Το σαββατοκύριακο που έφυγε ήταν γεμάτο από πολλές απόψεις. Οι ώρες, λες και βιάζονταν, μας παρέσυραν μαζί τους και δεν άφησαν τις σκέψεις ούτε στιγμή να ξεστρατίσουν. Πολλές οι δουλειές, αλλά και οι υποχρεώσεις και έπρεπε να είμαι σε ετοιμότητα.
Καταρχήν τα ξύλα. Έπρεπε να κοπούν, και να στιβαχτούν μπροστά και να είναι έτοιμα για τούτη τη βδομάδα. Αυτό το ανέλαβε ο Ντάνι. Πάντα έρχεται όταν έχουμε εξωτερικές εργασίες που είναι δύσκολες για μας. Όλο το πρωινό του Σαββάτου δούλεψε και τα ξύλα είναι έτοιμα, στη θέση τους.
Συζητήσαμε και για την κατασκευή του υπόστεγου μόλις ανοίξει ο καιρός. Ήταν μέσα στα σχέδια μας μαζί με τη διαμόρφωση του λαχανόκηπου που δεν υπάρχει πια. Μπορεί να άλλαξαν τα δεδομένα στη ζωή μας, αλλά ότι είχαμε σχεδιάσει θα γίνει. Τώρα νομίζω πως αυτό επιβάλλεται. Οι δουλειές την άνοιξη θα είναι πολλές, αλλά μου αρέσει αυτή η προοπτική.
Τα ξύλα έτοιμα. Σε αναμονή, ενός χειμώνα που ακόμη δεν έχει τελειώσει. Το κρύο ακόμη εδώ πάνω στα βόρεια είναι τσουχτερό. Τα Πιέρια με γυμνό μάτι φαίνονται χιονισμένα.
Το τζάκι αναμμένο συνέχεια, δε σβήνει καθόλου. Είναι μια γλυκειά συντροφιά τούτες τις ώρες.
Κόσμος πολύς καθημερινά. Από νωρίς το πρωί, μέχρι αργά το βράδυ. Και για πρώτη φορά δεν με ενοχλεί. Θέλω να έρχεται κόσμος στο σπίτι μας, πάντα ανοιχτό ήταν. Και έτσι θα μείνει.
Η μαμά και η θεία Στέλλα ετοίμασαν τα γιαπράκια. Δεν τα έκαναν τόσο καλά όσο τα μαγείρευε ο μπαμπάς, αλλά δεν πειράζει. Πίτες, σαρμαδάκια, πρέπει να ετοιμαστούν κι αυτά στην ώρα τους.
Κι εγώ πρέπει να έχω έτοιμο το βιβλίο του μπαμπά. Μικρολεπτομέρειες έμειναν ακόμη, τα δύσκολα έχουν ήδη γίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου