«Κι εγώ κλείστηκα μέσα μου. Για την ακρίβεια, πρώτα απ’ όλα κλείστηκα στο σπίτι μου. Η εικόνα που μου ’χαν φτιάξει δεν έμοιαζε μ’ αυτήν που πρόβαλε τώρα στην επιφάνεια, σε μια Ελλάδα που έψαχνε να βρει τον εαυτό της, με αγάπες και κατάρες, με συμμάχους και εχθρούς, με προσχήματα και λόγους τιμής σε πρόσωπα που κοκκίνιζαν από ντροπή όταν συζήταγες κάτι τολμηρό. Ντροπή που ξέχναγαν όταν τους βόλευε.
…Έτσι, με άφησαν όλοι στην ησυχία μου. Και στην ερημιά μου. Κι εγώ γύρισα μέσα μου, έκλαψα για τα ψέματα που δεν μ’ ενδιέφεραν ν’ ακούω, ξεσκαρτάρισα τους φίλους μου.
Ξανάνοιξα τα βιβλία μου, πέρασα το ποτάμι, έγινα «αμφιλεγόμενη», «περιθωριακή», βρήκα χρόνο να ξυπνήσω απ’ αυτό το παράλογο ταξίδι χωρίς νόημα, πάτησα λίγο καλύτερα
το έδαφος κι ύστερα φύσηξε καθαρός αέρας κάτω από τα φτερά μου.
Γιατί τώρα είχα».
Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Φιλιππίδη "Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου