Εκεί γύρω στο πενήντα πρωτολειτούργησε το καμάρι, μα ποιο καμάρι… τρομάρα μας! Ετοιμάστε αδέρφια την έξτρα χήνα, της νύφης. Μα ποιας νύφη; Aυτηνής που άλλη "σε" δείχνουν κι άλλη "σε" δίνουν. Του Θερμαϊκού… Μα ποιου Θερμαϊκού; Οποιουνού μας απόμεινε, όφου πια με το μηδενισμό σας!
Χαρά μεγάλη οι βόρειοι, θρίαμβος κάτι σαν να νικούσε ο ΠΑΟΚ για μια βδομάδα ή κατά το ελληνικότερον, με την κατσίκα του γείτονα σαν να έχανε ο Ολυμπιακός για μια βδομάδα.Και περηφάνεια, μια περηφάνεια για το στολίδι το κόσμημα της πόλης το κλεμμένο …και μια αγωνία και μια βεβαιότητα για το λάθος, να δεις που θα μας την επάρουνε τα καρτάλια.
Δυο γρεβενίσιες έτυχε κείνες τις μέρες να ναι στην πόλη κι είπαν να πάν να δγιουν κι αυτές το παναίρ.
Αφού γυρίσαν τα λιγοστά περίπτερα και θάγμασαν τα τρακτέρια και τις θεριζοαλωνιστικές μηχανές, όπως τους εξήγησε το καλούτσκο το πιδί και σφώνησαν ότι θα κανε θάγματα ου Μήτσους μι τούτα δω τα πράματα, κατευθύνθηκαν προς τα ζα. Λίγες οι συμμετοχές στην πρώτη έκθεση οπότε συμπληρώθηκαν κατά το παραδοσιακό των ζωοπανηγύρεων από την έκθεση ζωντανών.
- Βοήθειά μας είναι και του άγιου Μάμα, σιμά, κοντά είπε η μικρότερη.
- Ωχ του άγιου Μάμα, του αγίου Μάμαντος, έτς του πει ου πάτερ κι ωχ σιμά κοντά στσι δυό του Σεπτέμβρ, άγιε Μάμαντε φύλαε τα ζωντανά μας είπε η μεγαλύτερη που ταν και ποιο μουρφωμέν.
Κι είδαν γρούνια, είδαν αλόγατα είδαν γάλλους αυτούς με τα λειριά όι τους άλλους, είδαν πάπιες είδαν χήνες. Κάπου στο τέλος της βόλτας κοντοστάθκαν...
- Μωρ, τι πλι είν τούτου; είπε η μεγάλη.
- Ισί να μ’ πεις που συ κι γραμματιζούμενη της την έκατσε η μικρή, που της τόχε φλαγμένου.
- Ούι, ούι… τρανό που νι κι άσπρο, μπουζάτο, φτου σκόρδα του καμάρι’μ!
- Θα κάν μαρί κάτ αυγά ιτούτο, αχά κάτι αυγά!
- Αμ δε θα κάν, σουγκαντάρ του πλι...
- Δγιες, δγιες μαρί τα φτιρά του, αχού πόσου τρανά, πουλύ αψλά θα πιτάει τούτονε, πολύ αψλά.
- Κι μια μύτ , γκαγκάνα σουστή σαν του Μήτσου΄μ…κι δγιες μωρέ έει και σακούλ κάτου απ τ’ γκαγκάνα τ’, τι του θελ του σακούλ του πλι, παράδις έχ;
- Λες μωρ να ν΄ καγκουρώ… πιτάμενου;
- Τι ν’ τούτο το καλουρώ… το πώς του πις, που μ’ λιες...
- Καγκουρώ ζωντανό είνι, μι σακούλα σαν κι δαύτου αλλά φτιρά δεν έχ, ου Κωτσούς το λεγε που ρτε απ την Αστραλία.
- Κι δγιεστο… αχά, πως πιρπατεί, σα μιθυσμένου παέν.
-Τι μεθυσμένου καλιέ, αυτούνε σαν να κτσαίν μι φαίνιτι…άι τους απατιώνις κτσό πλί μας φέραν να δγιούμι.
- Βρε μπας κι νι πλι που κρέν;
- Λιες μαρί… άι μίλα του από κοντά να δγιούμι.
- Κι άμα δαγκάν μαρί… τι κοντά να πάω μι λιες;
- Έλα, βαλ τα χέρια σ΄ σμπλάτη, να δγιες σαν κι μένα, αλλά σίμωσε να μας ακούσ’.
- Κρίννι, ωρέ πλι...
Μούγκα το πλι.
- Πουλ πουλ πουλ, κρίννι βρε!
Ξαναμούγκα το πλι.
- Γουλ γουλ γουλ, κριννι σι λιέω.
Ξύθηκε για λίγο του πλι...
- Πρρρρ, βρε… κρίννι σκασμένου!
Ντιπ, κιχ του πλι.
- Άι πάμι μαρί, πάμι και κτσο και κφό πλι που κριννι μας φέρανι οι απατιώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου