3/4/08

Αξέχαστα...



Ποιός δεν θα ήθελε να επιστρέψει στα χρόνια που...

Τις σημαντικότερες αποφάσεις τις παίρναμε μέσω μιας πρακτικής... «αμπε-μπα-μπλομ»...

Τα λάθη στη γραμματική διορθώνονταν απλά με το «σκίσε το χάρτι και γράφτο απ' την αρχή!»

Η χειρότερη τιμωρία και αγγαρεία ήταν να γράψεις εκατό φορές «Δεν πρέπει να ξανά...»

Οι διαφωνίες τελείωναν με «πέτρα,ψαλίδι,χαρτί».

«Έχω λεφτά» , σήμαινε μόνο να μπορείς να αγοράσεις τσίχλες παίζοντας «τον μαγαζάτορα» ή ένα παγωτό στο διάλειμμα.

Το να γεμίζεις μια σακούλα με βόλους ήταν αρκετό για να σε κρατήσει ευτυχισμένο, όλο το απόγευμα.

Δεν ήταν παράξενο να έχεις δυο η τρεις «καλύτερους-ες» φίλους.

«Είναι πολύ μεγάλος-η» αναφερόταν μόνο για όσους ήταν πάνω από 18 ετών...

«Κλέφτες και αστυνόμοι» ήταν ένα παιχνίδι μόνο για τα διαλείμματα... και ήταν πολύ πιο διασκεδαστικό να είσαι ο κλέφτης παρά ο αστυνόμος.

«Δηλητηριώδης» αναφερόταν μόνο σε ένα είδος «εντόμου ή υγρού απαγορευμένου» και όχι σε ανθρώπους...

Για να ταξιδέψει κανείς από τη Γη στον Ουρανό, το μόνο που χρειαζόταν να κάνει ήταν να γίνει αστρονάυτης» ή «superman»...



Το τέλειο ήταν να παίζεις ποδόσφαιρο χωρίς τέρμα και βόλευ χωρίς δίχτυ, και οι κανόνες δεν είχαν και πολύ σημασία...

Το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί με το αντίθετο φύλο ήταν να σε έπιαναν παίζοντας το «γιατρό».

«Έχει φέρει όπλο στο σχολείο» σήμαινε ότι σε έπιαναν να έχεις σφεντόνα.

«Ο τελευταίος που θα φτάσει είναι χαζός!!!» ήταν η κραυγή που σε έκανε να τρέχεις μέχρι που νόμιζες ότι θα σπάσει η καρδιάσ σου...

Καμμιά στον κόσμο δεν ήταν πιο όμορφη από τη μαμά.Ήταν η μόνη που με ένα φιλί στο τραύμα σου σε έκανε καλά αμέσως...

Ποτέ δεν έλλειπε ένα νόμισμα κάτω από το μαξιλάρι, που στο άφηνε η «καλή νεράιδα» ως αντάλλαγμα για το δόντι που σου έπεσε.Ήσουν φυδικά σε άλλον κόσμο αν σου άφηνε χαρτονόμισμα.

Πάντα ανακάλυπτες τις νέες σου ικανότητες εξαιτίας ενός «βάζω στοίχημα ότι δεν μπορείς να...»

Η απογοήτευση ήταν, είσαι ο τελευταίος που θα επιλεγόταν για το θεατρικό του σχολείου.

Οι «βόμβες νερού» ήταν το πιο μοντέρνο,έξυπνο και δυνατό όπλο που είχε εφευρεθεί.



«Πόλεμος» ήταν κάτι που είχε συμβεί πριν γεννηθούμε και ποτέ δεν θα συνέβαινε ξανά...

Τα παγωτά και τα φρούτα αποτελούσαν ομάδες βασικής διατροφής.

Για να μετατρέψεις το ποδηλάτο σου σε δυνατή «μηχανή» χρειαζόταν μόνο να βάλεις μια φιάλη κοντά στις ρόδες.

Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να περνάς τα απογεύματα του καλοκαιριού από το να παίζεις με τα παιδιά της γειτονιάς σου ή να περιμένεις να δεις τον γείτονα-σσα που τόσο σε αγαπούσε να περνάει...

Τα μεγαλύτερα «αδέρφια» ήταν τα χειρότερα βασανιστήρια, αλλά επίσης ήταν οι πιο δυνατοί και πιστοί προστάτες...

Αν μπορείς να θυμηθείς τα περισσότερα από όλα αυτά, τότε σημαίνει ότι έχεις πραγματικά ζήσει!!!

ΥΓ. Μοιραστείτε το μήνυμα με φίλους που χρειάζονται ένα διάλειμμα από την «Ενήλικη Ζωή» τους.

12 σχόλια:

rubylo είπε...

Με ταξίδεψες σε χρόνια ξένοιαστα που πολλές φορές αναπολώ!!!!! ''Αν μπορείς να θυμηθείς τα περισσότερα από όλα αυτά,τότε σημαίνει ότι έχεις πραγματικά ζήσει!!!!'' Και συμπληρώνω '' .....έχω πραγματικά ζήσει και μάλλον έχουν αρχίσει να με παίρνουν τα χρόνια.......''.Καλό βράδυ

LINA T. είπε...

Υπέροχο Αζάκι μου!!!!! Αλλά χρειάζομαι ένα φίλο για να το μοιραστώ!!!!!!! Καλό σου βράδυ!!!!!!!!

Καραβάκι είπε...

Έναν φίλο... καλό βράδυ λινάκι μου. Ας πάμε να ονειρευτούμε τα παιδικά μας χρόνια...

Καραβάκι είπε...

Τα χρόνια που φεύγουν ας μην μας τρομάζουν,σοφία και ωριμότητα φέρνουν.Καλό σου βράδυ rubylo.Και κράτα τις αναμνήσεις,είναι μεγάλο "όπλο".

stagona είπε...

Υπέροχο ταξίδι θαλασσίτσα και οι εικόνες σου με τρέλαναν πάλι.. όνειρα γλυκα!!!

Aristodhmos Koumarianos είπε...

Αγνά, αθώα, υπέροχα χρόνια βαθειά στη μνήμη χαραγμένα... Μαλλον γέρασα πια... Την καλησπέρα μου Αζα

Καραβάκι είπε...

Tαξίδι στις αναμνήσεις μας σταγονίτσα μου...ένα ταξίδι όμορφο,γλυκό μάλλον στη σφαίρα του ονείρου... Να είσαι καλά και καλό βράδυ. Όνειρα γλυκά σταγονίτσα!

Καραβάκι είπε...

Άρη μου η ψυχή δεν μεγαλώνει...μένει πάντα παιδική!Να είσαι καλά. Καλό βράδυ

Άννα Φερέ είπε...

Έφτασα στο blog σου τυχαία, πραγματικά καλό, μπράβο! Θα μπει σίγουρα στο link group: Τα blog που διαβάζω... ΄ Καληνύχτα

Καραβάκι είπε...

Χαίρομαι που απόλαυσες το ταξίδι με το "καραβάκι" Άννα. Πάντα έτοιμο για ταξίδια θα είναι.Να είσαι καλά. Καλό σου βράδυ.

mina είπε...

Εγω ακομα ειμαι πολυ μικρη για να κανω ενα ταξιδι στα παιδικα μου χρονια ομως λιγο πιο πισω να παω θα δω την διαφορα..να εχεις μια ομορφη μερα!υπεροχο ταξιδι,με γαληνευει..

Καραβάκι είπε...

Μίνα μου είναι η ζωή που περνά και χάνεται...Τα χρόνια που περνούν χωρίς επιστροφή,αλλά υπάρχουν μέσα μας σαν αναμνήσεις. Σου εύχομαι από καρδιάς,όταν έρθει η ώρα να κοιτάξεις πίσω,να δεις το "ουράνιο τόξο" της ψυχής σου και να χαμογελάσεις!Καλημέρα μικρή μου φίλη