Ξέρεις πως νιώθω όταν με ανεβάζεις στα σύννεφα; Πως χτυπάει η καρδιά μου όταν καβαλάμε το φεγγάρι και καλπάζουμε στη θάλασσα του ουρανού; Όταν νιώθω το σώμα σου να κολλάει στο δικό μου;
Kαβαλάρηδες μέσα στη νυχτιά, μάρτυρες ενός ταξιδιού τόσο μαγικού... τόσο όμορφου...
Μου ψυθιρίζεις λέξεις. Μπλε, κόκκινες, μαβιές, φούξιες. Με φιλάς στο λαιμό. Κι γω τινάζω το χαλινάρι πιο δυνατά. Να ανέβουμε ακόμη πιο ψηλά. Να φτάσουμε στο τελευταίο σημείο του πόθου μας.
Εκεί που όλα επιτρέπονται. Εκεί που όλα είναι δυνατά. Εκεί που όλα μπορούν να συμβούν.
Μη σταματήσεις να με φιλάς. Μη σταματήσεις να μου μιλάς. Μην σταματήσεις να με αγαπάς.
Μην κόψεις το όνειρο και το φεγγάρι...
