Μια όμορφη πινελιά
που χρωματίζει τη ζωή μου ... εσύ
σαν να ήταν άδεια η παλέτα μου
κι όμως γεμάτη με τα πιο φωτεινά χρώματα είναι...
απλά εσύ της δίνεις ζωή.
Δυο σκούρες μορφές με κοιτάζουν απειλητικά χωρίς να με τρομάζουν,
με διαπερνούν κάνοντας με να ανατριχιάζω
και ζητάνε υπομονετικά να τις πιστέψω.
Κι εγώ μένω άπραγη
σκέφτομαι τη σκιά σου
αφήνω να με βρεις να ζωντανεύεις τα χρώματα μου
περιμένοντας ένα σου βλέμμα...
σ' αφήνω να κολυμπήσεις στο βυθό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου