Μερικές φορές, κάποια πρωινά με τον καφέ και μέσα σε μια απόλυτη ησυχία, ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου και προσπαθώ να τις βάλω σε σειρά. Να τυλίξω τα κουβαράκια για να είναι τακτοποιημένα στα συρταράκια του μυαλού. Τις τελευταίες μέρες λείπει η ησυχία. Το σπίτι είναι συνεχώς γεμάτο κόσμο από το πρωί μέχρι και αργά το βράδυ. Νιώθω ότι πολλά από τα θέλω μου καταχωνιάστηκαν, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.
Με ο τζάκι αναμμένο, μέσα σε μια ζέστη λυτρωτική οι σκέψεις μοιάζει να τρέχουν σαν τρελές. Αλλάζουν σειρά και θέση τόσο γρήγορα, που καμιά φορά μπερδεύονται. Έτσι και σήμερα. Ξεκίνησαν με τον Ιπποκράτη, τον όρκο του και κάποιες σκέψεις με αναπάντητα γιατί. Πέρασαν σε κρύα δωμάτια εντατικής, έκαναν μια στάση, έδωσαν εικόνες που πονάνε και μετά χάθηκαν. Το ίδιο ξαφνικά, όπως είχαν έρθει. Κι ύστερα οι σκέψεις πέρασαν στον μονομάχο... που μπήκε στη ζωή μου πολύ απρόσμενα.Θυμάμαι ότι στις αρχές μου έδινε κονταριές κι εγώ προσπαθούσα να καταλάβω το γιατί. Γιατί με κέντριζε, γιατί με πονούσε, γιατί με έκανε να βγαίνω από τα ρούχα μου.Αν και ο θυμός αυτός ήταν αλλιώτικος. Πάντα κατέληγε σε σκέψη και προβληματισμό υγιή και εποικοδομητικό.
Ο μονομάχος στέκεται δίπλα μου έως και σήμερα. Παρόλο που ποτέ δεν μου χάιδεψε τα αυτιά, παρόλο που ήταν σκληρός απέναντι μου κάποιες φορές, απέδειξε ότι όλα τα έκανε επειδή με νοιαζόταν. Εκείνο που τώρα σκέφτομαι και με κάνει να νιώθω όμορφα, είναι ότι ο μονομάχος όσα έλεγε τα πίστευε. Δεν πήρε πίσω καμιά κουβέντα του. Τα κράτησε όλα. Παράξενο για τις μέρες μας. Οι περισσότεροι λένε εύκολα λόγια και μετά τα πετάνε. Τα ξεχνάνε. Αλλάζουν στάσεις και συμπεριφορές ανάλογα με τις εποχές. Έτσι φαίνεται... δίχως να έχουν τα κότσια να μιλήσουν για το τι άλλαξε μέσα τους.
Ο καθένας έχει τα δικά του καμπανάκια. Καμπανάκια που χτυπούν συνέχεια μέσα στο μυαλό. Που κουδουνίζουν κάθε φορά που οι πράξεις δεν συμβαδίζουν με τα λόγια. Εύχομαι ο μονομάχος να συνεχίσει να με κεντρίζει. Να με κάνει να σκέφτομαι. Να υπάρχει στη ζωή μου. Γιατί ζωή δίχως μονομαχίες δεν γίνεται. Αρκεί να είναι τίμιες και με χτυπήματα καθαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου