Ελλάς Ελλήνων.... Νο1

Είχα πάντα μεγάλη δυσκολία στο να κατανοήσω τον όρο «πολιτική ευθύνη». Οχι ότι είμαι και τρελά μορφωμένη και ατσίδας σε κάτι τέτοια, αλλά υποθέτω ότι ένα πράγμα που είναι πολιτικό αφορά στους πολίτες, άρα και σε μένα.
Ως έννοια η «ευθύνη» δεν μου είναι ακατανόητη. Φταις για κάτι; Υφίστασαι τις συνέπειες. Στοιχειώδες.

Το πρόβλημά μου είναι όταν στη λέξη «ευθύνη» κολλάς από δίπλα και το «πολιτική». Τότε, όλα αλλάζουν. Ξαφνικά η κατάσταση γίνεται ρευστή. Γλιστερή σαν χέλι. Και μάλιστα χέλι ηλεκτροφόρο, αφού άμα την πιάσεις κάνει «τζίζζ», και δεν την ακουμπάει κανένας.

Ενα άλλο με την «πολιτική ευθύνη», που σίγουρα εγώ είμαι εντελώς χαζή και δεν το καταλαβαίνω, είναι ότι αποτελεί το «μουντζούρη» των πολιτικών. Ετσι και κολλήσουν, μπορεί να το συζητάνε επί χρόνια. Εμείς όλοι οι υπόλοιποι να έχουμε τρελαθεί, αποβιώσει, ή μεταναστεύσει, κι αυτοί εκεί...
«Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες».

«Οχι, δεν υπάρχουν».
«Βεβαίως και υπάρχουν και να τις αναλάβετε».
«Πώς θα τις αναλάβουμε; Αφού δεν υπάρχουν. Κι αν υπήρχαν, δεν θα τις είχαμε εμείς».
«Και ποιος υπαινίσσεσθε ότι θα τις είχε;».
«Εσείς, και να τις αναλάβετε».
«Εμείς αναλαμβάνουμε όλες μας τις ευθύνες, εκτός από αυτές τις συγκεκριμένες, που δεν τις αναλαμβάνουμε διότι δεν υπάρχουν».

Κάπου εδώ χάνω την μπάλα. Στο τέλος, ξεχνάω ποιο ήταν το πραγματικό γεγονός που πυροδότησε (στην κυριολεξία) τη συζήτηση. Η οποία, ό,τι και να γίνει, από έκρηξη θερμοσίφωνα μέχρι προσγείωση ιπτάμενου δίσκου στο ελληνικό έδαφος, καταλήγει πάντα στον ίδιο σουρεαλιστικό διάλογο. Αυτόν περί «πολιτικής ευθύνης».

Θα μου πείτε, γιατί μας ζαλίζεις; Εμείς φταίμε που οι άνθρωποι συζητούν σοβαρά κι εσύ δεν καταλαβαίνεις;
Έστω, να το παραδεχτώ. Είμαι ντουβάρι, εντελώς ζντουπ, ανεπίδεκτη, μια βλαξ με περικεφαλαία.Ποιος θα αναλάβει την πολιτική ευθύνη γι αυτό;