Ο... κακός μας ο καιρός και άλλα δράματα

Πως θα πεις τη λέξη «σουβλάκια» με ρωσική προφορά; Προσπαθήστε. Θα τονίσετε λίγο παραπάνω το «λ» και θα τραβήξετε το «άκια» όσο πάει. Στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής αυτό δεν προκαλεί εντύπωση. Είναι τόσοι πολλοί οι Ρώσοι ώστε η γλώσσα τους θα μπορούσε να διεκδικήσει την ιδιότητα της επίσημης για την περιοχή.

Να, ακόμα και στο πληκτρολόγιο του internet cafe, για να πας από τα ελληνικά ως τα αγγλικά θα πρέπει να περάσεις από τα γερμανικά και τα ρωσικά. Στο ιστορικό περιήγησης οι περισσότεροι δικτυακοί τόποι είναι ρωσικοί. Στο δρόμο όλο και περισσότερες πινακίδες γράφονται και στα ρωσικά. Και στα bar οι ρωσικές ομάδες αντιμετωπίζονται, ως προς τη μετάδοση των αγώνων, σχεδόν όπως οι ομάδες από τη Βόρεια Ελλάδα -το παιχνίδι του Ολυμπιακού δεν εντάχθηκε στα ποδοσφαιρικά θεάματα, αλλά στα ψυχαγωγικά.



Οι Ρώσοι, λοιπόν, ή, για την ακρίβεια, οι Ρωσίδες, είναι παντού. Υπάλληλοι στα καφέ, στο σούπερ μάρκετ και στα φαγάδικα. Και συνάμα πρώτο τραπέζι στα μαγαζιά, πρώτη ξαπλώστρα στην παραλία, πρώτη μούρη σε μικρούς καθημερινούς εφηβικούς τσαμπουκάδες. Είναι πρώτοι και αλλού: στις αγορές ακινήτων. Οι Ρώσοι καταπίνουν τα οικόπεδα όπως ο pac man τις τελίτσες. Σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών και κοιτάζω μία εντυπωσιακή κατοικία πίσω από μια χαμηλή μάντρα στο δεύτερο πόδι. Μου εξηγούν ότι ανήκει σε Ρώσο αξιωματούχο. Πλήρωνε, λένε, με σακούλες, τάισε την αγορά με ζεστό χρήμα, ενώ οι τοπικοί τεχνίτες διηγούνται με υπερηφάνεια πως κατάφεραν να του βουτήξουν αρκετά χιλιάρικα για δουλειές που θα μπορούσε να κάνει με μερικά κατοστάρικα. Ε, και; Δικά του ήταν;



Και όμως, ο μέσος Ρώσος τουρίστας δεν έχει καμία σχέση με τον τύπο που βάζει το χέρι στη μαύρη σακούλα και εμφανίζει ευρώ. Δεν είναι ο τουρίστας υψηλού επιπέδου, θα σου το επιβεβαιώσουν και στις ταβέρνες. Θα τις γεμίσουν, αλλά δεν θα καταναλώσουν όσα και ο Ελληνας-ποιος μπορεί να καταναλώσει όσα ο Ελληνας; Δεν πίνει καν όσο θα ήλπιζαν οι ιδιοκτήτες των μπαρ. Μία κυρία που νοικιάζει δωμάτια μου είπε ότι έχουν φέρει βότκα από το σπίτι. Μπαίνεις το πρωί στο δωμάτιο και λες ότι αν ανάψεις σπίρτο οι γείτονες θα μάθουν τι ακριβώς έκανε ο Σαμουήλ στο Κούγκι. Η ίδια κυρία ενθουσιάζεται όταν καλείται να σχολιάσει τις σχέσεις των ζευγαριών που φιλοξενεί. Εξομολογείται ότι ουκ ολίγες φορές θέλει να πάρει ένα μικρόφωνο και να περιγράψει τον αγώνα όπου η κυρία είναι στα σχοινιά και δέχεται τα ντιρέκτ του καλού της. «Νομίζω ότι δεν συμβαίνει στα αλήθεια. Την επομένη αυτή δεν έχει ούτε ένα σημάδι και οι δύο μαζί στάζουν μέλι καλύτερο και από της Σιθωνίας.»

Είτε μας αρέσει είτε όχι, δυστυχώς αυτός είναι ο ελληνικός τουρισμός και εκεί βάζει όλες τις μάρκες του. Στους Ρώσους. Αν καταφέρουμε να έχουμε ένα εκατομμύριο από αυτούς, η πονεμένη τουριστική βιομηχανία θα βγάλει το κεφάλι από την κρίση. Δεν θα την ξεπεράσει βέβαια, αλλά θα πάρει μία ανάσα. Νομίζω ότι το έχει πει και κάποιος γέροντας: «θα έρθει το ξανθό γένος και θα μας σώσει.»

Αρκεί να έρθει ξεμέθυστο.

Του Κώστα Γιαννακίδη

YΓ. Ανάλαφρο το τραγούδι, ακριβώς όπως και η πορεία που ακολουθεί η κυβέρνηση για τον τουρισμό. Τον τουρισμό που ψυχοραγεί και πεθαίνει σε μια χώρα επειδή o Γιωργάκης ή Τζέφρυ Παπανδρέου ΕΚΤΕΛΕΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗ.

Εμένα πάντως κύριε Παπανδρέου - το κύριος μας μάρανε- ο τελευταίος που μου έβαλε πιστόλι στον κρόταφο ήταν κάποιος που σεβόμουν και αγαπούσα πολύ και τότε ήμουν 20 χρονών. Σήμερα στα 42 μου δεν ανέχομαι κανέναν, να μου βάζει πιστόλι στον κρόταφο και όπως λέτε θα ματώσουμε!