1/9/09

Στο τέλος του θέρους



Αν για τον Ελύτη το τέλος του θέρους αρχίζει με την πρώτη σταγόνα της βροχής, για τον Παβέζε, με το πρώτο σακάκι στα αντρικά του πρόσωπα, με τις γυναίκες του να κολλούν πάνω τους αφού ξέχασαν να πάρουν κάτι πιο βαρύ, για τη Σοφία Βέμπο, σ' ένα τραγούδι, από το ανέμισμα των μαλλιών της.
Η μέρα μικραίνει. Το σκοτάδι φτάνει πιο νωρίς. Τα καλοκαιρινά σινεμά αρχίζουν τις διαφημίσεις και είναι νύχτα. Η διαφορά της θερμοκρασίας -μικρή - μεγάλη- εξασθενεί, και το πρωί, όσο και να ήταν ζεστή η μέρα, κάνει ψύχρα. Η ομίχλη, που έρχεται από τη μεριά της θάλασσας, κάνει τα φαινόμενα της μετεωρολογίας ισχυρότερα. Τα χαμηλά βαρομετρικά αργούν. Η σκόνη της Αφρικής δεν φτάνει με προειδοποίηση. Ο άνεμος την έφερε καθώς τα χελιδόνια φεύγουν προς τη μεριά της. Τα φιλιά στο σκοτάδι διαρκούν περισσότερο. Στα χείλη η υγρασία της επαφής αντέχει.

Τα παιδιά δεν θέλουν να πάνε να κοιμηθούν. Οι ώρες της αϋπνίας, ατελείωτες. Οι παρέες χαμηλώνουν τις φωνές. Οι απέναντι αργούν να σβήσουν το φως στην κρεβατοκάμαρα. Οι μετανάστες δεν θέλουν να ανάψουν κεριά στο σκοτάδι της παρανομίας τους. Ο χειμώνας γι' αυτούς αργεί. Ο εφιάλτης της σύλληψής τους είναι παντού. Η φράση κλειδί, το σύνθημα του αστυνόμου. Τα χαρτιά σου! Μα, πώς μπορώ να έχω χαρτιά αφού εσείς δεν μου τα δίνετε; Μου ζητάτε στο διαρκές δουλεμπόριό σας, λαγούς με πετραχήλια. Έρχομαι να σας δηλωθώ, στον Βαρδάρη, μες στη νύχτα -ξημερώματα- και από τους 3.000 περνάτε μέσα 100, 200. Εμάς μας πετάτε για τις άλλες νύχτες. Η λίμνη του Σιλωάμ στο Βαρδάρη. Τι ντροπή!

Μορφωμένοι -άνθρωποι- υπουργοί χωρίς ευφυΐα. Στοιχειώδη λογική. Ανθρωπιά. Πανεπιστημιακοί που δεν ξέρουν πού είναι η Σταυρούπολη, το Κορδελιό, τα κάστρα.

Θέλω να κοιμηθώ φωνάζουν όσοι έχουν αϋπνία. Δεν θέλω να κοιμηθώ, όσοι ξύπνησαν τώρα.

Το βιβλίο του χρόνου είναι ανοιγμένο μπροστά μας. Τα βιβλία του θέρους, όσα διαβάστηκαν, ζητήθηκαν μες στην καλοκαιρινή ραστώνη, θεριεύουν. Οι ιοί της τηλεοπτικής γρίπης ενισχύονται. Η τρομοκρατία της ασθένειας, μετά τις τρελές αγελάδες, τα πουλερικά, η αρρώστια των χοίρων. Οι ασθενείς και οδοιπόροι του Τόμας Μαν, του Τρούμαν Καπότε, του Αισχύλου, του Ευριπίδη χαμογελούν. Εχουν περάσει χειρότερες ασθένειες.

Που διαρκούν...

14 σχόλια:

korinoskilo είπε...

καλο μηνα ......με ολα αυτα στο μυαλο μας που ειδαμε ... αντεχουμε ;)

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Κι'εγώ επίσης θα σας πώ καλό μήνα.
Ομως το καλοκαίρι δεν πέρασε....σας λέωωωωω!
Τώρα για όλα τα άλλα...ωχ το στομάχι μου!
Φιλιά φιλιά
και σε σένα που ξενυχτάς...(κ...έ)χι χι!

Ευρύνοος είπε...

Στο τέλος του θέρους, αρχίζουν να κουμπώνονται οι άνθρωποι, όπως οι ψυχές..
έτσι και αρχίσουν οι βροχές, αναζητούμε περισσότερη προστασία..
και την βρίσκουμε.. μέσα μας..

καλημέρα Aza :)

Lilith είπε...

Εγώ είμαι χαρούμενη σήμερα!
Δεν αγαπώ το καλοκαίρι.
Μπορεί να μην έφυγε εντελώς, σήμερα όμως είναι η αρχή του τέλους του!
Τουλάχιστον για φέτος. :)))

Φιλιά και καλό μήνα!

Lilith είπε...

Εγώ είμαι χαρούμενη σήμερα!
Δεν αγαπώ το καλοκαίρι.
Μπορεί να μην έφυγε εντελώς, σήμερα όμως είναι η αρχή του τέλους του!
Τουλάχιστον για φέτος. :)))

Φιλιά και καλό μήνα!

Lilith είπε...

Καλά... μιλάμε για πολλή χαρά!
Δύο-δύο τα στέλνω τα σχόλια!
χαχαχαχαααααα!!! :)))

Side21 είπε...

Ας πάει στο καλό ...
το καλοκαίρι με τα καλά
αλλά και τα άσκημά του !!!
Καλώς μας ήρθες Σεπτέμβρη ...
ο μήνας που αγαπώ πιότερο απ' όλους !!!
Και καλό μας φθινόπωρο ...

fractal είπε...

ΑΖΑ.
Όλα κάποτε φεύγουν. Είτε είναι εποχές, είτε όνειρα, είτε αγάπες, είτε άνθρωποι.
Και εσύ έχεις φύγει..
Είναι καιρός τώρα.
Που είσαι?

Καραβάκι είπε...

Καλό μήνα Λενιώ!Αντέχουμε ναι.Πρέπει να αντέξουμε και να προχωρήσουμε μπροστά...

Καραβάκι είπε...

Ελιά, το καλόκαιρι πέρασε.Έτσι μάθαμε από τους παππούδες μας,τους γονείς μας... Ο Σεπτέμβρης καλωσορίζει το Φθινόπωρο και όλα αλλάζουν στη φύση αλλά και σε μας.Μια εποχή που αγαπώ πολύ,μελαγχολική και βρόχινη...Καλό μήνα!

Καραβάκι είπε...

Ευρύνοε, μάλλον αποτελώ εξάιρεση αν συμβαίνει αυτό που περιγράφεις... Το φθινόπωρο συνήθως έχω την ψυχή μου στα χέρια μου και την ξεπλένει η καθαρή βροχή.Καλό μήνα εύχομαι!

Καραβάκι είπε...

Side21 από το στόμα σου και στου θεού το αυτί... Είθε να είναι ένα όμορφο φθινόπωρο τούτο που ήρθε.Καλό μήνα και σε σένα!

Καραβάκι είπε...

Lilith :)
Ξέρεις τι μου έφερε στο μυαλό η μεγάλη σου χαρά;To παραμύθι που μου έλεγε όταν ήμουν μικρή ο παππούς μου με τη γριούλα στο δάσος που ρωτούσε όποιον συναντούσε αν αγαπούσε τους μήνες.Και όποιον έλεγε κακό για κάποιον τον τιμωρούσε.Ο μοναδικός που παίνεσε όλους τους μήνες και είπε ότι ο καθένας έχει τη χάρη του,έκανε την γριούλα-που δεν ήταν άλλος από το γέρο Χρόνο -να ευχαριστηθεί.Το ίδιο πιστεύω κι εγώ.Ο κάθε μήνας,η κάθε εποχή έχουν τη δική τους ομορφιά και χάρη.Μου αρέσει το φθινόπωρο για τα χρώματα του και τη μελαγχολία που κρύβει μέσα στις σταγόνες της βροχής.Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να το χαρείς και να το γευτείς το φετινό φθινόπωρο!Καλό μήνα!Φιλιά πολλά!

AlexMil είπε...

Δυστυχώς οι εποχές αλλάζουν και οι ζωές μας επίσης. Με άρεσε "τα φιλιά στο σκοτάδι διαρκούν περισσότερο" όμορφο, προκλητικό.
Ως συνήθως περιεκτικός σε λίγες γραμμές, με πλήθος, λεκτικών εικόνων, απόψεων και συμπερασμάτων.

καλό βράδυ