Ετοιμάσου... ήρθε μήνυμα πως βγήκε το φεγγάρι. Είναι ψηλά στον ουρανό. Παίζει με τον αγέρα που χαιδεύει το αρχιπέλαγος. Κι όπου να ναι, οι γοργόνες θα ξυπνήσουν...
Ετοιμάσου. Γέμισε η νύχτα πορτοκαλιές πινελιές. Κι άρχισε να ψιθυρίζει λόγια αγάπης. Λόγια που κάνουν την ψυχή να φτερουγίζει.
Ετοιμάσου. Θα περπατήσουμε πιασμένοι χέρι χέρι πάνω στις σιωπές της θάλασσας. Εκεί που τελειώνει το άπειρο και αρχίζει η αλμύρα των χειλιών μας.
Ετοιμάσου. Θα σκαρφαλώσουμε στο όνειρο και θα το κάνουμε βράχο. Κι όλο το βράδυ θα ακούμε το πήγαινε έλα των κυμάτων που φέρνει μηνύματα, φωνές και σιωπές νοσταλγίας από άλλους καιρούς.
Ετοιμάσου. Καθώς θα μας φωτίζει το φεγγάρι, θα μαζεύουμε κοχύλια. Κι ύστερα θα ακούμε τον ήχο των μεγάλων ταξιδιών τους. Κι όταν τελειώσουν οι ιστορίες τους, γλάροι θα γίνουν και πετάξουν μακρυά. Μέχρι να βρούνε νέες νοσταλγίες.
Ετοιμάσου. Θα ανοίξουμε το βιβλίο της Ζωής και θα ονειρευτούμε. θα δούμε τους εαυτούς μας στην άλλη πλευρά. Εκεί που το φως είναι λιγοστό, και μάγισσες και αερικά κάνουν έρωτα όλο το βράδυ.
Ετοιμάσου. Θα χαθούμε στα χρώματα των εποχών. Εκεί που τα σώματα γίνονται ένα. Που γεύονται απολαύσεις που μόνο η νύχτα χαρίζει.
Ετοιμάσου. Θα χτίσουμε στην άμμο ματαιόδοξα όνειρα και μετά Θα τα διαλύσουμε με τα χαμόγελα μας πριν προλάβει να τα σκορπίσει ο αγέρας.
Ετοιμάσου. Θα ζωγραφίσουμε με τα δάχτυλα μας ότι υπάρχει στις ψυχές μας. θα βάψουμε βαθύ μπλε τη θλίψη μας, ένα βαθύ άγριο μπλε. Πορτοκαλί τα όνειρα μας. Άσπρη τη χαρά και μαβιά την μοναξιά μας.
Ετοιμάσου. Kάτω από το φως του φεγγαριού θα αισθανθούμε στον αέρα μια φλόγα να μας τυλίγει και θα κυλήσει μέσα μας. Μια φλόγα που θα γίνεται όλο και πιο δυνατή.
Ετοιμάσου. Να με πάρεις στην αγκαλιά σου και να χαθώ μέσα της. Να ακούω να μου ψιθυρίζεις λέξεις και να με μεθάει η φωνή σου.
Ετοιμάσου. Να ενώσουμε τα χείλη μας. Να χαθούμε στις γεύσεις μας. Τις μυρωδιές μας. Να αγγίξουμε ο ένας τη σάρκα του άλλου. Να σβήσει η λαχτάρα μας. Η δίψα μας.
Ετοιμάσου. Κάτω από το αγιασμένο φως του φεγγαριού θα βουτήξουμε στις ηδονές και τις λαγνείες μας. Στους πόθους μας και στις έμφυτες ορμές μας. θα γίνουμε ένα, μέσα σε τούτο το σκοτάδι που το φωτίζουν πορτοκαλιά πυροτεχνήματα.
Ναι, ετοιμάσου, η ώρα πέρασε. Σε λίγο το φεγγάρι θα φύγει. Θα χαθεί. Πρέπει να προλάβουμε. Ας βιαστούμε.
Τα κοχύλια, οι πεταλίδες, τα χαλίκια, η άμμος, τα φύκια, θα γίνουν σύντροφοι τούτη την καλοκαιρινή βραδυά. Κάτω από τούτο το φεγγάρι που μας μάγεψε θα στέκουν δίπλα μας. Στα αγγίγματα μας, αλλά και στο περπάτημα μας. Εκεί που τις πατούσες μας θα τις χαϊδεύει η αλμύρα της θάλασσας.
Γιατί απόψε... θέλω να δούμε όλα τα πρόσωπα του φεγγαριού.
Ετοιμάσου. Γέμισε η νύχτα πορτοκαλιές πινελιές. Κι άρχισε να ψιθυρίζει λόγια αγάπης. Λόγια που κάνουν την ψυχή να φτερουγίζει.
Ετοιμάσου. Θα περπατήσουμε πιασμένοι χέρι χέρι πάνω στις σιωπές της θάλασσας. Εκεί που τελειώνει το άπειρο και αρχίζει η αλμύρα των χειλιών μας.
Ετοιμάσου. Θα σκαρφαλώσουμε στο όνειρο και θα το κάνουμε βράχο. Κι όλο το βράδυ θα ακούμε το πήγαινε έλα των κυμάτων που φέρνει μηνύματα, φωνές και σιωπές νοσταλγίας από άλλους καιρούς.
Ετοιμάσου. Καθώς θα μας φωτίζει το φεγγάρι, θα μαζεύουμε κοχύλια. Κι ύστερα θα ακούμε τον ήχο των μεγάλων ταξιδιών τους. Κι όταν τελειώσουν οι ιστορίες τους, γλάροι θα γίνουν και πετάξουν μακρυά. Μέχρι να βρούνε νέες νοσταλγίες.
Ετοιμάσου. Θα ανοίξουμε το βιβλίο της Ζωής και θα ονειρευτούμε. θα δούμε τους εαυτούς μας στην άλλη πλευρά. Εκεί που το φως είναι λιγοστό, και μάγισσες και αερικά κάνουν έρωτα όλο το βράδυ.
Ετοιμάσου. Θα χαθούμε στα χρώματα των εποχών. Εκεί που τα σώματα γίνονται ένα. Που γεύονται απολαύσεις που μόνο η νύχτα χαρίζει.
Ετοιμάσου. Θα χτίσουμε στην άμμο ματαιόδοξα όνειρα και μετά Θα τα διαλύσουμε με τα χαμόγελα μας πριν προλάβει να τα σκορπίσει ο αγέρας.
Ετοιμάσου. Θα ζωγραφίσουμε με τα δάχτυλα μας ότι υπάρχει στις ψυχές μας. θα βάψουμε βαθύ μπλε τη θλίψη μας, ένα βαθύ άγριο μπλε. Πορτοκαλί τα όνειρα μας. Άσπρη τη χαρά και μαβιά την μοναξιά μας.
Ετοιμάσου. Kάτω από το φως του φεγγαριού θα αισθανθούμε στον αέρα μια φλόγα να μας τυλίγει και θα κυλήσει μέσα μας. Μια φλόγα που θα γίνεται όλο και πιο δυνατή.
Ετοιμάσου. Να με πάρεις στην αγκαλιά σου και να χαθώ μέσα της. Να ακούω να μου ψιθυρίζεις λέξεις και να με μεθάει η φωνή σου.
Ετοιμάσου. Να ενώσουμε τα χείλη μας. Να χαθούμε στις γεύσεις μας. Τις μυρωδιές μας. Να αγγίξουμε ο ένας τη σάρκα του άλλου. Να σβήσει η λαχτάρα μας. Η δίψα μας.
Ετοιμάσου. Κάτω από το αγιασμένο φως του φεγγαριού θα βουτήξουμε στις ηδονές και τις λαγνείες μας. Στους πόθους μας και στις έμφυτες ορμές μας. θα γίνουμε ένα, μέσα σε τούτο το σκοτάδι που το φωτίζουν πορτοκαλιά πυροτεχνήματα.
Ναι, ετοιμάσου, η ώρα πέρασε. Σε λίγο το φεγγάρι θα φύγει. Θα χαθεί. Πρέπει να προλάβουμε. Ας βιαστούμε.
Τα κοχύλια, οι πεταλίδες, τα χαλίκια, η άμμος, τα φύκια, θα γίνουν σύντροφοι τούτη την καλοκαιρινή βραδυά. Κάτω από τούτο το φεγγάρι που μας μάγεψε θα στέκουν δίπλα μας. Στα αγγίγματα μας, αλλά και στο περπάτημα μας. Εκεί που τις πατούσες μας θα τις χαϊδεύει η αλμύρα της θάλασσας.
Γιατί απόψε... θέλω να δούμε όλα τα πρόσωπα του φεγγαριού.
10 σχόλια:
Ενσταση
Η προταση "αγιασμενο φως" που χρησιμοποιησες δεν υφίσταται.
Να και κατι που δεν ηξερες.
Οι θρησκεια αποφευγει αναφορες σε αυτο.
καλημερα λοιπον με http://www.youtube.com/watch?v=KmCfvcfHwKA
Δεν το ήξερα,αλήθεια είναι.Θα το θυμάμαι από δω και πέρα Θαλλασοκράτορα.Το τραγούδι σου πήρε θέση εκεί πάνω στα φεγγάρια.Καλή σου μέρα!
Εγώ να το πω λοιπόν "φως το αμαρτωλό" και μην μου κάνετε παρατηρήσεις παρακαλώ, γιατί τα όσα είπες παραπάνω Γλύκα μου με φτιάξανε και αμαρτία ουκ έχω. Όφις... Γλυκερία...και φεγγάρι γαρ...
Χμ....μου μυρίζεται έρωτας...
:)
Είθε!
Παντα ολα τα χαρμόσινα πρόσωπα του φεγγαριού ν ατενίζεις καλή μου φίλη.
Φιλάκια... σ ευχαριστω που δεν με ξεχνάς.
Νασαι παντα καλά ....
Την αγάπη μου
Αρης
Αγγελικούλα αν ο έρωτας είναι αμαρτωλός... τότε κι εγώ στην κόλαση θέλω να είμαι.Και κανείς δεν θα σου κάνει παρατήρηση.Είναι όμορφα τα βράδυα τα γεμάτα φεγγάρια και έρωτες.Ακόμη κι αν ο όφις παραμονεύει... Φιλάκια πολλά!Καλό βράδυ!
Ερωτας παραμυθενιος,αγαπη αληθινη ......υπαρχει αλλο καλυτερο απο αυτο....ας το ζησουμε....Καλο βραδυ Αζα μου.
Εβίτα ... ο έρωτας κι ο βήχας λένε δεν κρύβονται.Βαριές ασθένειες και οι δύο.Με ποικίλα συμπτώματα από άνθρωπο σε άνθρωπο.Μα πάντα ορατά...Καλό βράδυ!
Άρη μου τα φεγγάρια τις θάλασσες και τους φίλους ποτέ δεν τα ξεχνώ.Εύχομαι να περνάς υπέροχα!Την αγάπη μου την έχεις κερδίσει από καιρό.Φιλιά πολλά καπετάνιε!Καλό βράδυ!
marilianni μου λίγοι είναι οι άνθρωποι που ζούνε μεγάλες αγάπες.Κι είναι τυχεροί.Τις περισσότερες φορές τις γκρεμίζουμε μόνοι μας.Οι φοβίες μας καταστρέφουν ότι ο έρωτας χτίζει.Εκείνο που ξέρω είναι ότι θέλει θυσία η αληθινή αγάπη.Υπομονή και πίστη...Φιλάκια καλό μου!Σε ευχαριστώ που πέρασες.Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου