Αξιότιμο κεράσι μου...

"Καλά είναι;" με ρώτησε η μητέρα μου, την ώρα που κατάπινα λαίμαργα μια χούφτα κεράσια. "Όχι και τα καλύτερα", είπα, "αλλά έχω ένα χρόνο να φάω".
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με το αξιότιμο κεράσι, που απαιτεί την προσοχή και το σεβασμό μας διότι το ευαίσθητο αυτό φρούτο κατάφερε να γλιτώσει από τα βιολογικά βελτιωτικά και να παραμείνει πιστό στον φυσικό του προορισμό. Να ωριμάζει, δηλαδή, το καλοκαίρι και μόνο το καλοκαίρι, υποχρεώνοντάς μας να το δοκιμάζουμε μόνο μερικές εβδομάδες τον χρόνο.
Υποτίθεται ότι τα κεράσια που κατακλύζουν τα σούπερ-μάρκετ και τις λαïκές αγορές είναι άνοστα σε σχέση με αυτά που μόλις είχα δοκιμάσει. Ένα από τα πράγματα που μου άρεσαν πολύ, όταν ήμουν ακόμη παιδί, ήταν να σκαρφαλώνουν στην κερασιά που είχε η γιαγιά μου στην αυλή του σπιτιού και να κάθομαι από κάτω με τις ώρες τρώγοντας τα φρούτα κατευθείαν από το δέντρο. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από ένα κεράσι που έχεις μόλις κόψει από το δέντρο μια λιχουδιά που άνθρωποι και πουλιά δοκιμάζουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, αφού τα κεράσια είναι η αγαπημένη τροφή των πουλιών. Έτσι για την πλάκα, επωμίστηκα το επαχθές καθήκον να βγάλω τα κουκούτσια από το βύσσινα για να φτιάξουμε νωρίς-νωρίς, το καλύτερο βύσσινο γλυκό στον κόσμο, γλυκό και αψύ συνάμα, με μια απαράμιλλα πλούσια υφή.


Υπάρχουν δύο τύποι κερασιών και εκατοντάδες ποικιλίες. Το γλυκό κεράσι - γνωστό και ως Prunus avium στους βοτανολόγους – και το ξινό κεράσι, το βύσσινο για εμάς και Prunus cerasus για την επιστήμη. Από τις γλυκές ποικιλίες ιδιαίτερες προτιμήσεις συγκεντρώνει αυτή με τους μεγάλους, βαθυκόκκινους και χυμώδεις καρπούς, αν και στην Ελλάδα, λατρεύεται και το λευκό και τραγανιστό πετροκέρασο.
Όσο για τον τόπο καταγωγής του φρούτου, κανείς δεν ξέρει να πει με σιγουριά ωστόσο, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι προερχόταν από τη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα από την πόλη της Κερασούντας (εξ' ου και το όνομα) κοντά στη Μάυρη Θάλασσα. Ο Ρωμαίος στρατηγός Λούκουλος τα ανακάλυψε και τα έφερε στην Ιταλία. Ο Θεόφραστος, ο αρχαίος χρονογράφος που κατέγραψε τα είδη των φυτών, περιέγραφε το κεράσι ως ένα "φρούτο χρώματος ερυθρού το οποίο έμοιαζε στο σχήμα με διόσπυρο και στο μέγεθος με φασόλι".
Ανέκαθεν τα κεράσια τρώγονταν ωμά. Ακόμα και σήμερα, δεν είναι δα και το πρώτο φρούτο που μας έρχεται στο μυαλό όταν πρόκειται για μαγειρική. Στην Ελλάδα, τα περίφημα γλυκά του κουταλιού γίνονται τόσο από τις γλυκές όσο και από τις υπόξινες ποικιλίες. Τα δε κουκούτσια, χρησιμοποιούνται για να δίνουν άρωμα στο μπράντυ. Ο καρπός του φρούτου περιέχει ικανή ποσότητα καλίου και βιταμίνης Α. Ένα κεράσι έχει 4 θερμίδες.
Μπορούμε να τα τιμήσουμε δεόντως λοιπόν...

* Οι υπέροχες ζωγραφιές από τις αγκαλιές με το φεγγάρι...