Κάποτε ένας άντρας περπατούσε κατά μήκος μιας ερημωμένης ακτής την ώρα της δύσης. Εκεί που βάδιζε, παρατήρησε μια γυναίκα. Όσο την πλησιάζε, εκείνη φαινόταν να σκύβει στο έδαφος, να πιάνει κάτι και να το πετάει στον ωκεανό. Γρήγορα ο άντρας αντιλήφθηκε ότι η γυναίκα σήκωνε αστερίες που είχαν ξεβραστεί στην ακτή και έναν έναν κάθε φορά τους πετούσε στη θάλασσα.
Ο άντρας παραξενεμένος τη ρώτησε:
«Αναρωτιόμουν τι κάνεις...» Η γυναίκα τον κοίταξε και είπε: «Πετάω αυτούς τους αστερίες πίσω στον ωκεανό. Βλέπεις, λόγω της άμπωτης, αυτοί οι αστερίες έχουν ξεβραστεί. Εάν δεν τους πετάξω πίσω στη θάλασσα, θα πεθάνουν.»
«Καταλαβαίνω» είπε ο άντρας «αλλά υπάρχουν χιλιάδες αστερίες σε αυτήν την παραλία. Πως μπορείς να τους σώσεις όλους; Άλλωστε, αυτό το φαινόμενο παρατηρείται σε χιλιάδες παραλίες σε όλη την ακτή. Δε βλέπεις, λοιπόν, ότι η πράξη σου δεν έχει νόημα και δεν κάνει καμιά διαφορά;»
Η γυναίκα χαμογέλασε, έσκυψε, σήκωσε άλλον έναν αστερία και καθώς τον πέταγε πίσω στη θάλασσα είπε: «Γι αυτόν εδώ έκανε διαφορά».
H ιστορία υπάρχει σε έντυπο από το Ινστιτούτο Κοινωνικής Αλληλεγγύης-Γέφυρες Φιλίας, καθώς και σε φυλλάδιο του ΚΕ.Θ.Ε.Α.
* Η φωτογραφία είναι του Darien Chin
4 σχόλια:
Πολύ όμορφη εγγραφή. Πέρα από το μήνυμα, μου θύμισε και κάτι που μου συνέβη , όταν μου πρόσφεραν ζωντανό Αστερία, να τον ξεράνω γιά "διακοσμητικό"! Σκοτωθήκαμε μέχρι να τον πετάξω μακριά στη θάλασσα... Καλημέρα!
Tυχερός ο αστερίας που σου χάρισαν...! Ειδάλλως θα στόλιζε κανένα ραφάκι και θα είχε πάψει να ζει...Να είσαι καλά για την κατάθεση σου Γιάννα.Καλημέρα
θαλασσίτσα μου καλό απόγευμα να έχεις.. υπέροχο το μήνυμα της ιστοριούλας σου..
Σταγονίτσα μου γλυκειά να είσαι καλά. Καλό απόγευμα και σε σένα.
Δημοσίευση σχολίου