Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος...

«Εμένα ν’ ακούς. Ποια κρίση – όταν υπάρχει χωριό και χωράφι, είμαστε εντάξει. Τουλάχιστον θα ’χουμε να τρώμε!». Ο Θέμης καθησύχαζε την Ελένη, σε μια κρίση πανικού, αλλά δεν περίμενε ότι τα «καλά» του χωριού θα φαίνονταν τόσο γρήγορα, τόσο νωρίς στη χρονιά της κρίσης. «Οι φίλοι μας κλαίγονται που δεν μπορούν να μαζέψουν τα χρήματα των διακοπών. Εμείς, όμως, όχι. Για πρώτη χρονιά φέτος, θα περάσουμε τις διακοπές μας εξ ολοκλήρου στο σπίτι στη Βουρβουρού, με σύντομες αποδράσεις στις γύρω περιοχές. Η Σιθωνία είναι πανέμορφη και ανυπομονούμε». Και οι φίλοι σας; «Ε, δεν είμαστε άκαρδοι. Τους έχουμε προσκαλέσει».

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καλοκαίρι –τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον– χωρίς «γκρίνια» για το ύψος της δαπάνης των διακοπών, για τις τσουχτερές τιμές των ξενοδοχείων, των ναύλων κλπ. Φέτος, όμως, είναι η πρώτη φορά που οι έχοντες «μικρές πατρίδες» ξεχωρίζουν σαν τις μύγες μες στο γάλα. Είναι το χαμόγελο ως τα αυτιά που τους προδίδει, η καθησυχαστική αίσθηση ασφάλειας που χαρίζει η εξοχική στέγη.


«Δεν είναι και λίγο πράγμα», όπως λέει ο Ηλίας Κανέλης. Με σπίτι στην Απολλωνία της Σίφνου, που θα ζήλευαν πολλοί, αποφάσισε φέτος όχι μόνο να περάσει εκεί την άδειά του, αλλά να προσφέρει... στέγη και σε φίλους. «Θα περάσουμε με λίγα και καλά. Πού φτάσαμε... Να θεωρούμε λίγα ένα σπίτι στη Σίφνο. Αλλά έτσι είναι. Είχαμε συνηθίσει στην ιδέα του, τόσο που το σνομπάραμε. Τώρα το ξαναχαιρόμαστε από την αρχή. Το εκτιμήσαμε».


Η κατάσταση μέρα τη μέρα γίνεται και πιο δύσκολη. Ο κόσμος διαπιστώνει ότι οι διακοπές έγιναν είδος πολυτελείας. Οι περισσότεροι θα κάνουν σύντομες διακοπές, είτε στο εξοχικό είτε σε φιλικό ή συγγενικό σπίτι. Ένα μικρό ποσοστό θα περάσει τις διακοπές του σε ενοικιαζόμενα δωμάτια ή ξενοδοχεία, γεγονός που καταδεικνύει την οικονομική στενότητα που βιώνει η μεγάλη μάζα των πολιτών.


«Kάθε χρόνο ανεβαίναμε σ’ ένα καράβι με προορισμό κάποιο νησί του Αιγαίου ή του Ιονίου. Ξοδεύαμε περίπου 2.000 ευρώ, αλλά φέτος είναι αδύνατον να διαθέσουμε αυτό το ποσό για διακοπές. Τα οικονομικά μας δεν αντέχουν έξοδα για ναύλα και ξενοδοχεία για τετραμελή οικογένεια. Η ιδιωτική επιχείρηση του συζύγου είναι “νεκρή” και ο μισθός μου μειωμένος», αναφέρει η εκπαιδευτικός Κατερίνα Γέντου, μητέρα δύο παιδιών.

«Επιλέξαμε τη λύση μιας εβδομάδας σε κάμπινγκ της Χαλκιδικής, στο οποίο πληρώνουμε μόνο 35 ευρώ την ημέρα, με σκηνή χωρίς τον σύζυγο, μόνο και μόνο για να χαρούν τη θάλασσα τα παιδιά, αλλά διακοπές οικογενειακώς θα κάνουμε τον Αύγουστο στο χωριό στη Φλώρινα, στο πατρικό σπίτι. Το μοναδικό επιπλέον έξοδό μας, βέβαια, ήταν ο εξοπλισμός του κάμπινγκ, αλλά είναι μια επένδυση για το μέλλον γιατί, με την οικονομική κρίση, προβλέπω ότι τα επόμενα καλοκαίρια μας θα είναι πολύ δύσκολα».


Διακοπές στο χωριό τους, τη Νιγρίτα Σερρών, θα κάνει για πρώτη φορά κι ένα ζευγάρι δημοσίων υπαλλήλων. Τα μειωμένα έσοδα δώρου και μισθού στέρησαν φέτος στους ίδιους το ταξίδι που έκαναν κάθε χρόνο τα καλοκαίρια σε κάποια χώρα του εξωτερικού. Προτίμησαν να διαθέσουν τις ελάχιστες οικονομίες στα δύο παιδιά τους, που είναι πλέον φοιτητές και κάνουν διακοπές μόνοι με φίλους σε νησιά.

«Για μας οι διακοπές φέτος είναι πολυτέλεια. Τα χρήματά μας ήταν πάντα μετρημένα, αλλά φέτος δεν περίσσευαν για το καθιερωμένο μας ταξίδι είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Δεν μπορούσαμε, όμως, να στερήσουμε τη χαρά από τα παιδιά μας», λέει η Αγγελική Βουζιώτη, που ζει στη Θεσσαλονίκη.

Από το εξοχικό του στο Ξυλόκαστρο, ο Παναγιώτης Στεφανίδης ακούγεται ήρεμος. Πριν από λίγο καιρό, έχασε τη δουλειά του και τα οικονομικά δεν επέτρεπαν έστω κι ένα σύντομο ταξιδάκι σε νησί.

«Πρέπει να σου πω, όμως, ότι δεν περνάω καθόλου άσχημα εδώ. Πού ήταν κρυμμένο ένα τόσο ωραίο μέρος;»



ΥΓ1 Σύμφωνα με έρευνες, το κόστος για 15 ημέρες διακοπών μιας 4μελούς οικογένειας φτάνει φέτος τα 3.800 ευρώ διανομή και διατροφή. Είπατε τίποτα...;
ΥΓ2 Πηγή: Καθημερινή