Μέχρι το τέλος του κόσμου

Άκουγα από δω κι από κει κάτι μισόλογα, αλλά δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι ο κόσμος πρόκειται να τελειώσει το 2012. Οι τοπικοί Ιλουμινάτηδες και οι απανταχού συνωμοσιολόγοι είχαν φροντίσει να το διαδώσουν. Αλλά δυστυχώς τις νύχτες του Σαββάτου τα ψιλοπίναμε και δεν προσέχαμε στο μάθημα του Χαρδαβέλλα.
Αποτέλεσμα, να δω το «προσεχώς» της ταινίας «2012» και να μου φύγουν τα σαγόνια.

Ξεχάστε ό,τι ταινία ολοκληρωτικής καταστροφής μάς έχει σερβίρει το Χόλιγουντ. Εδώ μιλάμε για άλλη κατηγορία, εντελώς φεύγα. Η «Επόμενη Μέρα», η «Μεθεπόμενη Μέρα», ο «Αρμαγεδδών» και ο «Καραγκιόζης στη ΝΑSΑ» δεν είναι τίποτα μπροστά στο μπάχαλο που θα παρακολουθήσουμε.

Από το τρέιλερ δεν κατάλαβα από τι καταστρέφεται ακριβώς ο κόσμος, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πάρει σοβαρά το ενδεχόμενο, το συζητάνε, προετοιμάζονται...

Πώς προετοιμάζεσαι για το τέλος του κόσμου; Ο καθένας με τα θέματά του. Εγώ, ας πούμε, δεν θα έμπαινα στον κόπο να γράψω τον σπόρο στο προνήπιο, γιατί ποιος ο λόγος να βασανιστεί το παιδάκι, αφού δεν θα βγάλει ποτέ το δημοτικό; Και τόσα άλλα.

Τέλος το άγχος των φορολογικών δηλώσεων, της αποταμίευσης, των υπολογισμών για το πότε θα βγω στη σύνταξη. Διότι δεν θα βγω. Αυτό το ήξερα, αλλά νόμιζα ότι έφταιγε που φάγανε τα λεφτά μου. Τώρα ξέρω ότι καλώς τα έφαγαν. Γιατί να τα κάψει τα ευρώπουλα ο μετεωρίτης και να μην τα χαρεί το γκόλντεν μπόι;

Παιδιά, να οργανωθούμε: Σου-κου έρχεται, να ρίξουμε καμιά βουτιά στα κρύα (ακόμα) νερά, λίγο και το κεφαλάκι μέσα, να συνέλθουμε όλοι μαζί. Διότι το πρόβλημά μας εδώ στην Ελλάδα δεν είναι τι θα απογίνουμε αν τελειώσει ο κόσμος το 2012. Το πρόβλημα μας είναι εντελώς το αντίθετο: Τι θα κάνουμε αν ΔΕΝ τελειώσει!