Πρωινή σήμερα. Με ξύπνησε ο Μήτσος που είχε έρθει δίπλα μου, είχε ακουμπήσει το κεφάλι του στο μαξιλάρι και «νιαούριζε» μέσα στο αυτί μου. Ήθελε να βγει έξω.
Έφτιαξα καφεδάκι και κάθησα να απολαύσω την ηρεμία. Ο ήλιος ακόμη δεν έχει ανέβει ψηλά και έχει δροσούλα. Οι σκέψεις μου άτακτα ρηγμένες στο μυαλό μου... τις πέταξα εκεί για να τις δω αργότερα. Σαν να ήταν φάκελοι αλληλογραφίας.
Μου αρέσει κάθε πρωί με τον καφέ να διαβάζω τις εφημερίδες. Συνήθεια... Οι πάγοι λιώνουν, η φύση μας προειδοποιεί, οι πολιτικοί συνεχίζουν τις φαμφάρες τους, τα σχολεία σε λίγες μέρες ξεκινούν, μπήκε φθινόπωρο... ο χρόνος τρέχει, δεν περιμένει. Και μαζί του μέσα σε έναν στρόβιλο γεγονότων και καταστάσεων, τρέχουμε κι εμείς.
Είπαμε όμως... τις σκέψεις για αργότερα. Τώρα μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω για να ακούσω αυτό το υπέροχο τρaγούδι...΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου