Σουρούνιος άνεμος...

"Χωρίς αγάπη και έρωτα δεν γίνεται τίποτα. Αλλά πριν απ' αυτά, για να ερωτευθείς καλά, για να αγαπήσεις σωστά, πρέπει να εκπληρώσεις το όνειρό σου".

Και ήρθε το φθινόπωρο. Με τη δροσιά του, το αεράκι του, τις κλειστές του, τα σκοτεινά απογεύματα, τα ρομαντικά τοπία πλατειών, έως εκεί φτάνει η εικαστική παρέμβαση της πόλης στον ψυχισμό μου, τις εκλογές βεβαίως βεβαίως.
Από τα καλύτερά μου ανακουφιστικά παυσίπονα για την αλλαγή αυτή είναι το αλλοπρόσαλλο του ντυσίματος όλων, κυρίως όμως των κυριών. Δεν έχεις παρά να στηθείς σε ένα κεντρικό, πολυσύχναστο χώρο, κατά προτίμηση απόγευμα προς βραδάκι, και να παρατηρήσεις τους περαστικούς ή συχνάζοντες εκεί.

Θα διακρίνεις ένα συνονθύλευμα υφασμάτων, χρωμάτων, ύφους ντυσίματος και ειδών ρουχισμού. Μπότες με τιραντάκι ή σορτάκι με ομπρέλα στο χέρι και παντόφλα είναι κάποιες από τις πιο συνήθεις περιπτώσεις.

Έτσι, κατευνάζω κάπως τη μελαγχολία μου για το τέλος και αυτού του καλοκαιριού. Εφευρίσκω τρόπους με τους οποίους μπορώ να διασκεδάσω τη νοσταλγία των περασμένων, εκ των οποίων ο αποτελεσματικότερος είναι η ετεροπαρατήρηση, που ενδείκνυται για κάθε εποχή έτσι κι αλλιώς.
Μέσα σε όλα αυτή την πανδαισία χρωμάτων και το παραλήρημα του gypsy - city-chic, παρελαύνουν και οι εφημερίδες με τις φθινοπωρινές προτάσεις βιβλίων, λες και υπάρχουν άλλα για το καλοκαίρι, άλλα για την παραλία, άλλα για να τα βάζεις κάτω από τη μασχάλη και να τα επιδεικνύεις δεξιά - αριστερά , άλλα για στήριγμα πόρτας...

Προσωπικά, δεν πολυεμπιστεύομαι όλο αυτό το συρφετό λογίων, κριτικών, αποτυχημένων ή ντροπαλών ανέκδοτων λογοτεχνών, αν και γουστάρω τρελά να διαβάσω κριτικές. Εμπιστεύομαι την πρώτη σελίδα, την πρώτη αράδα, ακόμα και το όνομα του συγγραφέα.

Γιατί είναι καλό ο συγγραφέας να μην είναι συγγραφέας γυάλας που δεν έχει βγει παραέξω. Γιατί το απλό και περιεκτικό είναι δύσκολο να γραφεί και φυσικό να αναγνωριστεί.

Γιατί η μοντέρνα γραφή μπορεί να συνδυαστεί με τις κλασικές αφηγηματικές τεχνικές και η περιπέτεια με το φιλοσοφικό υπόβαθρο μιας απλής φράσης. Γιατί η τρυφερή ματιά του συγγραφέα για τους ανθρώπους δε χρειάζεται να κραυγάζει με περιττολογίες και βαρύγδουπα σχήματα για να στιγματίσει τον αναγνώστη.

Γιατί, εφόσον δεν μπορούμε να ζήσουμε όλες τις ζωές και τις ποικιλίες καταστάσεων που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν, είναι παρηγορητικό ότι μπορούμε να συγκινηθούμε από αυτές ή να τις γνωρίσουμε μέσα από ένα καλό βιβλίο.

Γιατί το ποιοτικό δε σημαίνει και βαρετό.

Και ήρθε ο Σεπτέμβρης να μου θυμίσει ένα γραπτό και ήρθε να φυσήξει ούριος άνεμος στο μπαλκόνι μου, του οποίου έχω ακόμα κατεβασμένες τις τέντες, δήθεν, για να μη με ενοχλήσει ο ήλιος και που κάθομαι εκεί, με ανασηκωμένη την τρίχα από τη δροσούλα και το φραπέ, άριστο ενδεικτικό καλοκαιριού, να διαβάζω τα άλλα, τα μη χρήσιμα, τα λατρεμένα . . .