Οι δύο επιλογές της ζωής μας

Ο Τζέρυ είναι μάνατζερ ενός εστιατορείου. Είναι πάντα σε καλή διάθεση. Αν κάποιος τον ρωτούσε τι κάνει, αυτός θα του απαντούσε, "Αν μπορούσα να είμαι καλύτερα, θα έπρεπε να έχω άλλον έναν Τζέρυ!".
Πολλοί από τους συναδέλφους του παραιτήθηκαν όταν αυτός άλλαζε αφεντικά... έτσι ώστε να τον ακολουθούν από εστιατορίο σε εστιατόριο.

Γιατί;

Διότι ο Τζέρυ ήταν παρακινητής από τη φύση του. Αν κάποιος συνάδελφος είχε μια άσχημη μέρα, ο Τζέρυ ήταν εκεί για να του πει πως μπορεί να το δει από τη θετική πλευρά.

Βλέποντας αυτή την κατάσταση, πήγα και τον ρώτησα ένα πρωί, από περιέργεια...

"Δεν το καταλαβαίνω... κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο θετικός όλη την ώρα...", "πως το κάνεις αυτό;"

Ο Τζέρυ απάντησε... "Κάθε πρωί που ξυπνώ σκέφτομαι ότι έχω δυο επιλογές. Να είμαι σε καλή ή σε κακή διάθεση. Πάντα διαλέγω να είμαι σε καλή διάθεση. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, μπορώ να είμαι το θύμα ή να διδάσκομαι κάτι από αυτό. Διαλέγω πάντα να διδάσκομαι κάτι.
Κάθε φορά που κάποιος με πλησιάζει με παράπονα, μπορώ να επιλέξω να ακούω τα παράπονα ή να επισημαίνω τη θετική πλευρά. Πάντα διαλέγω τη θετική πλευρά της ζωής".

"Μα δεν είναι πάντα τόσο εύκολο αυτό", απάντησα.

"Κι όμως είναι", απάντησε ο Τζέρυ.

"Η ζωή έχει να κάνει με δυο επιλογές. Αν αφήσεις απ' έξω όλα τα σκουπίδια, όλες οι καταστάσεις καταλήγουν σε δυο επιλογές. Εσύ διαλέγεις πως θα αντιδράσεις σε όλες τις καταστάσεις. Εσύ διαλέγεις πως οι άνθρωποι θα επηρεάσουν τη διάθεση σου. Εσύ επιλέγεις αν θα είσαι σε καλή ή κακή διάθεση. Είναι δική σου επιλογή το πως θα ζήσεις τη ζωή σου".

Μερικά χρόνια αργότερα, άκουσα ότι ο Τζέρυ έκανε κάτι κατά λάθος, που κανείς δεν φανταζόταν ότι μπορεί να γίνει στις επιχειρήσεις εστιατορίων. Άφησε ανοιχτή την πίσω πόρτα του εστιατορίου του.

Και μετά;

Νωρίς το πρωί, τον λήστεψαν τρεις ένοπλοι άντρες.

Τι ήθελαν;

Λεφτά!!!

Όσο ο Τζέρυ προσπαθούσε να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο, το χέρι του, τρέμοντας από νευρικότητα, γλίστρυσε από τον συνδυασμό. Οι ληστές πανικόβλητοι τον πυροβόλησαν. Ευτυχώς, τον βρήκαν γρήγορα και τον μετέφεραν στο Νοσοκομείο.
Μετά από 18 ώρες εγχείρηση και βδομάδες εντατικής παρακολούθησης, ο Τζέρυ βγήκε από το Νοσοκομείο. Κουβαλώντας τα σημάδια από τις σφαίρες πάντα στο σώμα του...

Είδα τον Τζέρυ περίπου 6 μήνες μετά το ατύχημα. Όταν τον ρώτησα τι κάνει, απάντησε... "Αν μπορούσα να είμαι καλύτερα θα είχα άλλον έναν Τζέρυ. Θέλεις να δεις τις ουλές μου;"

Aρνήθηκα να δω τις πληγές του, αλλά τον ρώτησα τι πέρασε από το μυαλό του την ώρα που γινόταν η ληστεία.

"Το πρώτο πράγμα ππου σκέφτηκα, ήταν ότι έπρεπε να είχα κλειδώσει την πίσω πόρτα", απάντησε. Μετά, όταν ήμουν ξαπλωμένος στο πάτωμα χτυπημένος, σκέφτηκα ότι έχω δυο επιλογές. Να ζήσω ή να πεθάνω".

"Δε φοβήθηκες; Toν ρώτησα.

Ο Τζέρυ συνέχισε... "Οι τραυματιοφορείς ήταν υπέροχοι. Μου έλεγαν συνέχεια ότι θα γίνω καλά. Αλλά όταν με πήγαν στα εξωετρικά ιατρεία και είδα τις εκφράσεις στα πρόσωπα των γιατρών, όταν είδα τα τραύματα μου, τότε φοβήθηκα πραγματικά.
Στα μάτια τους διάβαζα, "Είναι νεκρός".

"΄Ηξερα, ότι έπρεπε να αναλάβω δράση..."

"Τι έκανες;", τον ρώτησα.

"Λοιπόν, ήταν μια μεγάλη νοσοκόμα που μου έκανε ερωτήσεις φωνάζοντας, είπε ο Τζέρυ, και με ρώτησε, "Είσαι αλλεργικός σε κάτι;"

"Nαι", απάντησα.

Οι γιατροί και οι νοσοκόμες σταμάτησαν ότι έκαναν, και περίμεναν την απάντηση μου. Πήρα μια βαθιά αναπνοή και φώναξα με όση δύναμη είχα... "Στις σφαίρες!"

Ενώ γελούσαν τους είπα, "Διαλέγω να ζήσω, παρακαλώ να με εγχειρήσετε σαν να είμαι ζωντανός κι όχι πεθαμένος".

Ο Τζέρυ έζησε χάρη στην ικανότητα των γιατρών και χάρη στην καταπληκτική νοοτροπία του.

Έμαθα από αυτόν, ότι κάθε μέρα επιλέγεις να αγαπήσεις τη ζωή ή να τη μισήσεις.
Το μόνο πράγμα που είναι πραγματικό δικό μας και κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει... είναι η νοοτροπία μας.
Έτσι λοιπόν, αν μπορείς να φροντίσεις γι αυτό, η ζωή μπορεί να γίνει πιο εύκολη.

Αρκεί να θυμάσαι... ότι υπάρχουνπάντα δυο επιλογές για να διαλέξεις...