας μπούμε μέσα κι ας αφήσουμε ελεύθερη την ψυχή αυτό το βράδυ να την οδηγήσουν τα μικρά θαύματα που θα συμβούν...


O κήπος αρχίζει να βάφεται σε χρώματα μαβιά. Η νύχτα πλησιάζει, μα αυτό είναι το ζητούμενο. Τα θαύματα συμβαίνουν μόνο τα βράδια


Για να μπορείς να ξεχωρίζεις τα χρώματα που είναι βαμμένα. Για να μπορείς να ακούς όσα σου ψιθυρίζουν μέσα στη σιγαλιά. Για να μπορείς να δεις, όλα όσα θέλουν να σου δείξουν.


Μια φωνή γλυκιά αντηχεί μέσα στον κήπο. Σχεδόν απόκοσμη. Μοναδική. Την έχει πάρει ο αγέρας και την ανεμίζει πάνω στα δέντρα, στα λουλούδια, στα περβάζια. Να τρυπώσει παντού. Να γεμίσει κάθε ζωντανό πόρο τούτης της αυλής.


Όλα είναι fado... κι είναι νύχτα...


Μια φεγγαρόφωτη νύχτα, κλαδί γιασεμιού. Μια κιθάρα χαμηλόφωνα παίζει. Όλα είναι fados. Όλα είναι έρωτας. Όλα είναι ζωή. Αλλά και οδύνη.


Ο έρωτας είναι φωτιά. Ο έρωτας είναι φλόγα. Οργή και ζήλια που προδίδει την καρδιά. Ο έρωτας είναι φωτιά και μυρίζει σαν άγριο γαρύφαλλο..

Σε τούτον τον όμορφο κήπο που μισοκοιμάται,το αηδόνι μέσα στις φυλλωσιές ερωτοτροπεί με τη σελήνη τραγουδώντας Την ώρα που η Αλίκη σιγοτραγουδά μέσα στον κήπο των θαυμάτων, η φωνή της σιγοτραγουδά τον καημό της.


Όταν η Αλίκη τραγουδά, μαγεύει όλον τον κόσμο. Γιατί αυτό που τραγουδά είναι το fado...


Μέσα μου κάτι σκιρτάει. Το κόκκινο νύχτωσε. Δροσιά πάνω στην έξαψη μου. Ξαφνικά, όλα μου έρχονται στο νου. Σαν πριν πέσει στη θάλασσα η νύχτα.


Το φεγγάρι ανεβαίνει στον ορίζοντα και αναμνήσεις ξυπνούν. Σαν δάκρυ μέσα μου...


Το παρελθόν μου αναδύεται. Σαν άρωμα, σαν φωνή. Ο αντίλαλος από το παρελθόν μου που καλεί ένα fado.


Στην αυλή των θαυμάτων ήχοι και χρώματα στροβιλίζονται στον αέρα. Σε έναν χορό ονειρικό. Σε έναν χορό που γεμίζει την ψυχή.


Μια ανεξήγητη τρυφερότητα πάνω μου. Συγκίνηση, συγκίνηση συγκεχυμένη Σαν τζάμι θολό. Γαλαζωπή.


Τραγουδάει παλιά τραγούδια μέσα στην ψυχούλα μου. Κι ότι γλυκό και παιδικό ξυπνάει την ώρα αυτή, η νυχτερινή. Ένα θρόισμα ακούγεται και μεγαλώνει η τρυφεράδα μου. Θυμάμαι. Και τα τραγούδια πέφτουν πάνω στην καρδιά μου και την ξεπλένουν απ τη ζωή.


Ένα θαλασσινό αγέρι φουσκώνει μέσα μου. Θυμάμαι, και μια φωνή ξυπνάει μέσα μου. Και θυμάμαι πως δεν την έφερνα συχνά στη θύμηση μου...


KΛείνω τα μάτια. Νιώθω τον αέρα να με χαιδεύει. Η γλυκειά Αλίκη συνεχίζει το τραγούδι της. Μέσα στον μαγικό κήπο. Οι σκέψεις είναι πια μακρυά. Μόνο ότι έμεινε κοντά μου πλένει τώρα την ψυχή.


Το τιμόνι μέσα μου επιβραδύνει την περιστροφή του. Ένα καράβι θα είναι ωραίο πάντα. Μόνο και μόνο γιατί είναι καράβι. Το ταξίδι είναι πάντα ταξίδι. Και το μακρυνό... είναι πάντα στη θέση του. Στο πουθενά...


Τίποτα δεν έχει αλλάξει από παλιά. Μόνο που απόψε η μαγική αυλή δίνει απλόχερα τα θαύματα της. Τα μοιράζει σε όποιον έχει χέρια. Σε όποιον έχει ψυχή. Σε όποιον μπορεί να αισθανθεί και να νιώσει.


Το ανακάτεμα των ανθρώπων μέσα σε τούτη τη βραδυά με τις μελωδίες και τα χρώματα είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι.Κι όλα αυτά δεν είναι μόνο ανθρώπινα και καθαρά, μα και ωραία. Ο χρόνος στην αυλή των θαυμάτων περνάει τρέχοντας. Τόσο γρήγορα που κάθε ώρα είναι σαν ένα λεπτό μονάχα.


Η νύχτα στην αυλή των θαυμάτων συντροφιά με τη μοναδική φωνή της Αλίκης ήταν μαγική. Μας ταξίδεψε, θας θύμισε, μας συγκίνησε. Έκανε τις καρδιές μας για λίγο να αλαφρύνουν. Να πετάξουν κι αυτές σε μέρη όμορφα. Κι όταν όλα τελείωσαν μου έμεινε μια γλυκειά γεύση, πασπαλισμένη από μαστίχα και αγιόκλημα...
Καλό σας βράδυ.

Κλικάρετε στα πυθάρια για να ελευθερώσετε τις μελωδίες...





14 σχόλια:

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

...είπα να περάσω να πω μια καληνύχτα και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα σε μια όμορφη αυλή να ακούω γλυκές μελωδίες που σε κάνουν να κοιτάς τον ουρανό,να ανασαίνω αρώματα, να βλέπω χρώματα...
σ'ευχαριστώ Aza,καληνύχτα.

Δημητρης είπε...

Το συντομώτερο το τσούρμο και κατεύθυνση τον Βορρά!! Υστερα από αυτό που έζησα με την εγγραφή σου!!!! Είμαι στον δρόμο!!!!!
Καλή σου μέρα!!!

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Αφωνη!!!
Σ'ευχαριστώ,που υπάρχεις,
τη δύναμή σου να μεταδίδεις,
ολα όσα έχεις στην όμορφη ψυχή σου,
πλάσματα σαν κι'εσένα,κάνουν ανεκτό τον κόσμο!
Νά είσαι πάντα καλά!

korinoskilo είπε...

τι ωραια βραδυα!!!!!!!!!!!!
ζηλεψα!!!

Ευρύνοος είπε...

Υπέροχες γεύσεις, εικόνες, μυρωδιές, μελωδίες, λουλούδια..

τα πάντα εκεί που πρέπει..

στο άπειρον..

κι εγώ βρέθηκα εκεί..

έξω ξημερώνει και η σταχτοπούτα επιστρέφει..

καλό ξημέρωμα λοιπόν..

ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...

το τριτο μονο αξίζει.

Καραβάκι είπε...

dimitrisp(se xrono enestota) χαίρομαι που βρέθηκες στην αυλή... Και πιο πολύ που σου άρεσε.Καλό απόγευμα σου εύχομαι!Να είσαι καλά!

Καραβάκι είπε...

Δημητρό εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να το κάνουμε αυτό!Θα είναι όμορφα το ξέρω... Φιλιά πολλά και καλό απόγευμα!

Καραβάκι είπε...

Ελίτσα μου, σε ευχαριστώ... ξέρεις εσύ!Φιλάκια!

Καραβάκι είπε...

Λενιώ εμ δεν έρχεσαι... άντε να δω ποτέ θα έρθετε κι όλες μαζί!Θα χιονίσει κι ας είναι καλοκαίρι!Φιλάκια καλό μου να περνάς καλά!

Καραβάκι είπε...

Ευρύνοε χαίρομαι που βρέθηκες στο άπειρο κι εσύ!Και να προσέχεις την κοκινοσκουφίτσα... ο κακός ο λύκος παραμονεύει τα βράδυα!Να είσαι καλά!Και σε ευχαριστώ...

Καραβάκι είπε...

Θαλασσοκράτορα στο αφιερώνω τότε.Δικό σου το τραγούδι.Καλό σου απόγευμα!

Ευρύνοος είπε...

Κάτι ξέρεις εσύ..

για Σταχτοπούτα μίλησα εγώ..

;)

Καραβάκι είπε...

Χμ.... Ευρύνοε ξέρεις από τρελό κι από μικρό λένε... τρελό δεν είμαι πάντα.Αλλά μικρό στα σίγουρα οπότε κράτα την συμβουλή μου.Άκου την Σταχτοπούτα... ουφ σαν πολύ ζέστη έχει σήμερα!
:)