26/7/09

Το μπλε που δεν ξέχασα



Το ζητούσα διακαώς. Ήξερα τι ζητούσα. Το είχα στα μάτια μου. Αλλά δεν το έβλεπα πουθενά στην παλέτα των χρωμάτων μου. Χρόνια ονειρευόμουν το ταβάνι επάνω από το κρεβάτι μπλε. Σ’ αυτό το μπλε το ανύπαρκτο. Μπλε ονειρευόμουν και τον απέναντι τοίχο.
Το Ατάπαζαρ όχι, αλλά την προγιαγιά Μαρία, την σκέφτομαι πάντα. Για κείνη αποδέχθηκα το ταξίδι. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις πoυ θα σε βγάλει ένα ταξίδι.
Το πρώτο που αντίκρισα ήταν εκείνοι οι αλλόκοτοι βράχοι. Νεραϊδοκαμινάδες, μου είπε. Σε ένα τοπίο «ουκ εκ του κόσμου τούτου». Βράχοι σαν τους δερβίσηδες σ’ αυτή την ατέρμονη περιστροφή, υπόμνηση των κύκλων ζωής, της διαρκούς πρόβας θανάτου. Βράχοι που υπήρξαν σπίτια, στάβλοι, μοναστήρια, ναοί. Πόλεις μέσα στους βράχους και κάτω απ’ τη γη. Μνήμες και μουσικές, γεύσεις και άγιες εικόνες που νίκησαν τον χρόνο.
Φτάνουμε πάντα αργά το απόγευμα σε μια Σκοτεινή Εκκλησιά. Τα στοιχειωμένα φουγάρα και οι λαξευμένες εκκλησίες. Το αλλόκοτο εκείνο γλυπτό της φύσης, που αλλάζει σχήμα με τον αέρα. Ποτέ ο τόπος τούτος δεν είναι ο ίδιος, σαν τους ανθρώπους, αλλάζει αναλόγως με την πνοή. Χρόνο τον χρόνο γίνεται άλλος, αλλά τόσο ίδιος!
Παντού οι πρόγονοι, κι ας έφυγαν πια. Κάποιοι ψάλλουν. Πρώτα στην εκκλησιά τη μικρή. Στην εκκλησία του Αι Γιώργη ή του φιδιού, μετά. Και στην Κρυφή εκκλησία. Στην εκκλησία των Στεφάνων.
Εκεί το βρήκα. Αυτό που μάλλον πρωτόδα στα υφαντά, που τόσο καλά ήξερε να βάφει η γιαγιά Μαρία. Το μπλε που γύρευα και που δεν το συνάντησα αλλού πουθενά. Παρά μόνο τώρα στα υφαντά. Και στην εκκλησία των Στεφάνων.
Κι όλα έγιναν Μνήμη, Μήτρα, Κοιτίδα, Θάνατος, Θαύμα, Ζωή, Θεός, προγιαγιά Μαρία. Το μπλε που δεν ξέχασα και που δεν είχα ποτέ ξαναδεί. Γιατί δεν είχα καν γεννηθεί όταν έβαζε αυτό το μπλε η γιαγιά μέσα στο υφάδι της.
Ολα έγιναν Νύσσα, Νεάπολη, Σινασσός, Αβάνισσος, Προκόπι, Μαλακοπή, Αρχελαΐδα, Αραβησσός, Βάνησα, Καρβάλη. Αυτοί οι ηφαιστειογενείς βράχοι και «οι στοιχειωμένες γωνιές» κατέχουν το άδηλο κι αθέατο μυστικό να λύνουν τον γρίφο και να υπερβαίνουν τον χρόνο.
Αφού για κλάσματα χρόνου, κοιτώντας εκείνο το μπλε, σαν να το είδα κι εγώ. Αλλά δεν το θυμάμαι καθόλου...

14 σχόλια:

Osiris είπε...

Έχεις βαλθεί να με τρελλάνεις;
Δεν την ξέρεις την τρέλλα μου;
Μόλις χτες γύρισα από το ερημονήσι και μπαίνω στο καραβάκι και βλέπω αυτό το post.
Θέλεις να τα μαζέψω και να εξαφανιστώ πάλι;
:)))

Υπέροχο post!!!
Με ταξίδεψες!!!

Και το clip πολύ όμορφο!
...Το άκουγα καθώς διάβασα.
Νά 'σαι καλά γαλάζιο καραβάκι για να μας ταξιδεύεις.

Πολλά φιλιά.

fractal είπε...

Το ξέρω αυτό το μπλέ. Είναι το μπλε της Ανατολής. Αν δεν έχει απλώσει η νύχτα αυτό το μπλέ στον ουρανό, ο ήλιος αρνείται να ανατείλει..

Ευρύνοος είπε...

merhaba güzel kardeşim

:-)

thrasher είπε...

ωραιο το τραγουδακι...ετσι οπως ειδα και το φεγγαρι θυμηθικα ενα αλλο τραγουδι..φοβερο..ειναι παρα πολυ ομορφο..και μονο εισαγωγη ν'ακουσεις θα καταλαβεις

http://www.youtube.com/watch?v=eDzaYhvFUNo

Καραβάκι είπε...

Osiri είμαι πολύ χαρούμενη που είσαι ξανά κοντά μας.Δε θέλω να εξαφανιστείς πάλι.Να μείνεις μαζί μας θέλω.Μέχρι την επόμενη φορά που θα ξυπνήσει ο πειρατής μέσα σου και θα πρέπει να ξαναταξιδέψεις.Χαίρομαι που σου άρεσε το ποστ,και ελπίζω πως θα κάνουμε πολλά και ωραία ταξίδια από δω και πέρα.Φιλιά πολλά κι από μένα!Να είσαι καλά!

Καραβάκι είπε...

fractal είναι το μπλε της ψυχής μας.Που πάντα υπάρχει μέσα μας,ακόμη κι αν το ξεχνάμε κάποιες φορές...καλό σου βράδυ.

Aristodimos είπε...

Καλη μου Γλύκα...
Ομορφη πουναι η ψυχούλα σου γι αυτο παντα μας ταξιδεύεις τόσο υπέροχα.

Νασαι παντα καλα καλη μου φίλη

Καλή εβδομάδα

Την αγάπη μου

Αρης

Lilith είπε...

Αυτό που είπε ο Άρης σκεφτόμουνα κι' εγώ, :)
Οι όμορφες ψυχές κάνουν όμορφα ταξίδια!
Μπλε και φωτεινά.
Να' σαι καλά.

Καραβάκι είπε...

Hoşgeldiniz palikari.Pos gelir? Düşünce yapmak değildir bu??

Καραβάκι είπε...

thrasher σε ευχαριστώ για το τραγούδι!Πολύ καλό.Πρώτη φορά ακούω τον καλλιτέχνη αυτόν.Δεν τον ήξερα.Μα είναι στα αλήθεια καλός!Καλό βράδυ!Να είσαι καλά!

xristina είπε...

ααααααααα είναι ωραία και στο καραβάκι!!!

Καραβάκι είπε...

Άρη μου σήμερα σε σκεφτόμουν... που να είσαι,τι να κάνεις,πως τα περνάς...και να σαι στο καραβάκι!Πάντα είσαι στο μυαλό και την σκέψη μου.Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Φιλιά και από μας.Να είσαι καλά!Την δική μας αγάπη την έχεις μαζί σου πάντα...καλό βράδυ!

Καραβάκι είπε...

Lilith μου να είσαι καλά!Μόνο με το φως πορεύεται η ψυχή.Στα σκοτάδια μαραίνεται και πεθαίνει.Κι εμείς τη θέλουμε να χτυπά δυνατά.Καλό ξημέρωμα να έχεις!Φιλιά!

Καραβάκι είπε...

xristina και που αλλού είναι ωραία;Kαλώς ήρθες στο καραβάκι!