11/3/08

Με καφέ και νοσταλγία...


Κοιτώ από το παράθυρο μου τα χρώματα του ουρανού, τα σύννεφα τα μολυβί που μπερδεύονται γλυκά με το άσπρο και το γαλάζιο...

Νυχτώνει πάλι στις γειτονιές του κόσμου.

Μια παράξενη ηρεμία με έχει τυλίξει, κι οι σκέψεις οι άσχημες έχουν κρυφτεί...

Μου αρέσει η ώρα τούτη.. μου αρέσει να είμαι εγώ με μένα....

8 σχόλια:

Δημητρός είπε...

Καλησπέρα από έναν λάτρη της νοσταλγίας. Άρωμα Μικρασίας το δειλινό...

stagona είπε...

Ααχ αυτά τα ανοιξιάτικα δειλινά θαλασσίτσα μου.. μας έχουν τρελάνει!!! καλησπέρα με αγάπη και με όλα τα χρώματα του δειλινού..

Aristodhmos Koumarianos είπε...

Υπέροχο το τραγουδι και συνδιασμένο με τα γραφόμενά σου .... με ταξιδεψε σε γειτονιές μακρινές .... Καλό σου βραδυ
http://aristodimos.blogspot.com/ Αρης

Καραβάκι είπε...

Άρη μου τα ταξίδια μας κάνουν να ξεφεύγουμε από την πεζότητα.Έσύ το ξέρεις καλύτερα από όλους μας αυτό. Χαίρομαι που ταξιδέψαμε μαζί... Καλό σου βράδυ..

Καραβάκι είπε...

Tα χρώματα του δειλινού σταγονίτσα μου είναι τα πιο μαγικά! Χρώματα που σε κάνουν να χαμογελάς,να κλαις,να θυμάσαι,να ονειρεύεσαι,να δακρύζεις... Και είναι όλα απαραίτητα συστατικά στη ζωή μας... καλό βράδυ γλυκειά μου σταγονίτσα!

Καραβάκι είπε...

Καλώς ήρθες Δημητρό στο καραβάκι μας.Χαίρομαι που έφερες στο μυαλό σου θυμήσεις από την πατρίδα.Που τόσα έχουμε ακούσει από τις γιαγιάδες μας...Πατρίδα όμορφη,παραμυθένια... Καλό σου βράδυ Δημητρό και εύχομαι να είναι πάντα μέσα μας ότι αγαπάμε.

LINA T. είπε...

Αζάκι μου, ένα σμάρι διαβατάρικα πουλιά ξεκινούν από την ψυχή σου και φεύγουν.......... Η νεραϊδούλα σου!!!

Καραβάκι είπε...

Aυτό είναι το κακό νεραιδούλα μου...ότι όλα φεύγουν...