Η νύχτα πάντα είναι δύσκολη για όσους είναι μόνοι. Πέφτει σιγά σιγά και κάθεται πάνω σου σα βαρύ πάπλωμα. Σα να θέλει να σε πνίξει. Να σου αρπάξει τον αέρα που ανασαίνεις. Κι όταν η καρδιά είναι μελαγχολική, τότε το παιχνίδι της αυτό είναι απάνθρωπο.
Κοιτάζω το φεγγάρι και το κομμάτι ουρανού που φαίνεται από το παράθυρο μου. Το δικό μου κομμάτι ουρανού. Αυτό που κάνω βάρκα κάθε βράδυ και ταξιδεύω. Αυτό που φορτώνω πάνω του χαμόγελα, δάκρυα , όνειρα, ψιθύρους.
Ο ουρανός μου, άλλοτε γαλανός και φωτεινός. Άλλοτε σκοτεινός και μαύρος. Απλώνω τα χέρια και προσπαθώ να αγγίξω όλα του τα μπαγκάζια. Όλα όσα έχω φορτωμένα πάνω του. Μα εκείνος κάθε φορά που νομίζω ότι τον αγγίζω, φεύγει ακόμη πιο μακρυά. Και με αφήνει με μια μελαγχολία στα μάτια και την ψυχή.
Σήμερα είμαι πάνω στα σύννεφα. Το φεγγάρι φωτεινό μου δείχνει το δρόμο. Περπατώ. Έρχομαι κοντά σου. Προσπαθώ να σε φτάσω. Να σε αγγίξω. Με έναν φόβο κρυμμένο μέσα μου. Μην τυχόν μόλις σε φτάσω, φύγεις κι εσύ πιο μακρυά.
Να μου μιλάς... μέχρι να έρθει ξανά το φως. Να μ αγαπάς. Να με κρατάς.
Τη νύχτα αυτή σε ακούνε παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί...
Κοιτάζω το φεγγάρι και το κομμάτι ουρανού που φαίνεται από το παράθυρο μου. Το δικό μου κομμάτι ουρανού. Αυτό που κάνω βάρκα κάθε βράδυ και ταξιδεύω. Αυτό που φορτώνω πάνω του χαμόγελα, δάκρυα , όνειρα, ψιθύρους.
Ο ουρανός μου, άλλοτε γαλανός και φωτεινός. Άλλοτε σκοτεινός και μαύρος. Απλώνω τα χέρια και προσπαθώ να αγγίξω όλα του τα μπαγκάζια. Όλα όσα έχω φορτωμένα πάνω του. Μα εκείνος κάθε φορά που νομίζω ότι τον αγγίζω, φεύγει ακόμη πιο μακρυά. Και με αφήνει με μια μελαγχολία στα μάτια και την ψυχή.
Σήμερα είμαι πάνω στα σύννεφα. Το φεγγάρι φωτεινό μου δείχνει το δρόμο. Περπατώ. Έρχομαι κοντά σου. Προσπαθώ να σε φτάσω. Να σε αγγίξω. Με έναν φόβο κρυμμένο μέσα μου. Μην τυχόν μόλις σε φτάσω, φύγεις κι εσύ πιο μακρυά.
Να μου μιλάς... μέχρι να έρθει ξανά το φως. Να μ αγαπάς. Να με κρατάς.
Τη νύχτα αυτή σε ακούνε παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί...
8 σχόλια:
αυτες οι νυχτες !!!
Καλοκαιρινές αλλαγές βλέπω και χαίρομαι! Της ψυχής σου την αναταση δείχνουν ελπίζω!!!
Καλοκαιρινή!!!!
Δύσκολες νύχτες και πως να ζητήσεις από το φεγγάρι να σου κρατήσει συντροφιά όλη νύχτα;
Τις λατρεύω όμως αυτές τις νύχτες! Συνειδητοποιώ πως απέφυγα πολλά λάθη.
Επιλογή η μοναξιά, επιλογή και η παρέα!
Φιλιά
Kαι εγω εχω την δικια μου νυχτα.....αλλα παρεα με τα αστερια, τα μετραω σαν να φτανω εκει, αλλα δεν τα αγγιζω.....Γλυκο απογευμα να εχεις Αζα μου.Ειναι πολυ ομορφο αυτο που αναρτησες....
Δράμα Λένα... δράμα... και ειδικά τώρα το καλοκαίρι.Ουφ... Υπομονή,τι να κάνουμε;
Δημητρό μου τι αλλαγές είδες,χμ.... από ανάταση άλλο τίποτα!Πάνε τα χεράκια μου και τα ποδαράκια μου...
Εβίτα ανάλογα την ψυχική διάθεση.Άλλοτε είναι παρέα και άλλοτε η χειρότερη συντροφιά.Παράξενα πλάσματα κρύβει η νύχτα...
Αφού έφτασες στο σημείο marilianni μου να έχεις τη δική σου νύχτα,μην φοβάσαι και θα τα αγγίξεις και τα αστέρια σου!Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου