30/1/10

Στροβιλίσματα ψυχής,,,


– Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρωτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

– Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.



– Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

– Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.



– Τί χρώμα έχει η χαρά;

– Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.



– Και η μοναξιά;

– Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

– Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

– Το αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.



– Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;

– …Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.



– Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

– Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.

– Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι… Κοίταξε μακριά στο κενό… Και δάκρυσε …


– Όμορφη βραδιά απόψε. Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι! Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός. Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται…

– Σε λίγο θα ξημερώσει… Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται… Ονειρεύονται και ελπίζουν…

Αλκυόνη Παπαδάκη

2 σχόλια:

Idom είπε...

Γεια σου Καραβάκι!

Καλό! Πολύ καλό. Και εξαιρετική επιλογή φωτογραφιών.

Αλλά σαν γνήσιος απαισιόδοξος πρέπει να υπενθυμίσω και την απουσία χρώματος:

http://www.youtube.com/watch?v=DP2VyquMAaM

Idom

Καραβάκι είπε...

Idom γεια σου και σένα.
Οι φωτογραφίες είναι στα αλήθεια εξαιρετικές.Και παρόλο που είναι τραβηγμένες στο ημίφως τα χρώματα τους είναι ολοζώντανα.Το πάντρεμα δε των χρωμάτων με τις σκιές δημιουργεί ένα απόκοσμο "τοπίο".
Δεν το αντέχω άλλο το μαύρο και την απαισιοδοξία Idom.Xρειάζομαι χρώμα.Πολύ χρώμα.Και ελπίδα.Γιατί δίχως αυτά δεν ζεις.