Πέρα από το φως...

Ο Πολύκαρπος γεννήθηκε κωφάλαλος και τυφλός. Πέντε χρόνων τον βρήκαν να ζει μόνος σαν αγρίμι στο δάσος. Τον είχαν παρατήσει οι γονείς του. Κάποιοι τον ανακάλυψαν τυχαία και τον πήγαν στη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης. Εκεί έμαθε να συνυπάρχει με άλλους ανθρώπους, έμαθε να διαβάζει σε Μπράιγ, έμαθε καλαθοπλεκτική και αργαλειό. Σήμερα είναι 70 χρόνων, συνταξιούχος του ΙΚΑ. Όλα αυτά τα χρόνια ζει στη Σχολή Τυφλών.

Το μέλλον όμως φαίνεται δυσοίωνο για τα 120 παιδιά της Σχολής Τυφλών Θεσσαλονίκης. Η κρίση χτύπησε την πόρτα του ιδρύματος, το οποίο οδεύει μαθηματικά προς κλείσιμο, καθώς το έλλειμμα έχει φτάσει στα 600.000-700.000 ευρώ λόγω των συνεχών υποχρηματοδοτήσεων. Μερικά από τα 120 παιδιά της Σχολής Τυφλών δεν έχουν άλλο σπίτι. Τα είχαν εγκαταλείψει οι γονείς τους λόγω της τύφλωσης ή άλλης αναπηρίας και η Σχολή Τυφλών είναι το μοναδικό τους σπίτι.

Οι εργαζόμενοι στη Σχολή Τυφλών προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας. Επί 3 χρόνια πληρώνονταν έναντι, ενώ εδώ και 3 μήνες παραμένουν απλήρωτοι. Η οικονομική κατάσταση προκαλεί ήδη πολλά προβλήματα στα παιδιά, που δεν μπορούν να έρθουν στο ίδρυμα για να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους στο νηπιαγωγείο και στο Δημοτικό σχολείο του ιδρύματος, αλλά και να κάνουν ενισχυτική διδασκαλία στα φροντιστήρια που λειτουργούν στη σχολή. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για τα οικότροφα παιδιά, που έρχονται από άλλες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας και κάνουν μάθημα, ζουν, κοιμούνται και σιτίζονται στη σχολή όλη τη βδομάδα. Δεν υπάρχουν χρήματα, δεν κινούνται τα λεωφορεία για να τα φέρουν από τα ΚΤΕΛ στη σχολή, μένουν στα σπίτια τους και δεν παρακολουθούν τα μαθήματα.



Η Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης είναι ΝΠΙΔ που εποπτεύεται και χρηματοδοτείται από το υπουργείο Υγείας. «Εδώ και 3 χρόνια η χρηματοδότηση μένει στα 1,2 εκατ. ευρώ, τη στιγμή που οι μισθοί, το κόστος λειτουργίας, τα τρόφιμα, όλα ακριβαίνουν», λένε ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων της Σχολής Τυφλών και ομοσπονδιακός προπονητής μπάσκετ, Γιώργος Προεστός, και ο πρόεδρος των εργαζομένων της Σχολής Τυφλών, Νίκος Βασιλείου. «Κάθε χρόνο ζητούμε γύρω στα 2 εκατ. ευρώ, αλλά μας δίνουν πολύ λιγότερα. Είμαστε συνεχώς επαίτες με το χέρι απλωμένο σε φορείς, φίλους και γνωστούς για να μαζέψουμε χρήματα να πληρώσουμε το νερό και το ρεύμα», προσθέτουν.

Οι εργαζόμενοι ζητούν να περάσει η Σχολή Τυφλών στο Δημόσιο, όπως συνέβη με το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ) στην Αθήνα, το οποίο, υπογραμμίζουν, έχει μόνον εκπαιδευτικό ρόλο. «Στα τέλη του 2007, ο μέχρι πρόσφατα υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, είχε υπογράψει το νομοσχέδιο για να περάσει η Σχολή Τυφλών στο Δημόσιο. Το υπέγραψαν οι υπουργοί Παιδείας και Εσωτερικών και "σκάλωσε" στον Αλογοσκούφη. Εκτοτε έχουμε χορτάσει υποσχέσεις. Τον περασμένο Απρίλιο, το υπουργείο Υγείας μάς υποσχέθηκε έκτακτη ενίσχυση 100.000 ευρώ, η οποία θα ερχόταν τον Μάιο. Ακόμα την περιμένουμε», προσθέτει ο Ν. Βασιλείου.
Το πρόβλημα γίνεται πιο έντονο από τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των παιδιών. «Οι γονείς πλέον ενημερώνονται. Δεν κρατούν τα παιδιά τους κλεισμένα στο σπίτι. Τα φέρνουν εδώ για να μορφωθούν. Ομως, όσο αυξάνονται τα παιδιά, αυξάνονται οι ανάγκες και αυξάνεται το έλλειμμα», τονίζει ο Γ. Προεστός.

Ο Παναγιώτης Καρακώστας είναι δάσκαλος ειδικής αγωγής. Τυφλώθηκε από 15 ετών, εξαιτίας ιατρικού λάθους. «Μόνον οι γονείς που μένουν κοντά στη σχολή μπορούν να φέρουν τα παιδιά τους. Το σχολείο είναι ολοήμερο. Τα παιδιά σιτίζονται εδώ δύο φορές τη μέρα. Δεν μπορούν να έρθουν τα παιδιά των απομακρυσμένων περιοχών για να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Δεν έρχονται τα παιδιά που παρακολουθούν φροντιστηριακή υποστήριξη. Αν κλείσει η σχολή θα υπάρξει μεγάλο έλλειμμα εκπαιδευτικής υποστήριξης. Πού θα μάθουν αυτά τα παιδιά; Θα πρέπει οι γονείς να πληρώνουν ειδικούς δασκάλους. Πάει περίπατο η δωρεάν παιδεία».



Η Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης δέχεται παιδιά από την Κρήτη και την Κέρκυρα ώς τον Εβρο. Μεταξύ αυτών και παιδιά με άλλες αναπηρίες. Στη σχολή λειτουργούν ειδικό σχολείο, υποστηρικτικά μαθήματα για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου για γλώσσα, αρχαία ελληνικά, μαθηματικά και φυσική, διδάσκονται αγγλικά και γαλλικά, γίνεται εκμάθηση χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή, καθημερινές δεξιότητες, όπως πώς να ετοιμάζουν τα παιδιά το φαγητό τους, κινητικότητα και προσανατολισμός, μουσική, θεατρική αγωγή, ορθοφωνία, βιβλιοθήκη, τυπογραφείο, όλα σε μέθοδο Μπράιγ. Γίνεται επαγγελματική κατάρτιση με τη λειτουργία τηλεφωνικής σχολής και καλαθοπλεκτικής, λειτουργούν οικοτροφείο 50 θέσεων, κοινωνική υπηρεσία, αλλά και δύο αθλητικά σωματεία τυφλών, ο «Πυρσός» και ο «Ηφαιστος», που έχουν ομάδες για ποδόσφαιρο, γκολ μπολ, σκάκι, σκι, ποδηλασία, κολύμβηση, τζούντο, ιστιοπλοΐα και στίβο.

Υπάρχουν και άλλου είδους διαδηλώσεις αναίμακτες αλλά στο κόκκινο χρώμα της καρδιάς βαμμένες. Υπάρχουν καθημερινές μάχες στο πεζοδρόμιο χωρίς μολώτοφ,χωρίς δακρυγόνα,χωρίς σφαίρες χωρίς οδοφράγματα .Αγώνες Ζωής για λίγο φως, κυριολεκτικά, μες το σκοτάδι της καθημερινής επιβίωσης.

Ποιος τυφλός νομιμοποιείται να κλείνει τα μάτια μπροστά σ' αυτούς τους αγώνες;



Το Βρίσκω ιδιαίτερα ευρηματικό, επώνυμοι κοινωνικοί εκπρόσωποι, καθώς Υπουργοί και Υφυπουργοί κλπ να αφιερώσουν μια μέρα απ' την ζωή τους για να υποκαταστήσουν ρόλους όπως :

• Της αβοήθητης Μάνας που επιμελείται την καθημερινότητα ενός ανάπηρου παιδιού.

• Του αναπήρου που προσπαθεί με την ανάσα να οδηγήσει το καρότσι του σε μιαν «απροσπέλαστη πόλη»
• Του ακινητοποιημένου σ' ένα κρεβάτι ,κλεισμένου σε τέσσερεις τοίχους αβοήθητου Νέου.
• Του «μονάχου» κι ανήμπορου ανθρώπου ,που σέρνει και το τελευταίο του δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, στο πεζοδρόμιο ή στην καλύτερη περίπτωση σ' ένα άθλιο ίδρυμα.
• Να βρεθούν ανάπηροι στην επαρχία, σ' ένα νησί χωρίς τα στοιχειώδη μέσα και ανθρώπους που θα τους παρέχουν μια βοήθεια σε ώρα ανάγκης.

Ίσως μόνο τότε συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα ουσιαστικής συνδρομής της Πολιτείας απέναντι στο 10% λαού και τις οικογένειες τους.

Δεν είναι μόνο η Σχολή Τυφλών θεσσαλονίκης που απειλείται με λουκέτο από την αδιαφορία ενός κράτους που δεν υπάρχει στο λεξικό του η λέξη "πρόνοια". Υπάρχουν κι άλλα τέτοια ιδρύματα που κινδυνεύουν καθώς και μια μονάδα νεογνών στα Χανιά. Αυτά είναι τουλάχιστον όσα βγήκαν στο φως τις τελευταίες μέρες.

Η νέα εποχή που προσπαθούν να εμβολίσουν στις φλέβες μας, δεν είναι απλά σκληρή και βίαια. Είναι ένα αδηφάγο τέρας, που δεν δίνει καν την ευκαιρία να έρθουν στο φως νέες ζωές.