30/10/09

Κρυώνω ...

Κρυώνω. Τα βράδια κοιμάμαι μπρούμυτα. Μην και αφήσω κανένα νούφαρο να ανθίσει πάνω στην καρδιά μου και θεριέψει. Γιατί ύστερα, αν το ξεριζώσω, ξέρω πως δε θα χει μείνει καμιά ομορφιά πάνω μου κι από τίποτα σε τίποτα θα γυρνάμε σαν τις άδικες κατάρες. Κρυώνω και το ξύλινο δαχτυλίδι μου σκουραίνει. Μου θυμίζει πόσο ξάνοιγε το χρώμα του όταν το βλεπε ο ήλιος του Αργοσαρωνικού. Κοιτάζω και το άλλο χέρι. Ένα μικρό ασημένιο δαχτυλιδάκι, δώρο από τα παλιά. Και όλο κρυώνω. Θυμάμαι τη Μαρίνα στο χωριό που μου το βγαζε, να το ταιριάξει στο δικό της δάχτυλο. Τέντωνε το χέρι λες και βρισκότανε σε κοσμηματοπωλείο του Λονδίνου, και χαζοχαιρότανε.

"Πωπω, σαν να είμαι αρραβωνιασμένη!"

Και γω της έλεγα με σιγανή φωνή...

"Οι άντρες περνούν, Μαρινάκι, και κανένα δαχτυλίδι δεν γίνεται παρομοίωση αρραβώνα".

Θέλω ν' αδειάσω τους κάλυκες απ' το περίστροφο. Στους τοίχους γράφουμε κατά καιρούς περασμένα σύνθηματα, από φόβο μην ξεχάσουμε.

"Ο χαμένος τα παίρνει όλα".

Ο ΠΑΙΖΩΝ ΧΑΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΙΝΩΝ ΜΕΘΑ

Και κάτι τέτοια χαριτωμένα... Το θέμα όμως είναι πότε. Μετά από πόσους θανάτους ο λούζερ κάνει την απόσβεση;

Ή μήπως ο Θεός το χει κι αυτό κανονισμένο;

4 σχόλια:

Savvina είπε...

Έλα να σε κάνω μια αγκαλιά ζεστή για να μην κρυώνεις γλυκιά μου Aza.

Έχω πολλά νέα να σου πώ.
Κερνάω ζεστό καφέ και μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά.

Καλή σου μέρα φιλενάδα.
Πολλά ζεστά φιλιά.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ είπε...

Μη βλέπεις που συννέφιασε σήμερα Γλυκερία μου. Αύριο θα μας γελά πάλι ο ήλιος...Για τα χάλια μας θα γελά μήπως ή γιατί θα του γελούμε κι εμείς; Σκέψου τί προτιμάς και πράξε...Φιλιά

Καραβάκι είπε...

Σαββινάκι θα τα πούμε.Σύντομα.Κρατά ζεστή την αγκαλιά.Και τον καφέ.Φιλιά πολλά.

Καραβάκι είπε...

Αγγελική μου ήλιο δεν βλέπω... Χειμώνιασε πια στα εδώ στα βόρεια.Το χιόνι έρχεται.Το ακούς που κατεβαίνει από τα βουνά.Φουριόζικο.Μαλακό μα και παγωμένο.Όσο για τα χάλια μας ας αναλογιστεί ο καθένας τα δικά του.Όλοι τα έχουμε στην καμπούρα μας.Να μπορέσουμε να τα δούμε μόνο και να τα παλέψουμε.
Καλό Σαββατοκύριακο και πολλά φιλιά.