Πέρασε πολλά τον τελευταίο καιρό κι ο Μήτσος. Έχασε τη σειρά του και αγρίεψε. Ένιωσε και την εγκατάλειψη, και τη μοναξιά. Είμαι σίγουρη ότι ο Αλέκος είναι πια ορκισμένος εχθρός του. Είναι ο φύλακας, βασανιστής του. Τον κούρεψε, κάτι που δεν αντέχει, τον είχε κλεισμένο σε ένα κλουβί, τον τάιζε κροκέτα. Τι άλλο χειρότερο θα μπορούσε να κάνει;
Φέρνοντας τον πάλι στο σπίτι, ήταν μέσα στα νεύρα. Νομίζω πως ένιωθε και τι γινόταν. Σιγά σιγά όμως ο Μήτσος και μαζί και μεις μπαίνουμε στην καθημερινότητα. Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι η ζωή προχωράει και πάλι. Και είμαι σίγουρη, πως θα ξεπεράσουμε όλοι μαζί αυτό το δύσκολο μονοπάτι που πορευόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου