25/10/09

Πάει κι αυτή η Κυριακή

Πάει κι αυτή η Κυριακή, κι ας καρτερούμε μια άλλη, τραγούδαγε παλιά στις «Εσπερίδες» ο Γιάννης Αργύρης. Ήταν πολύ ωραίες οι Κυριακές εκείνα τα χρόνια...

Και πόσο διαφορετικές από τις άλλες μέρες της εβδομάδας. Όταν ξημέρωνε Κυριακή, οι άντρες ξύπναγαν μαχμουρλίδικα, χουζούρευαν κάνα τέταρτο στο κρεβάτι κι ύστερα ξυρίζονταν με επιμέλεια. Πασάλειβαν τη μούρη τους με αντρική κολόνια «φουζέρ» μην τους περάσουν για τοιούτους, φόραγαν τα καλά τους και γύρω στις δέκα που άνοιγαν τα καφενεία, μετά τη Θεία Λειτουργία δηλαδή, ξεπόρτιζαν. Κράταγαν υπό μάλης την εφημερίδα που έριξε πρωί πρωί ο εφημεριδοπώλης κάτω από την πόρτα του σπιτιού τους και τράβαγαν ν’ ανταμώσουν την παρέα.

Οι συναντήσεις γίνονταν συνήθως στο «Ρολόι» κι άλλοτε ξεστράτιζαν για την «Βόλτα», εκεί που κόσμος πήγαινε κι ερχόταν ακατάπαυστα μετά την εκκλησία. Να πιούνε τον βαρύ γλυκύ τους σε χοντρό φλιτζάνι, να σχολιάσουν την επικαιρότητα, να βλεφαριάσουν καμιά κουνιστή τσαπερδόνα, κι αν τους έπαιρνε η ώρα παράγγελναν καραφάκι κι άρχιζαν τα κεράσματα.

Σπίτι φυσικά μένανε οι γυναίκες και τα γερόντια. Δηλαδή κάτι εβδομηντάρηδες που δεν υπέκυψαν στον πειρασμό να το παίζουν τζόβενα και ν’ αρχινάν τα σούρτα-φέρτα σαλιαρίζοντας με θηλυκά που τους μαδάνε, γιατί ξέρουνε πως στην ηλικία τους έχουν καθήκον να προσφέρουνε υπηρεσίες στην οικογένεια. Να ετοιμάζουν, ας πούμε, το ψητό, που ήτανε η σπεσιαλιτέ τους, ή να πηγαίνουν το ταψί με το φαγητό στον φούρνο, και καλή ψυχή.

Μοσχομύριζαν οι γειτονιές από το Κυριακάτικο φαγητό που σιγοψηνόταν κι η μυρωδιά γλυστρούσε στη γειτονιά κι οι διπλανοί σου ξέρανε με την όσφρηση αν θα φάτε μακαρόνια ροσμπίφ πασπαλισμένα πάνω από τη σάλτσα με τριμμένο παλιό κεφαλοτύρι. Ή μήπως πρόκειται άραγε για αριστοκρατικό κοτόπουλο μιλανέζα; Τακτικότερο ήταν το αρνάκι στο φούρνο με πατάτες, που τις τσιμπολόγαγε ο φούρναρης για να δοκιμάσει αν ψήθηκαν καλά...

8 σχόλια:

Aristodimos είπε...

Οπως το ειπες Γλυκα μου...
Παει κι αυτη η Κυριακή , μαζί μ όλες τις άλλες...
Κι ο χρονος ενα κουβάρι που τυλίγεται σιγά-σιγά...

Αντε λοιπόν και καλή μας εβδομάδα αυριο...

Φιλάκια και την αγάπη μου

Αρης

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Η γλαφυρότατη και πραγματική περιγραφή της τυπικής Κυριακής, μαζί με το τραγούδι, με πήγαν πολύ πίσω, σαν να ήταν χθες.
"Κυρα-Πιπίνα, έχεις τις πιο νόστιμες πατάτες" έλεγε ο Μεϊμάρογλου, ο φούρναρης της γειτονιάς μου.
Και το τραγούδι, με πήγε στο υπόγειο, κάτω από τα "Ηλύσια", όπου ήταν η μπουάτ "Μπαρμπαρέλα".
Να'χεις καλή την καινούργια εβδομάδα και, μη λυπάσαι. Η καινούργια Κυριακή έρχεται στην ώρα της!!!

OOO είπε...

Επιτελους,βρεχει στην Κρητη,
σπιτι,απο την ανοιχτη μπαλκονοπορτα μουσικη της βροχης και της βροντης,εξτρα φωτιστικα απο τις αστραπες,ενα ποτηρι κοκκινο κρασι,
μια ηρεμη Κυριακη.
Ναι παει..Και δεν μ'αρεσει
Σταματησε..του ρολογιου τους δεικτες.

Δημήτρης Ν. είπε...

Που τις ξέρεις εσύ τις Εσπερίδες ρε κούτσικο; Φιλάκια Γλύκα!

Καραβάκι είπε...

Άρη μου,γλυκέ μου Άρη στο κουβάρι αυτό της ζωής που τυλίγεται σιγά σιγά υπάρχουν νήματα τόσο γερά που αντέχουν στο πέρασμα των χρόνων.Όπως υπάρχουν και άνθρωποι που δένονται μέσα στα υφάδια τους.Καλή βδομάδα να έχεις.Την αγάπη μου και πολλά πολλά φιλιά.

Καραβάκι είπε...

Δύσπιστος όμορφες αναμνήσεις σε άσχημους καιρούς...Καλή βδομάδα και σε σένα.

Καραβάκι είπε...

Ade Gia θα ζήσουμε κι άλλες ήρεμες και γαλήνιες στιγμές.Μετά την καταιγίδα βγαίνει πάντα το ουράνιο τόξο.Όσο για τους δείκτες... σταματάνε μόνο όταν σταματά κι η ζωή.Κι εμείς,είμαστε ακόμη ζωντανοί.Καλή βδομάδα να έχεις.Την καλημέρα μου.

Καραβάκι είπε...

Αυτό το γλυκό αρκουδάκι είχα καιρό να το δω ξαπλωμένο στο κατάστρωμα.Δημήτρη μου,μπορεί να είμαι κούτσικο -γελάμε εδώ τώρα...-αλλά έχω ακούσει και πολλά παραμύθια.Ε, από κει έμαθα τις Εαπερίδες.Σου θύμισα κάτι;
Χρόνια πολλά ψυχή μου!Να σε χαιρόμαστε.Να είσαι καλά και να ζεις έντονα,την κάθε σου στιγμή μαζί με τους ανθρώπους που αγαπάς.Φιλιά πολλά και σε σένα.Καλή βδομάδα.

ΥΓ. Θα μιλήσουμε...