Πάμε παρακάτω....

Λοιπόν που λες, όπως τ' ακούς έτσι όλα γίνανε. Και όσα νόμιζα πώς μείνανε ξεφτίσανε, σκορπίσανε στον άνεμο τον άπονο.

Και να 'μαι πάλι εδώ μ' ένα παράπονο.
Ξεφτίσανε, σκορπίσανε στον άνεμο τον άπονο.

Λοιπόν που λες όπως τ' ακούς έτσι όλα γίνανε. Και τελικά αυτά που μείνανε Φωνάζουνε, βουλιάζουνε, πονάνε και παλέυουνε. Απάντηση και φως όλα γυρεύουνε.

Φωνάζουνε, βουλιάζουνε πονάνε και παλεύουνε...

Αυτό θα με φάει το γιατί. Γιατί να γίνουν όλα αυτά. Γιατί να τρέμω το μετά σε μια παράνοια γενική, εγώ να ψάχνω λογική.

Λοιπόν που λες όπως τ' ακούς έτσι με βρήκανε. Και στο μυαλό μου όλα μπήκανε. Γυρίζουνε και βρίζουνε μεσάνυχτα χαράματα. Και να 'μαι πάλι εδώ με τα φαντάσματα.

Με κλέψανε, μπερδέψανε ξανά τις ιστορίες τους. Τα λάθη τις κρυφές τις αμαρτίες τους...




Αυτή τη φορά το μήνυμα μου έχει και ήχο και στίχο και εικόνα. Ο νταλκάς της εποχής...
Η ζωή πάλι έκανε το θαύμα της. Άλλωστε πάντα βγαίνεις από την παράνοια της με διαβατήριο ένα "γιατί".