Ο τελευταίος Παράδεισος...

Εξερεύνηση...Ηρεμία...Απομόνωση...Αναζήτηση...

Αυτές είναι μερικές από τις λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό μόλις φύγεις από το χωριό Μπούρος και αρχίζεις να ανεβαίνεις τον χωματόδρομο για τον Κάλαμο, το Καστρί ή το Ποτάμι. Από την πρώτη κιόλας στροφή του δρόμου καταλαβαίνεις ότι αν είσαι τύπος Μύκονος-Κολωνάκι-Κηφισιά δεν πρόκειται ποτέ να σου αρέσει εδώ και δεν πρόκειται και ποτέ να βρεις εδώ κάποιον φίλο σου...


Ο τόπος τούτος είναι μόνο για όποιον του αρέσει η περιπέτεια, η εξερεύνηση, η φυσική ζωή και λίγο η ταλαιπωρία.
Εδώ ο πολιτισμός δεν έχει έρθει. Μπορεί μερικά χιλιόμετρα πάνω στα βουνά να βλέπεις τις ανεμογεννήτριες, αλλά προς Θεού, η υπόλοιπος δεν είναι ένα σύγχρονο μέρος. Ευτυχώς !!!


Σαν να πέρασες ξαφνικά μέσα από μία ρωγμή του χρόνου, εδώ θα ζήσεις σαν να βρίσκεσαι μερικές δεκαετίες πίσω. Τότε που οι άνθρωποι πήγαιναν στη θάλασσα όχι για να κάνουν φιγούρα το νέο μαγιό ή τη σαγιονάρα, αλλά για να διασκεδάσουν παίζοντας παιχνίδια στην άμμο και κολυμπώντας στα καταγάλανα νερά ή βγάζοντας πεταλίδες από τα βράχια.
Εδώ θα βρεις την αυθεντική ομορφιά της παραλίας. Με το που ξυπνάς το πρωί, βλέπεις αυτό το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και νιώθεις ένας ναυαγός, ένας νέος Ροβινσώνας στην απεραντοσύνη του πελάγους...


Τα καταγάλανα νερά και οι γλάροι που πετούν δίπλα σου, συνθέτουν ένα τοπίο απόλυτης χαράς και χαλάρωσης, απομακρύνοντας τις σκοτούρες της πόλης, οι οποίες μένουν στο λιμάνι της Αγίας Μαρίνας. Το παιχνίδισμα του φωτός με το κυματάκι που προκαλεί η πορεία του καραβιού και το πέταγμα των γλάρων σχεδόν πάνω από το κεφάλι σου είναι τα μοναδικά πράγματα που αυτή τη στιγμή σκέφτεται το μυαλό. Η απόδρασή μόλις έχει αρχίσει και ήδη νιώθεις μέσα σου την ηρεμία και την γαλήνη της ψυχής σου...

Ο τόπος τούτος, είναι τελικά ο τελευταίος Παράδεισος...


ΥΓ. Αφιερωμένο σε μια κυρά Αρχόντισσα...

Οι δύο επιλογές της ζωής μας

Ο Τζέρυ είναι μάνατζερ ενός εστιατορείου. Είναι πάντα σε καλή διάθεση. Αν κάποιος τον ρωτούσε τι κάνει, αυτός θα του απαντούσε, "Αν μπορούσα να είμαι καλύτερα, θα έπρεπε να έχω άλλον έναν Τζέρυ!".
Πολλοί από τους συναδέλφους του παραιτήθηκαν όταν αυτός άλλαζε αφεντικά... έτσι ώστε να τον ακολουθούν από εστιατορίο σε εστιατόριο.

Γιατί;

Διότι ο Τζέρυ ήταν παρακινητής από τη φύση του. Αν κάποιος συνάδελφος είχε μια άσχημη μέρα, ο Τζέρυ ήταν εκεί για να του πει πως μπορεί να το δει από τη θετική πλευρά.

Βλέποντας αυτή την κατάσταση, πήγα και τον ρώτησα ένα πρωί, από περιέργεια...

"Δεν το καταλαβαίνω... κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο θετικός όλη την ώρα...", "πως το κάνεις αυτό;"

Ο Τζέρυ απάντησε... "Κάθε πρωί που ξυπνώ σκέφτομαι ότι έχω δυο επιλογές. Να είμαι σε καλή ή σε κακή διάθεση. Πάντα διαλέγω να είμαι σε καλή διάθεση. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, μπορώ να είμαι το θύμα ή να διδάσκομαι κάτι από αυτό. Διαλέγω πάντα να διδάσκομαι κάτι.
Κάθε φορά που κάποιος με πλησιάζει με παράπονα, μπορώ να επιλέξω να ακούω τα παράπονα ή να επισημαίνω τη θετική πλευρά. Πάντα διαλέγω τη θετική πλευρά της ζωής".

"Μα δεν είναι πάντα τόσο εύκολο αυτό", απάντησα.

"Κι όμως είναι", απάντησε ο Τζέρυ.

"Η ζωή έχει να κάνει με δυο επιλογές. Αν αφήσεις απ' έξω όλα τα σκουπίδια, όλες οι καταστάσεις καταλήγουν σε δυο επιλογές. Εσύ διαλέγεις πως θα αντιδράσεις σε όλες τις καταστάσεις. Εσύ διαλέγεις πως οι άνθρωποι θα επηρεάσουν τη διάθεση σου. Εσύ επιλέγεις αν θα είσαι σε καλή ή κακή διάθεση. Είναι δική σου επιλογή το πως θα ζήσεις τη ζωή σου".

Μερικά χρόνια αργότερα, άκουσα ότι ο Τζέρυ έκανε κάτι κατά λάθος, που κανείς δεν φανταζόταν ότι μπορεί να γίνει στις επιχειρήσεις εστιατορίων. Άφησε ανοιχτή την πίσω πόρτα του εστιατορίου του.

Και μετά;

Νωρίς το πρωί, τον λήστεψαν τρεις ένοπλοι άντρες.

Τι ήθελαν;

Λεφτά!!!

Όσο ο Τζέρυ προσπαθούσε να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο, το χέρι του, τρέμοντας από νευρικότητα, γλίστρυσε από τον συνδυασμό. Οι ληστές πανικόβλητοι τον πυροβόλησαν. Ευτυχώς, τον βρήκαν γρήγορα και τον μετέφεραν στο Νοσοκομείο.
Μετά από 18 ώρες εγχείρηση και βδομάδες εντατικής παρακολούθησης, ο Τζέρυ βγήκε από το Νοσοκομείο. Κουβαλώντας τα σημάδια από τις σφαίρες πάντα στο σώμα του...

Είδα τον Τζέρυ περίπου 6 μήνες μετά το ατύχημα. Όταν τον ρώτησα τι κάνει, απάντησε... "Αν μπορούσα να είμαι καλύτερα θα είχα άλλον έναν Τζέρυ. Θέλεις να δεις τις ουλές μου;"

Aρνήθηκα να δω τις πληγές του, αλλά τον ρώτησα τι πέρασε από το μυαλό του την ώρα που γινόταν η ληστεία.

"Το πρώτο πράγμα ππου σκέφτηκα, ήταν ότι έπρεπε να είχα κλειδώσει την πίσω πόρτα", απάντησε. Μετά, όταν ήμουν ξαπλωμένος στο πάτωμα χτυπημένος, σκέφτηκα ότι έχω δυο επιλογές. Να ζήσω ή να πεθάνω".

"Δε φοβήθηκες; Toν ρώτησα.

Ο Τζέρυ συνέχισε... "Οι τραυματιοφορείς ήταν υπέροχοι. Μου έλεγαν συνέχεια ότι θα γίνω καλά. Αλλά όταν με πήγαν στα εξωετρικά ιατρεία και είδα τις εκφράσεις στα πρόσωπα των γιατρών, όταν είδα τα τραύματα μου, τότε φοβήθηκα πραγματικά.
Στα μάτια τους διάβαζα, "Είναι νεκρός".

"΄Ηξερα, ότι έπρεπε να αναλάβω δράση..."

"Τι έκανες;", τον ρώτησα.

"Λοιπόν, ήταν μια μεγάλη νοσοκόμα που μου έκανε ερωτήσεις φωνάζοντας, είπε ο Τζέρυ, και με ρώτησε, "Είσαι αλλεργικός σε κάτι;"

"Nαι", απάντησα.

Οι γιατροί και οι νοσοκόμες σταμάτησαν ότι έκαναν, και περίμεναν την απάντηση μου. Πήρα μια βαθιά αναπνοή και φώναξα με όση δύναμη είχα... "Στις σφαίρες!"

Ενώ γελούσαν τους είπα, "Διαλέγω να ζήσω, παρακαλώ να με εγχειρήσετε σαν να είμαι ζωντανός κι όχι πεθαμένος".

Ο Τζέρυ έζησε χάρη στην ικανότητα των γιατρών και χάρη στην καταπληκτική νοοτροπία του.

Έμαθα από αυτόν, ότι κάθε μέρα επιλέγεις να αγαπήσεις τη ζωή ή να τη μισήσεις.
Το μόνο πράγμα που είναι πραγματικό δικό μας και κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει... είναι η νοοτροπία μας.
Έτσι λοιπόν, αν μπορείς να φροντίσεις γι αυτό, η ζωή μπορεί να γίνει πιο εύκολη.

Αρκεί να θυμάσαι... ότι υπάρχουνπάντα δυο επιλογές για να διαλέξεις...

Θαλασσινή μαγεία

Θάλασσα άγια, άγρια, αγριεμένη, αδάμαστη, αδιάλαχτη, αδιάφθορη, αδυσώπητη, αεικίνητη, ακαριαία, ακαταμάχητη, ακαταπόνητη, ακοίμητη, ακτινοβόλα,
ακύμαντη, ακύμων, αλμυρή, αμάνιωτη,
αμείλιχος, αμόλευτη, αναγελάστρα, αναμπαίχτρα,
αναπαμένη, ανδοροφόνα, ανελέητη,
ανεξερεύνητη, ανερούσα, ανήμερη,
ανοιχτή, ανταριασμένη, αντροχωρίστρα, ανύποτη,
ανυποψίαστη, ανυστερόβουλη, άξεινος,
αόρατη, απάνεμη, απαστράπτουσα, απειλητική,
απέραντη, άπιστη, άπονη, απράγμων,
απρόβλεπτη, άστατη, αστραφτερή, ατάραχη,
απροκάλυπτη, απρόσιτη, αρυτίδωτη, αρχέγονη,
ασάλευτη, ασημένια, άσπλαχνη, άσπρη,
ατέρμονη, ατίθαση, ατζαλένια,
ατρύγετος, αυτάρκης, αφιλόξενη, αφρισμένη,
αφρόεσσα, αφροζωσμένη, αφροκύμαντη,
αφροντυμένη, αχνομέτωπη, αχνοσκέπαστη, αχόρταγη, αψηλή,

Θάλασσα βαθειά, βαθυγάλαζη, βαθύκολπος, βαθύρροος, βαθύστερνος, βιολετιά, βουβή, βουερή βουνίσια,
βρώμικη και σάπια,

Θάλασσα γαλάζιο ασημί, γαλαζοντυμένη, γαλαζοπράσινη, γαλανή, γαληνεμένη, γαληνιαία, γαληνιώσα, γελαστή, γητεύτρα,
γλαυκή, γυάλινη, γυμνή,

Θάλασσα δαιμονισμένη, δεσποτική, διάπλατη, διάφανη,

Θάλασσα ειλίσουσσα, ειρηνική, ελευθερώτρια, ελληνική, έναστρη, εξαίσια, ερωτιάρα, ερωτική,
ευλογημένη, ευμετάβλητη, ευπλόκαμος, εχθρική,

Θάλασσα ζαφειρένια, ζηλιάρα, ζωοδότρα,

Θάλασσα ηδονική, ηεροειδής, ήμερη, ηνεμωμένη, ήπια, ηχήεσσα,

Θάλασσα θηριοτρόφος, θλιμμένη, θρυμματισμένο γυαλί,

Θάλασσα ιερή, ιριδίζουσα, ιχθυόεσσα,

Θάλασσα καραβοπνίχτρα, καλοσυνάτη, καστρορίχτισσα, καταγάλανη, καταραμένη, κυανή, κλύζουσα πάντα τ' ανθρώπων κακά, κοίλη,
κρυσταλλένια, κρυφή, κυανανθής, κυανοειδής, κυαναυγετής,
κυαναυγής, κυανέα, κυανοβευθής, κυανοειδής,
κυανόπεπλος άνασσα, κυανοπλόκαμος, κυκλοθυμική,
κιλυνδρουμένη, κυλιομένη, κυμαίνουσα,
κυματόεσσα, κυματώδης, κυμοθαλής,

Θάλασσα λαδιά, λαμπερή, λαμπρά, λεβεντοπνίχτρα, λεία, λευκή, λυσσάρα, λυσσασμένη,

Θάλασσα μαβιά, μαγεμένη, μάγισσα, μαινόμενη, μάκαιρα, μακρινή, μανιασμένη, μαριόλα, ματωμένη, μαυλίστρα, μαύρη, μαυριδερή,
με την ευγένεια της επικής της γύμνιας, μεγάλη,
μεθυσμένη, μέλαινα, μενεξεδένια, μενεξελιά, μερωμένη,
μήτηρ Κύπριδος, μήτηρ νεφέων ερεβευνών, μικρή,
μπαμπέσσα, μπουνατσιασμένη, μπουρινιασμένη, μύρο,
μυρωμένη, μυστήρια, μυστική,

Θάλασσα νεκρή, νήνεμος, νυχτερινή,

Θάλασσα ξελογιάστρα, ξεμυαλίστρα, ξορκισμένη,

Θάλασσα οίνοψ, ολόλευκη, ολοπόρφυρη, όμορφη, οργισμένη, ορμητική,

Θάλασσα παγωμένη, παιγνιδιάρα, πανάρχαια, πανδέγμων, παντοτινή, παράφορη, παρθενική, πατασσομένη,
παφλάζουσσα, πικροθάλασσα, πικροκυματούσσα,
πλανεύτρα, πλατειά, πλουτοδότρα, πολιή, πολύιχθης,
πολυκύμαντος, πολυκυματούσσα, πολύσεμνος,
πολυσήμαντη, πολύφλοισβος, πορφυρή, πράσινη,
πρασινόχρυση, πυρπολημένη,

Θάλασσα ρηχή, ρυτιδιασμένη,

Θάλασσα σαγηνευτική, σαν ομπρέλα παλαιή, σκοτεινή,
σκοτεινιασμένη, σκοτεινογάλανη, σταθερά, στάσιμος,
σταχτόμαυρη, στρωτή,

Θάλασσα ταραγμένη, ταρασσομένη, ταραχώδης,
του καλοκαιριού, του πρωινού κι ανέφελου ουρανού, τραχεία, τρικυμισμένη, τρυφερή,
τυραννική, των άλλων τας σαγήνας πληρούσα,

Θάλασσα υγροκέλευθος, υποταχτική, υψουμένη,

Θάλασσα φαρμακερή, φαρμοκαπνίχτρα, φθονερή, φιδιασμένη, φιλική, φοβισμένη, φουρτουνιασμένη, φρενιασμένη, φρικώδης, φωτεινή,

Θάλασσα χαδιάρα, χαρούμενη, χαώδης, χρυσάχτινη, χρυσή, χρυσογάλανη,

Θάλασσα ωραία…

Απ' το Αρχαιολογικό μουσείο της Δήλου

Street Art

Πάντα με γοήτευε η τέχνη του δρόμου. Αυτά τα υπέροχα μικρά ή μεγάλα σε μέγεθος έργα τέχνης που κοσμούν τοίχους, πόρτες, ξύλινους φράχτες και δίνουν μια άλλη αίσθηση στο χώρο. Με χρώματα δυνατά, που δεν φοβούνται την πρόκληση οι καλλιτέχνες του δρόμου αφήνουν το δικό τους μήνυμα. Το δικό τους στίγμα...

Ελεγεία ανέμων

Λένε πως οι θαλασσινοί άνεμοι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι. Ειδικά οι σπηλιαδωτοί. Κι η ψυχή είναι αδερφή του ανέμου, λένε άλλοι. Μια στάλα βροχής. Ένας κόκκος άμμου. Ένας γλάρος που τον πήρε στο κατόπι.

Όταν η ψυχή είναι ελεύθερη, άνεμος ορμητικός μοιάζει, λένε κάποιοι άλλοι. Που αδειάζει το στέρνο σου και σε γεμίζει ιώδιο. Που σε παρασύρει και σε ταξιδεύει πολύ ψηλά. Εκεί που υπάρχει μόνο φως. Τίποτε άλλο... Ένας άνεμος γεμάτος ορμή και πάθος.

Για τη ζωή. Για το σήμερα. Για το αύριο...

ΥΓ. Χτες βράδυ έκανα το πρώτο μπάνιο μου. Ψυχρολουσία σκέτη ήταν, μα κάποιες φορές είναι απαραίτητη... Κάνει το μυαλό να ξεκολλά...

Καλό καλοκαίρι

Καλό καλοκαίρι σε όλους σας. Να περνάτε καλά...

Μέχρι το τέλος του κόσμου

Άκουγα από δω κι από κει κάτι μισόλογα, αλλά δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι ο κόσμος πρόκειται να τελειώσει το 2012. Οι τοπικοί Ιλουμινάτηδες και οι απανταχού συνωμοσιολόγοι είχαν φροντίσει να το διαδώσουν. Αλλά δυστυχώς τις νύχτες του Σαββάτου τα ψιλοπίναμε και δεν προσέχαμε στο μάθημα του Χαρδαβέλλα.
Αποτέλεσμα, να δω το «προσεχώς» της ταινίας «2012» και να μου φύγουν τα σαγόνια.

Ξεχάστε ό,τι ταινία ολοκληρωτικής καταστροφής μάς έχει σερβίρει το Χόλιγουντ. Εδώ μιλάμε για άλλη κατηγορία, εντελώς φεύγα. Η «Επόμενη Μέρα», η «Μεθεπόμενη Μέρα», ο «Αρμαγεδδών» και ο «Καραγκιόζης στη ΝΑSΑ» δεν είναι τίποτα μπροστά στο μπάχαλο που θα παρακολουθήσουμε.

Από το τρέιλερ δεν κατάλαβα από τι καταστρέφεται ακριβώς ο κόσμος, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πάρει σοβαρά το ενδεχόμενο, το συζητάνε, προετοιμάζονται...

Πώς προετοιμάζεσαι για το τέλος του κόσμου; Ο καθένας με τα θέματά του. Εγώ, ας πούμε, δεν θα έμπαινα στον κόπο να γράψω τον σπόρο στο προνήπιο, γιατί ποιος ο λόγος να βασανιστεί το παιδάκι, αφού δεν θα βγάλει ποτέ το δημοτικό; Και τόσα άλλα.

Τέλος το άγχος των φορολογικών δηλώσεων, της αποταμίευσης, των υπολογισμών για το πότε θα βγω στη σύνταξη. Διότι δεν θα βγω. Αυτό το ήξερα, αλλά νόμιζα ότι έφταιγε που φάγανε τα λεφτά μου. Τώρα ξέρω ότι καλώς τα έφαγαν. Γιατί να τα κάψει τα ευρώπουλα ο μετεωρίτης και να μην τα χαρεί το γκόλντεν μπόι;

Παιδιά, να οργανωθούμε: Σου-κου έρχεται, να ρίξουμε καμιά βουτιά στα κρύα (ακόμα) νερά, λίγο και το κεφαλάκι μέσα, να συνέλθουμε όλοι μαζί. Διότι το πρόβλημά μας εδώ στην Ελλάδα δεν είναι τι θα απογίνουμε αν τελειώσει ο κόσμος το 2012. Το πρόβλημα μας είναι εντελώς το αντίθετο: Τι θα κάνουμε αν ΔΕΝ τελειώσει!

Παραμυθάκι μου...

Πειρατίνες

Παραμύθι είναι κι αν έχεις οίστρο, ακολούθησε με. Εγώ, δίνω μια στο κουβάρι με τα μαγικά χρώματα, το σπρώχνω προς τη μεριά σου και προστάζω… Φτιάξε ήρωες και μια ιστοριούλα με πειρατίνες...

Πειρατές

Έχω οίστρο σήμερα. Κι έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με τα χρώματα μου και τα πινέλα μου που μου έλλειψαν πολύ. Και μιας και πολλά πειρατικά και πειρατές σεργιανάνε στη θάλασσα τελευταία το θέμα δε θα μπορούσε να είναι άλλο...

Το αναπτηράκι...

Άγρια φύση

Υπάρχει τίποτα ποιο όμορφο από τη φύση όταν αυτή βρίσκεται σε πρωτόγονη κατάσταση χωρίς την παρέμβαση του ανθρώπου; Φυσικά και όχι. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη κάποιοι τόποι που δεν άγγιξε το καταστροφικό χέρι - ή μήπως μυαλό; - των ανθρώπων. Τόποι που μπορούμε να νιώσουμε τι σημαίνει μυστήριο, τι σημαίνει να συναντάς το άγνωστο. Εκεί δεν υπάρχουν κανόνες. Όλα κυλούν στους δικούς τους ρυθμούς. Στο δικό τους χρόνο...

Παποράκι...

Το θαλασσινό τριφύλι

Βροχή και σήμερα...

Μην περιμένεις να σταματήσει η βροχή. Μάθε να χορεύεις μαζί της...

click στo βατραχάκι...