H τεχνητή λίμνη του Αλιακμώνα, είναι ένας τόπος που αγαπώ ιδιαίτερα. Για μας τους οροσείβιους, κάθε υδάτινο κομμάτι όσο μικρό κι αν είναι, έχει ιδιαίτερη αξία.
Γνώριζα από παλιά, ότι κάτω από τη λίμνη είναι θαμμένο το χωριό Νεράιδα. Το σκέπασε ο υδάτινος όγκος που μεταμορφώθηκε και σχημάτισε τούτη την όμορφη λίμνη. Το όνομα του βυθισμένου χωριού προήλθε όπως λένε οι μύθοι, από τις νεράιδες που μόλις έπεφτε το σκοτάδι περιφερόταν στην καταπράσινη κοιλάδα στους πρόποδες των Πιερίων.
Εκείνο που δεν ήξερα, είναι το ότι στον βυθό της λίμνης υπάρχουν μέχρι και σήμερα ανέγγιχτοι θησαυροί με μεγάλη συναισθηματική αξία για τους κατοίκους της περιοχής. Δε θυμάμαι καθόλου το χωριό που θάφτηκε κάτω από την λίμνη. Μόνο κάποιες φωτογραφίες μένουν πια για να φέρνουν στο μυαλό τις εικόνες από τα παλιά.
Ο χρόνος μα και το νερό δεν έχουν αφαιρέσει τίποτα από τη μαγεία των χαμένων αυτών ναυαγίων, τα οποία όπως μαρτυρούν κάποιοι ατρόμητοι βουτηχτάδες, παραμένουν στητά στο βυθό της λίμνης. Λες και ο χρόνος σταμάτησε τη μέρα που τα σκέπασε το νερό.
Το μικρό εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, που όπως λένε οι γεροντότεροι, λίγο πριν αρχίσουν τα έργα του φράγματος προσπάθησε να το γκρεμίσει ένας μάστορας μα έμεινε παράλυτος και αποφάσιαν να αφήσουν τα νερά να το σκεπάσουν. Κανείς δεν τόλμησε να ενοχλήσει άλλο τη χάρη της, που τιμώρησε τον μάστορα για την ασέβεια του.
Ένας υπεραιωνόβιος πλάτανος παραμένει στητός μέσα στα νερά, καθώς και η παλιά γέφυρα που τη θέση της πήρε η μεγάλη κατασκευή που ενώνει τα δυο κομμάτια γης σήμερα. Θα πρέπει να είναι υπέροχο και ασυνήθιστο το θέαμα ενός τέτοιου ναυαγίου. 'Ενα ολόκληρο χωριό που το σκεπάζει η λίμνη.
Σαν πάπλωμα που το προστατεύει για να μείνει άθικτο και κοιμισμένο, στο πέρασμα του χρόνου.
Ο Ναυτικός όμιλλος υπάρχει από τις αρχές του 74. Για πολλά χρόνια έμενε παραμελημένος και παρατημένος. Μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες αξιοποιήθηκε και έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στον κόσμο.
θυμάμαι ότι παλιά όταν κατασκηνώναμε στις όχθες της λίμνης και κολυμπούσαμε στα νερά της, ήταν επικίνδυνο. Τη μια και μοναδική φορά που με έριξαν μέσα στη λίμνη, τρομοκρατήθηκα πολύ και από τότε δεν ξαναμπήκα πότε μέσα στα νερά της.
Σήμερα υπάρχουν ειδικές υποδομές και η λίμνη προσφέρει ασφάλεια σε όσους θέλουν να βρεθούν κοντά της και να περάσουν ώρες ξεγνοιασιάς. Κολύμπι, ψάρεμα, κωπηλασία, αλλά και κολυμβητικοί αγώνες διοργανώνονται συνεχώς με μεγάλη συμμετοχή κάθε χρόνο.
Και κάθε φθινόπωρο, διοργανώνεται ο κολυμβητικός διάπλους της λίμνης. Μια διαδρομή 5.000 μέτρων που γίνεται πόλος έλξης για ανθρώπους από όλη την Ελλάδα. Ανθρώπους που έρχονται για να απολαύσουν την διαδρομή και τα νερά της λίμνης. Να χαρούν την φύση που τόσο απλόχερα απλώνεται γύρω από την βυθισμένη τούτη κοιλάδα.
Όμορφος τόπος που σε γαληνεύει και σε κάνει να χαλαρώνεις. Κοιτάζοντας τα νερά, τα βουνά γύρω από τη λίμνη που καθρεφτίζονται μέσα της, τα πουλιά που σπάνε τη μονοτονία της ησυχίας, η ψυχή θεριεύει. Νιώθεις πως ο χρόνος σταματά και τίποτα δεν κινείται. Μια όμορφη αίσθηση που σου χαρίζει τούτος ο τόπος.
Οι ψαράδες, είτε επαγγελματίες είτε ερασιτέχνες, λένε ότι η λίμνη είναι γεμάτη από γριβάδια, γουλιανούς αλλά και προικιά. Πολλές φορές τα ψάρια είναι τόσο μεγάλα που δεν μπορούν να τα βγάλουν από το νερό και τους καταστρέφουν τα δίχτυα τους.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι στο Λαογραφικό Μουσείο της πόλης βρίσκεται βαλσαμωμένος γουλιανός 25οkg. που φτάνει στα 2,5 μέτρα. Ένα ψάρι που πιάστηκε από τους παλιούς ψαράδες της περιοχής που ζούνε ακόμη.
Ο χώρος στο Ναυτικό Όμιλλο έγινε όμορφος και ο κόσμος τον προτιμά τις καυτές καλοκαιρινές μέρες για να κολυμπήσει ή να ψαρέψει. Μα και τις μέρες του φθινοπώρου που ακόμη τα κρύα δεν ήρθαν για τα καλά και μπορεί κανείς να ατενίζει τη λίμνη αλλά και να μαγεύεται από τα χρώματα που η παλέτα της φύσης απλόχερα έχει σκορπίσει.
Το υδάτινο αυτό στολίδι, που βρίσκεται τόσο κοντά μας. Τόσο μέσα μας...
