14/10/09

«Aγγέλα Παπάζογλου»


Δέκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον Σεπτέμβρη του 1999, που πρωτοανέβηκε η «Αγγέλα Παπάζογλου», στον ιστορικό χώρο της «Μάντρας της Κοκκινιάς».


Κανείς από τους συντελεστές της παράστασης δεν μπορούσε να φανταστεί τότε την επιτυχία της. Ανέβηκε με σκοπό να δοθούν μόνο 3 παραστάσεις τιμής για τους μικρασιάτες, σε συνεργασία με τον Δήμο Νίκαιας.


Από τότε η παράσταση που αφηγείται μέσα από το λόγο της Αγγέλας Παπάζογλου τα πάθη, τους πόθους και την ιστορία των ξεριζωμένων Ελλήνων της Μικράς Ασίας, έχει κάνει πάνω από 1.000 παραστάσεις και την έχουν παρακολουθήσει πάνω από 200.000 θεατές.


Έχει παιχτεί σε σχεδόν όλες τις πόλεις της Ελλάδας, σε μερικές από αυτές 2 και 3 φορές, με αποκορύφωμα τη Θεσσαλονίκη, στην οποία έχει παιχτεί 7 φορές. Έχει παρουσιαστεί σε μικρά χωριά, σε πλατείες και σε αυτοσχέδιους χώρους, σε προαύλια σχολείων και εκκλησιών, ακόμα και σε αμμουδιές δίπλα στη θάλασσα. Σε σημαντικά Φεστιβάλ αλλά και σε μικρά απομακρυσμένα χωριά.


Παίχτηκε σε μεγάλα Θέατρα, όπως το «Παλλάς», αλλά και σε καφενεία χωριών, όπως στην Ικαρία. Παίχτηκε ακόμα στο εξωτερικό : Βρυξέλλες, Βουκουρέστι, Βελιγράδι, Σόφια. Στην Κύπρο, σε ιδιαίτερα φορτισμένη ατμόσφαιρα και με μεγάλη συγκίνηση στους ελληνόφωνους της Νότιας Ιταλίας, στο Lecce.


Μία παράσταση που αγαπήθηκε όσο λίγες παραστάσεις στον τόπο μας. Την ονόμασαν «μάθημα ιστορικής μνήμης», «παρακαταθήκη πατριωτισμού», «ρεσιτάλ γεμάτο Ελλάδα», «το γλωσσικά ωραιότερο, θεατρικά πιο πύρινο και εκπαιδευτικά πολυτιμότερο γεγονός στο θέατρο για πολλά χρόνια». Παραλλήλισαν τον λόγο της με εκείνον του Μακρυγιάννη.


Το έργο βασίζεται στις συγκλονιστικές διηγήσεις της Σμυρνιάς τραγουδίστριας Αγγελικής Παπάζογλου. Οι μαρτυρίες της διατρέχουν τα πιο σημαντικά χρόνια της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ξεκινά από την πρόσκαιρη απελευθέρωση της Σμύρνης από τα ελληνικά στρατεύματα, περιγράφει ανάγλυφα την καθημερινή ζωή στην κοσμοπολίτισσα πολιτεία με τους χορούς και τα τραγούδια, για να περάσει στη δραματική αφήγηση της καταστροφής. Ακολουθούμε μαζί της τα καραβάνια των προσφύγων που ξανάστησαν τη ζωή τους στην κυρίως Ελλάδα, όπου μπόλιασαν τον πολιτισμό της πατρίδας μας με ό,τι σπουδαίο και δυνατό έφεραν από τη Μικρά Ασία. Τη συναντάμε στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, για να καταλήξουμε στην Ελλάδα του ’50, με το μοναδικό της λόγο ν’ ανακεφαλαιώνει τα σύγχρονα πάθη του ελληνισμού, τις πληγές και τα παράσημά του!…


Οι διηγήσεις της Αγγέλας διανθίζονται παράλληλα κι από μιαν επιλογή από τα πιο χαρακτηριστικά σμυρναίικα και ρεμπέτικα τραγούδια, σε αυθεντικές ηχογραφήσεις ή επανεκτελέσεις. Οι αφηγήσεις της Αγγέλας δεν είναι απλά ένας θεατρικός «μονόλογος», αλλά στήνουν δραματικές σκηνές εξαιρετικής δύναμης και γοητείας, καταγράφοντας τα γεγονότα με την ακρίβεια του ιστορικού παρατηρητή και με το πάθος του λαϊκού παραμυθά – αφηγητή.


Έτσι οι μνήμες και ο λόγος αυτής της σπουδαίας μικρασιάτισσας, της Αγγέλας Παπάζογλου, γυναίκας του ρεμπέτη Βαγγέλη Παπάζογλου, όπως της διηγήθηκε στον γιο της Γιώργη Παπάζογλου, έγιναν μέσα από το στόμα, τον λόγο και την ψυχή της Άννας Βαγενά που την ενσαρκώνει όλα αυτά τα χρόνια, κτήμα όλου του κόσμου, πολύτιμη παρακαταθήκη για τις νέες γενιές.


Το ρόλο της Αγγέλας ερμηνεύει η Άννα Βαγενά. Αναγνώστρια η Γιασεμί Κηλαηδόνη. Η επιλογή του κειμένου, από το βιβλίο του Γιώργη Παπάζογλου «Ονείρατα της άκαυτης και της καμμένης Σμύρνης» και η θεατρική προσαρμογή έγιναν από τον μουσικολόγο - καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Λάμπρο Λιάβα, που έχει επίσης και την ευθύνη της επιλογής των τραγουδιών και τη μουσική επιμέλεια της παράστασης. Τα σκηνικά και τα κοστούμια έχει επιμεληθεί ο ζωγράφος και καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών Μάριος Σπηλιόπουλος, ενώ τους φωτισμούς επιμελήθηκε ο Δημήτρης Δαμαλάς.

2 σχόλια:

AlexMil είπε...

Δυστυχώς δεν την έχω δει και από τα πλούσια στοιχεία που παραθέτεις φαίνεται πως είναι πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση. Και το θέμα με τη μουσική τη κανουν ακόμη περισσότερο.
Με τη πρώτη ευκαιρία θα τη δώ.

καλό βράδυ

Καραβάκι είπε...

Σίγουρα θα έρθει ξανά στη θεσσαλονίκη.Να μην την χάσεις την παράσταση.Η ερμηνεία της κ. Βαγενά είναι συγκλονιστική και η λέξη δεν είναι υπερβολική.Σε ένα παραλήρημα δύο ωρών περιγράφει τον ξεριζωμό από τις χαμένες πατρίδες και τον ερχομό στην Ελλάδα που πάντα σκοτώνει τα παιδιά της.Καλό απόγευμα!