Χάρτινη ζωή

Κύριον Αντώνη Πλουμίδη
Περιοχή εκτοπισμένων Μακρονήσου/ 4ον Διαμέρισμα

18/3/49

Αγαπητέ μου Αντώνη
Είμαστε όλοι πολύ καλά, αλλά ανησυχούμε γιατί δεν παίρνουμε νέα σου. Κι απ’ την Ικαρία τον τελευταίο ενάμισι μήνα δεν έλαβε κανείς απάντηση, ενώ σου είχαμε γράψει επανειλημμένως.
Σου στέλνουμε 3 κούτες τσιγάρα, καφέ και λίγα παξιμάδια. Γράψε μας τι χρειάζεσαι να σου στέλνουμε. Το μωρό είναι καλά.
Σε φιλώ,

Η μαμά σου


25/4/49

Αγαπημένε μου Αντώνη
Χθες επιτέλους πήραμε το δελτάριό σου και ησυχάσαμε. Εμείς είμαστε όλοι καλά και η κόρη σου έβγαλε 4 δοντάκια, 2 πάνω και 2 κάτω. Είχε βέβαια αρκετή γκρίνια, ιδίως τη νύχτα Τώρα σηκώνεται όρθια στο καροτσάκι της. Θα περπατήσει γρήγορα, όπως φαίνεται, τώρα όμως έχει κόπο μεγάλο. Κουράζομαι πολύ και σε περιμένω να’ ρθεις να μας φροντίζεις.
Φιλιά,

Ηρώ


14/5/49

Αγαπημένε μου Αντώνη
Είμαστε όλοι καλά. Σου στέλνουμε δέμα με φωτογραφίες της μικρής. Ελπίζω να το πάρεις γρήγορα. Καμμιά δεκαπενταριά μέρες μας κούρασε πολύ γιατί ήθελε να περπατά χωρίς να μπορεί ακόμα να σταθεί στα πόδια της κι ήμουν αναγκασμένη να την κρατώ συνέχεια απ’ τα λουριά και διαρκώς γύριζε γύρω απ’ το ίδιο σημείο, μέχρι που μ’ έπιανε ζαλάδα και κόντευα να πέσω εγώ κάτω. Τώρα 2-3 μέρες, στερεώθηκε καλά στα πόδια της και δεν μας έχει ανάγκη. Περπατά μόνη μες στο σπίτι κι έχει φάει αρκετές τούμπες. Έμαθε όμως να πέφτει, και πέφτει μαλακά μαλακά, σαν τόπι.

Σε φιλώ

Δανάη


5/6/49

Αγαπημένε μου Αντώνη
Χθες ήταν τα γενέθλια του παιδιού, να μας ζήσει. Την γιορτάσαμε κι ήρθε αρκετός κόσμος κι είχε πολλά δώρα. Αύριο θα πάρω πάλι τη μηχανή να της βγάλω φωτογραφίες. Τώρα στέκεται καλά και ποζάρει. Είμαστε όλοι καλά μα κουραζόμαστε πολύ, ιδίως η Μαμά. Κι εγώ γυρνάω από το γραφείο με το κεφάλι καζάνι, γι αυτό μη με παρεξηγείς αν αργώ να σου γράψω.

Σε φιλώ

Δανάη


9/7/49

Αγαπημένε μου Αντώνη
Σου γράφω για να σου πω ότι απ’ το σπίτι σου δεν μ’ αφήνουν να εργασθώ. Η μαμά σου βγαίνει έξω κάθε μέρα και η αδελφή σου εργάζεται και δεν μπορώ ν’ αφήσω το παιδί πουθενά. Σε παρακαλώ, γράψε τους να μ’ αφήσουν να πάρω ένα κορίτσι να προσέχει το παιδί γιατί πρέπει να δουλέψω.

Με αγάπη και φιλιά

Ηρώ


11/8/49

Αγαπημένε μου Αντώνη
Εδώ δεν είναι πια ζωή. Ενώ είχαμε συμφωνήσει να κοιτάζουν το παιδί, τώρα που βρήκα μια δουλειά μου λένε ότι δεν μπορούν, κι ούτε μου επιτρέπουν να πάρω ένα κορίτσι να το προσέχει. Αντώνη, αν θες, γράψε τους. Αλλοιώς, δεν ξέρω τι θα γίνει. Η μαμά σου μου λέει “Είσαι γυναίκα εξόριστου” – λες κι είναι επάγγελμα αυτό.

Φιλιά

Ηρώ


20/9/49

Αγαπητέ μου Αντώνη
Ουδέποτε διενοήθην να περιορίσω τα δικαιώματα κανενός. Πολύ περισσότερο της νύφης μου. Απλώς, νόμιζα πως δεν θα ήθελες να εργάζεται. Αφού όμως είσαι σύμφωνος, εμένα δεν μου πέφτει λόγος. Όσο για το παιδί, είναι για μένα το ίδιο, είτε εργάζεται η γυναίκα σου είτε όχι, εφ’ όσον συνεχώς λείπει από το σπίτι. Εκτός αν φαντάζεσαι ότι άλλαξε τρόπο ζωής τώρα που έγινε μητέρα. Δεν πρόκειται να χρειασθεί να κάνω τίποτα περισσότερο απ’ ότι έκανα μέχρι σήμερο. Έλαβες ξένα περιοδικά και δέμα;

Σε φιλώ

Η μαμά σου


1/10/49

Αγαπητέ Αντώνη
Μετά από το δελτάριο που έστειλες στη μαμά σου, πήρα την απόφαση να μη σου ξαναγράψω ποτέ πια. Αν είμαι στο παιδί μου αφοσιωμένη, εσύ θα’ πρεπε να το ξέρεις – αφού για τα ξένα έκανα σα τρελλή.
Εγώ πάντως θα βρω δουλειά και θα ζήσω το παιδί μου και τον εαυτό μου.

Ηρώ


15/11/49

Αγαπημένε μου Αντώνη
Πήρα το 48ο δελτάριό σου και χάρηκα που είσαι καλά. Αντώνη, ο θείος μας πολιτεύεται και δεν μπορώ να τον βρω να μου πει για τις υποθέσεις μας. Αν τον πετύχω καμμιά φορά, βρίσκει ένα σωρό ψέμματα και προφάσεις. Εγώ βαρέθηκα τις ψευτιές και τον κόσμο όλο που είναι τόσο κακός. Δεν περιμένω από πουθενά τίποτα, μόνο εσένα, να γυρίσεις για να ησυχάσουμε πια.

Σε φιλώ

Δανάη


10/12/49

Αγαπητέ μου Αντώνη

Πήρα το δελτάριό σου αρ. 49. Λυπήθηκα πάλι με τον τρόπο και τα λόγια σου. Η Μαμά και η γιαγιά σου θα σου έγραψαν ότι φοβούνται την επιδημία πολυομυελίτιδος στην Αθήνα - και γι αυτό πήγαν το παιδί μας στη Μύκονο.
Εξόριστο λοιπόν και το παιδί μας, που μ’ άφησες να το γεννήσω και να το μεγαλώνω χωρίς καμμιά υποστήριξη, ούτε υλική ούτε ηθική.
Ας είναι.
Χθες έστειλαν κι άλλο γράμμα από την Μύκονο. Είναι καλά όλοι.

Ηρώ


15/12/49

Αγαπητέ μου Αντώνη
Είναι τώρα τρεις βδομάδες που δεν έχουμε ειδήσεις σου και ανησυχούμε. Σου στέλνουμε σήμερο ένα δέμα με 5 κονσέρβες, 2 κουτιά γάλα, τσιγάρα και λίγο ρύζι. Το γάλα το χάρισαν στην κόρη σου, αλλά επειδή έχει συνηθίσει στο εβαπορέ, στο στέλνουμε να το πιεις εσύ. Είναι πάντα θαυμάσια στην υγεία της. Πρόσεχε και την δική σου, για χατήρι του παιδιού σου. Και γράφε συχνότερα, να ξέρουμε τουλάχιστον ότι είσαι καλά.
Η Ηρώ, όπως θα σου’ γραψε, βρήκε δουλειά στη Ραδιοφωνία.

Σε φιλώ

Η μαμά σου

(ΧΑΡΤΙΝΗ ΖΩΗ, Ροές, 2003)



ΥΓ. Ώρες ώρες νιώθω σαν σελίδα χαρτιού που την σκίζουν κι ο άνεμος θα πάρει τα κομμάτια της...