13/3/08

Παιχνίδια που χάθηκαν...


...και μαζί με αυτά χάθηκε και η αθωοτητά μας.Παιχνίδια που παίξαμε σαν μικρά παιδιά,αλλά και ακόμη παλαιότερα που εμείς δεν γνωρίσαμε..Για να τα δούμε..

Κρυφτό... 5...5...15...20...25...30...35....Φτου και βγαίνω!!!!!

και κρυβόμουν στα πιο απίστευτα μέρη,με την καρδιά να χτυπάει από αγωνία,την ανάσα κρατημένη,και τα μάτια κλειστά.
Κάποτε γινόταν και επικύνδινο... κοντά μας ήταν ένα σιλό,ξέρετε, τεράστια απόθηκη που φύλαγαν το στάρι.Δεν θυμάμαι πως έγινε και βρέθηκα στην κορυφή.Λες και ήμουν σε πισίνα.Και από κάτω τόνοι στάρι....
Μια σπρωξιά έφτανε για να πέσω μέσα και να αρχίζω να ουρλιάζω τρομοκρατημένη.... Δεν ξέρω πως γλύτωσα και δεν θάφτηκα εκεί μέσα.
Έτσι ήταν τα παιχνίδια τότε... έκρυβαν και κινδύνους,αλλά σαν παιδιά δεν τους λογαριάζαμε και το επόμενο λεπτό ξαναξεκινούσε το παιχνίδι.



Κυνηγτό.... πιάσε μεεεεεεεεεεεεε!!!!!

ποτέ δεν μου άρεσε.....απορούσα τι βρίσκουν στο να κυνηγά ο ένας τον άλλον,να κοκκινίζουν τα μάγουλα από το τρέξιμο και να έχουν πάθει ταχυπαλμία. Και μετά να χρειάζονται ώρες μέχρι να συνέλθουν!!!!!!

Κλέφτες και αστυνόμοι....μπάμμμμμμμμμ σε σκότωσααααααα!?


καμιά φορά τα όπλα ήταν επικύνδινα,και η πέτρα έφευγε από την πορεία της και άνοιγε και κανένα κεφάλι....

Τζαμί......... χτύστε το!!!!!
να προσπαθείς να βάλεις τις πετρούλες την μια πάνω στην άλλη χωρίς να σε χτυπήσει η μπάλα.Ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι και ήμουν η μόνη με σταθερό χέρι!!!


Τα μήλα..... πρόσεχε την μπάλα!!!!
και αυτό αγαπημένο.Ώρες ατελειώτες παίζαμε τα «μήλα» και γινόμασταν κατακκόκινοι από το πέρα δώθε!!!

Μα εκτός από τα παιχνίδια υπήρχαν και πολλά τραγουδάκια....


Ανέβηκα σ΄ένα βουνό

Και είδα ένα γουρούνι

το κοίταξα καλά-καλά

και σου 'μοιαζε στη μούρη

γκο-γκο-γκο

σι-σι-σι

το γουρούνι είσαι 'σύ.



Α-κα-τα μα-κα-τα

σου-κου-του-μπε
α-μπε φα-μπε
ντο-μι-νε
α-κα-τα μα-κα-τα
σου-κου-του-μπε
α-μπε φα-μπε

«βγες»


Α-μπε-μπα-μπλόμ
του-κι-θε-μπλομ

α-μπε-μπα-μπόμ
του-κι-θε-μπλομ
μπλιμ-μπλομ


Σαν θα πας εκεί
στη Βόρεια Αμερική
θα δείς τον Ερμή
να παίζει μουσική
με το κόκκινο σκουφί.

Βγαίνεις και τα φυλάς όλα εσύ!

Ντορεμι φασολα...

Ταξίδια στο χρόνο που μας κάνουν να χαμογελάμε...


10 σχόλια:

korinoskilo είπε...

πωπω ποσες φασεις θυμηθικα .........

μια φορα ειχαμε κρυφτει στα αχυρα μεσα και μειναμε εκει ως το μεσημερι..... για να πουμε στους αλλους μετα οτι ηρθε και μας πηρε ουφο και μας πηγε στην αργεντινη

( ουφο απο τοτε ειμασταν ):ρρρρρρ

οσο επικυνδινα και να ηταν γλυκα..... θα ανοιγες κανα κεφαλι... 8α ειχες γδαρμενα γονατα...... αλλα κανεις δεν αυτοκτονουσε
μερικα παιδια παιζουν τοσο βια με την ψυχη τους πια .... που ειναι το πιο επικυνδινο παιχνιδι :)))))))))

Καραβάκι είπε...

Ακριβώς όπως τα λες είναι Λενιώ.Είμασταν τυχερά σαν παιδιά μιας και προλάβαμε τη γειτονιά και όλα αυτά τα υπέροχα παιχνίδια.Σήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν εντελώς διαφορετικά και είναι στα αλήθεια κρίμα...

stagona είπε...

θαλασσίτσα!!! σου γράφω σχόλια και δεν φαίνονται!!

LINA T. είπε...

Αχχχχχχχχχχ Αζακι μου, όση ώρα τα διάβαζα έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάω με νοσταλγία!!!!!! Αυτά τα παιχνίδια είναι οι αποσκευές μας στο ταξίδι της ζωής!!!

Aristodhmos Koumarianos είπε...

Ωραια , ανεμελα χρονια , ναι γεμάτα αθωότητα... Οχι δεν χαθηκε Γλυκα μου , μεσα μας κρυμενη φωλιάζει και ενα εναυσμα τετοιο σαν την δική σου εγγραφή θέλει για να ξυπνήσει και να μας φερει υπεροχες θύμισες απο εκεινα τα χρονια... Φανταστικη η εγγραφη σου

stagona είπε...

θαλασσίτσα μου δεν θα το πιστέψεις.. η μικρή μου κόρη είχε προχ8ες μια εργασία σχετικά με τα παιχνίδια που έπαιζαν παλιότερα τα παιδιά.. καθώς και για τα τραγουδάκια και ψάχναμε να βρούμε γιατί εγώ δεν θυμόμουν και πολλά.. Λοιπόν θα τα αντιγράψω απο σένα να της τα δώσω!!! υπέροχο το θέμα σου!! φιλάκια καλημέρα!!

Καραβάκι είπε...

Σταγονίτσα μου πάλι; Θα τρελαθώ.....

Καραβάκι είπε...

Λινάκι έτσι είναι... Κρατάμε στο χέρι μας τις αποσκευές και προχωράμε... Το ταξίδι δεν είναι αιώνιο... Κάποτε θα τελειώσει.Κι εκεί στο τελωνείο θα κάνουμε απολογισμό στις αποσκευές μας.Γι αυτό ας είμαστε προσεκτικοί...

Καραβάκι είπε...

Mέσα μας βαθιά φωλιάζουν πολλά Άρη μου.Το κακό είναι ότι δεν τα αφήνουμε να βγούνε στην επιφάνεια.Τα θάβουμε όλο και πιο βαθιά... Όλο και πιο μέσα...

Καραβάκι είπε...

Σταγονίτσα μου δεν ξέρω τι συμβαίνει και έρχονται τα σχόλια αργά. Κάτι πείραξα,από το server... Θα σε γελάσω... Το ευχάριστο είναι ότι βρήκα το σχόλιο σου και χαίρομαι πολύ που θα βοηθήσουμε την κορούλα σου.Και δεν χρειάζεται να το ρωτάς...μακάρι τα θέματα μας να έχουν ουσία και να βοηθάνε. φιλάκια πολλά και στις δυο σας