Τα επτά κακά της μοίρας μου

Ποτέ δεν μου άρεσε το εφτά. Όταν άκουγα τη γιαγιά μου να ξεκινάει την κουβέντα με το «δε μας έφταναν τα εφτά κακά της μοίρας μας... », καταλάβαινα ότι μόλις μας είχε έρθει και... όγδοο «κακό», αλλά πάντα έμενα με την απορία ποια ήταν τα προηγούμενα εφτά.

Σκοτεινός, ανεξερεύνητος και μισητός αριθμός το εφτά.

Ποτέ δεν μπορούσα στο Δημοτικό να θυμηθώ τις εφτά πληγές του Φαραώ.

Ποτέ δεν μου έρχονταν αβίαστα στο μυαλό τα ονόματα των εφτά σοφών.

Ποτέ δεν θυμόμουνα, στις εξετάσεις, τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα.

Ποτέ δεν μπόρεσα να χωνέψω ότι για τα εφτά πέπλα της Σαλώμης, πήρε το κεφάλι του Ιωάννη ο Ηρώδης.

Ποτέ δεν ήμουνα σε θέση να ονοματίσω, χωρίς να κομπιάσω, τα εφτά θαύματα του κόσμου.

Ποτέ δεν χαιρόμουνα ως παιδί με το παραμύθι «Η Χιονάτη και οι εφτά νάνοι», γιατί πάντα με στεναχωρούσε το γεγονός ότι, ενώ έκαναν τόσα γι' αυτήν, στο τέλος τούς εγκατέλειπε.

Ποτέ δεν τα πήγα καλά με του πενταγράμμου τις εφτά νότες.

Ποτέ δεν μπορούσα να βάλω στη σωστή σειρά τα εφτά χρώματα της ίριδας.

Ποτέ δεν ξέχασα τα εφτά χρόνια της δικτατορίας.

Ποτέ δεν κατάφερα να παρακολουθήσω ολόκληρη την ταινία «Εφτά χρόνια φαγούρα», κι ας το προσπάθησα τουλάχιστον... εφτά φορές.

Ποτέ δεν καλοείδα το παγκόσμιο μονοπώλιο του πετρελαίου, που έστησαν οι «Εφτά Αδελφές». (Εταιρείες πετρελαϊκές είναι αυτές).

Ποτέ δεν μου άρεσε - και συνεχίζει να μη μου αρέσει - η έβδομη ημέρα της εβδομάδας. Πάντα με γέμιζε μελαγχολία, γιατί παλαιότερα ετοιμαζόμουνα για τη σχολική κι αργότερα για την εργάσιμη Δευτέρα, και, τώρα πια, γιατί από το μεσημέρι και μετά εργάζομαι.

Όλα αυτά όμως μέχρι προχθές, που κατάλαβα, ύστερα από τόσα χρόνια, ότι το εφτά είναι απλό πταίσμα μπροστά στο... κακουργηματικό οκτώ.


Καλά ξεκινήσαμε την Τετάρτη, παιχνιδιάρικα. Ταιριάζει και η διάθεση όμως με το συγκεκριμένο παιχνίδι μιας και πονάει το κεφάλι, δεν κατάφερα να κοιμηθώ πάλι πριν τις 3 και ξύπνησα μεσημέρι. Α και ναι πρέπει και να δουλέψω ...


Σύμφωνα με το παιχνιδάκι λοιπόν πρέπει να βρω 7 πράγματα στα οποία είμαι κακή.


1. Είμαι κακή στο να θυμάμαι πράγματα. Η σχέση με την μνήμη μυστήρια και αν βασιστείς σε μένα για να σου θυμίσω π.χ. πως λέγαν το τάδε βιβλίο, τραγούδι, τι φόραγες, τι έφαγες, θα μείνεις με την απορία. Για να θυμάμαι πράγματα γεμίζω τετράδια και χαρτάκια με σημειώσεις και συνήθως αν δεν τα έχω γράψει και καλά δεν θυμάμαι καν τι ήθελα να πω με αυτά που έγραψα. Το altsheimer κι εγώ στενή φιλία!!! Καρδιακή!!!
2. Είμαι κακή στο να παίζω θέατρο.Στο παλκοσάνιδο της Ζωής είμαι μια κακή ηθοποιός.Δίχως ίχνος ταλέντου....
3. Είμαι κακή στο να λέω ψέματα.
4. Είμαι κακή στο να κρατάω την σκέψη μου. Που σημαίνει λέω ότι σκέφτομαι όπως το σκέφτομαι και συνήθως όποιον πάρει ο χάρος. Ισοπεδωτική όπως με λέει και ο αγαπημένος μου φίλος ο Αέλιος...
5. Είμαι κακή στο να αντιμετωπίζω υπερβολικά δύσκολες καταστάσεις. Που σημαίνει ότι όταν ζορίζομαι κλαίω. Που σημαίνει ότι χρειάζομαι ένα ξέσπασμα προτού αναγκαστικά αντιμετωπίσω κάτι. Το ευτύχημα είναι ότι μετά το κλάμα τα καταφέρνω όλα μια χαρά αλλά έχω λουστεί εγώ τις ενοχές μου που έκλαψα μπροστά στους άλλους και εκείνοι ότι με ζορίσαν υπέρμετρα. Ααααα άλλο ένα κακό εδώ είναι ότι καταναλώνω πολλά μα πάρα πολλά SOFTEX εβδομαδιαίως....
6. Είμαι κακή στο να μην έχω ενοχές. Εντάξει ίσως να μην είναι ενοχές όπως τις εννοούν οι περισσότεροι. Είναι κάτι πιο χαλαρό. Αρνητικό συναίσθημα για κάτι που προκάλεσα ή που έχω άμεσα ή έμμεσα ευθύνη. Το κακό σε αυτό είναι ότι πολλοί χρησιμοποιούν αυτό μου το μείον για να κάνω τις δουλίτσες τους. Και επίσης ότι τις αποκτώ αφού έχω κάνει το 4 και τους έχει πάρει ο χάρος.
7. Και φτάσαμε στην κορυφή του παγόβουνου... Είμαι κακή στο πετάω πράγματα. Ακόμα και τα σκουπίδια μου για να τα κατεβάσω πρέπει να μαζευτούν πολλά, πράγμα που παίρνει μέρες. Το δε σπίτι γεμάτο ψιλο-πραγματάκια και αποθηκευτικά κουτιά. Αποδείξεις, εισιτήρια συναυλιών και σινεμά, παλιά γράμματα, φορτιστές, μικρο-συσκευές, άδεια στυλό, αναπτήρες, σπίρτα, τετράδια γεμάτα, πράγματα που έχω να αγγίξω χρόνια ολόκληρα! Φυσικά ξέχασα να πω ότι ευτυχώς είμαι άρρωστη με την τάξη οπότε όλα αυτά είναι τακτοποιημένα! Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή το γραφείο μου ήταν χάλια και με ενοχλούσε και όταν η μαμά το τακτοποιούσε. Τότε ήταν που δεν έβρισκα άκρη ενώ με την δική μου «τάξη» άπλωνα το χέρι και έβρισκα με την πρώτη τα πάντα.

Καλώ στο μπλοκοπαίχνιδο τους: Linaa, stagona, aristodimo, Δημητρό, Γιώργο, mina55, rubylo, Λυγερή, armatan .... για αρχή!!!