Aνταποκρίνομαι στο καλέσμα του μπλογκοπαίχνιδου για τα 3 καλύτερα της ζωής μου και τα 3 χειρότερα....για να δούμε λοιπόν ποια είναι αυτά...αν υπάρχουν ακόμη στα κασελάκια του μυαλού μου....
Τα 3 χειρότερα της ζωής μου....
1. Η ζωή μου η ίδια ...που πέρασε από μπροστά μου και εγώ ήμουν θεατής. Μια ταχεία που την ώρα που περνούσε εγώ ήμουν αφηρημένη και την έχασα....κι έτσι τώρα προσπαθώ να τρέξω μήπως και την προλάβω σε κάποια στάση της....
2. Tα έδινα όλα...προσπαθώντας πάντα να είναι οι άλλοι ευτυχισμένοι.Έτσι κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι δε μου έχει απομείνει τίποτα.Κουράστηκα να φροντίζω μια ζωή τις ψυχές των άλλων.Ήθελα να συμβεί έστω και για μια φορά το αντίθετο.Να νιώσω πως είναι να σε αγαπά και να νοιάζεται κάποιος για σένα...δυστυχώς ακόμη δεν το έχω νιώσει....
3. Οι εγχειρήσεις των γονιών μου...ο πατέρας μου με βουλωμένες όλες τις αρτηρίες,και η μητέρα μου με όγκο στην υπόφυση,στο κεφάλι. Στην πρώτη περίπτωση οι γιατροί μετά από μεγάλη προσπάθεια κατάφεραν να «καθαρίσουν» έναν άνθρωπο που τα πάντα μέσα του ήταν βουλωμένα. Περιπτώση «υψηλού κινδύνου» ακόμη και σήμερα, χαμογελάω όταν ο πατέρας μου μου λέει. «Μην φοβάσαι αν δεν σε δω καλά,δεν πρόκειται να φύγω...».
Η μητέρα μου κι εκείνη με μια δύσκολη εγχείρηση-κεφάλι είναι αυτό βλέπεις... -είναι ένας άνθρωπος γεμάτος ενέργεια και ζωντάνια.
Παρακαλώ το Θεό -που υπόψιν δεν τα πάμε και πολύ καλά μεταξύ μας-να τους έχει και τους δύο γερούς γιατί τους αγαπώ πολύ και ας τους στεναχωρώ...
Tα 3 καλύτερα της ζωής μου.....
1. Το ότι υπάρχουν οι γονείς μου.... γιατί έχει αποδειχτεί πως άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μου σαν πύραλοι....Οι μόνοι που δεν το έχουν βάλει ακόμη στα πόδια είναι αυτοί. Και τους ευχαριστώ γι αυτό!!!
2. Έχω ακόμη ελπίδα... ότι θα μου χαμογελάσει κάποια μέρα η ζωή.Θα μου κλείσει το μάτι ναζιάρικα και θα μου πει... «Αυτή είναι η δική σου στιγμή». Κάνω ακόμη όνειρα και το βασικότερο... μπορώ ακόμη να σκέφτομαι, να κοιτάζω τον ουρανό, τα άσπρα συννεφάκια και να χαμογελώ...
3. Οι άνθρωποι που αγαπώ.... είναι λιγότεροι από τα δάχτυλα των χεριών μου αλλά δίνουν δύναμη να συνεχίζω....να σηκώνομαι όταν πέφτω και να λέω....«Πάμε κάρδια μου ....μπροστά,πάντα μπροστά....».
ΥΓ. Ελπίζω να φανώ άξια και να μπορώ να είμαι κι εγώ δίπλα τους όταν με χρειάζονται....
6 σχόλια:
θαλασσιτσα μου πολύ όμορφο το κείμενό σου
και οι εικονούλες υπέροχες..
καλώς η κακώς προσωρινοί είμαστε όλοι εδώ και δεν ξέρω μα θαρρώ
πως όταν θα το τελειώσει το εδώ ταξίδι μας το άλλο που
θα κολουθήσει θαναι πιο όμορφο... αυτή είναι η παρηγοριά μου
γιαυτους που αγαπώ και φοβάμαι πως κάποτε σύντομα
θα φύγουν..
να εισαι πάντα καλά..
Σου εύχομαι όλα να πάνε καλά για τους γονείς σου καταρχήν, γράφεις και μας δίνεις εικόνες! Καλησπέρα Γλυκιά Θαλασσίτσα!
Απλώνω τα χέρια μου τις νύχτες
και μαζεύω αστέρια και φτερά από αγριοπερίστερα,
για να τα κρύβω στο μαξιλάρι σου
και να γλυκαίνω τον ύπνο σου!!!!!!
(Η καλή σου νεράϊδα!!!)
Μόνο ανθρωποι σαν εσενα με τέτοια αποθέματα αισθημάτων και δύναμης μπορούν να λένε "Αυτη ειναι η δική μου στιγμή" και να συνεχίζουν με το χαμόγελο στα χειλη και την ελπίδα ζωγραφισμένη στα μάτια... Νασαι πάντα καλα Αρης
Η ζωούλα σου,Γλυκιά μου,είναι μπροστά είμαι σίγουρος πώς θα σου χαμογελάσει,στο χρωστάει. Το να δίνεις μόνο σ'αυτή τη ζωή χαλάει τις ισορροπίες αλλά πιστεύω είναι κάτι προσωρινό, αποκλείεται να μήν πάρεις. Να χαίρεσαι την μανούλα σου και τον πατερούλη σου και ελπίζω να ζήσουν να βιώσουν τις χαρές που σε καρτερούν
Καλημέρα γλυκιά μου
Σταγονίτσα μου,
αυτό ελπίζω κι εγώ...ότι πέρα από αυτή τη ζωή θα βρούμε έναν κόσμο πιο όμορφο χωρίς τόσο πόνο. Μακάρι να είναι υπαρκτός...
Λυγερή,
καλώς ήρθες στο καραβάκι μας και σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Να είσαι καλά κορίτσι μου )))
Kαλή μου νεράιδα,
από τότε που σε γνώρισα η ζωή μου άλλαξε και σε ευχαριστώ γι αυτό...
Άρη,
πολλές φορές είπα ότι ...δεν είμαι δυνατή....
Παναγιώτη,
το ελπίζω εγώ τις περιμένω.... Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου.Να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου