![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK10njxpCjRicg3-trQVD1M5PoA_2py-ifaj4anypL7R0a7vWkRZgVCfYeZfrE1LgZxk0sgJZFQDnTT71JU1UH5_RxA7Uof3olHeA8hwLPVD36e5rfZ49wqgLhqlUO1qWiHieF2S3puUI/s320/3404490344_06d92d0f03.jpg)
Χαράζω ένα κύμα στο χαρτί να λικνίσει τις λέξεις-λέμβους
αντί να τις υπογραμμίσω...
Toύτη τη νύχτα σκαρφαλωμένη στα βράχια.
Νοέμβρη μήνα στην παραλία
η ερημιά αντηχεί διηγήσεις
κι αδημονεί το φεγγάρι
να στέψει περιπάτους, μακροβούτια κι αγκαλιές
σύννεφα παρόντα
να μαρτυρούν χειμώνα μα ανήμπορα να
τιθασεύουν τις ανταύγειες
και η θάλασσα βουβή και
πένθιμη σαν φθινοπωρινό απόγευμα
τη μοναξιά της να ταράζει ένα καΐκι αληθινό...
2 σχόλια:
Καλησπέρα!
Πολύ ωραίο το ποίημά σου και πολύ όμορφο το μουσικό κομμάτι.
Ερατώ με το όμορφο όνομα δεν είναι δικό μου το ποίημα.Άλλος τις παίδεψε τις λέξεις... Καλό απόγευμα.
Δημοσίευση σχολίου