«Αυτό θα με φάει το γιατί
γιατί να γίνουν όλ' αυτά
γιατί να τρέμω το μετά
σε μια παράνοια γενική
εγώ να ψάχνω λογική...
Λοιπόν που λες, όπως τ' ακούς,
έτσι με βρήκανε
και μου φορτώσαν κι όσα είχανε.
Με κλέψανε, μπερδέψανε ξανά
τις ιστορίες τους, τα λάθη,
τις κρυφές τις αμαρτίες τους...»
Το τραγούδι βγήκε στο διαδίκτυο. Μέσα στην παράνοια του μνημονίου που το καταγγέλλουν όσοι το ψήφισαν. Που κόβει τα πόδια της πατρίδας και των ανθρώπων της και βαφτίζεται πατριωτισμός. Το άκουσα τυχαία σ' ένα ραδιόφωνο μετά τις δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ, ότι συμφώνησε με τ' αφεντικά στο σφάξιμο των γενεών.
Παράνοια.
Η γιαγιά μου έλεγε πως όσοι δε θέλουν να νηστέψουν, αλλά καμώνονται και κοροϊδεύουν, το κρέας το βαφτίζουν ψάρι και ντερλικώνουν τον άμπακο.
Καθώς δεν ανοίγει σοβαρή πολιτική συζήτηση, παρά μόνον μια υποκριτική υστερία κραυγών, για να πληρωθεί το ρηθέν υπό των λαϊκών προφητών «φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης», αυτοί που παρέδωσαν στο γερμανικό και άλλο ξένο κεφάλαιο τη χώρα για μισό αιώνα, είναι οι ίδιοι που φόρτωσαν το Γερμανό στο ΚΚΕ και ξεφόρτωσαν τον ιδεολογικό τους εμετό όταν τους άδειασε ο δικός τους άνθρωπος, ο Βερελής.
Παράνοια.
Είναι πολύς ο κόσμος που μοιάζει παράλυτος μπροστά στις εξελίξεις, μπουκωμένος από γιατί κι ορφανός από απαντήσεις. Γιατί του έκλεισαν χρόνια τ' αυτιά, έκαναν βουνό τα ψέματα ως σοσιαλισμό ιδιωτικής χρήσεως. Επαγγελματίες ενοικιαστές συνειδήσεων, που πήραν τις ιστορίες, τις πομπές τους, τις αμαρτίες και τα λάθη τους, την ίδια την καπιταλιστική τους φύση και τα φόρτωσαν ως χρέη στην πλάτη του εργαζόμενου λαού.
Αυτό που ζούνε χιλιάδες άνθρωποι αυτό το καλοκαίρι στην Ελλάδα, αυτοί που αιφνιδιάστηκαν (είναι όσοι νόμισαν, πίστεψαν, παραμυθιάστηκαν με μια «πραγματικότητα» που δεν τους ανήκει), είναι ένα αναιτιολόγητο γιατί. Που πηγάζει απ' την οδύνη και την ανασφάλεια, την κινούμενη άμμο κάτω απ' τα πόδια τους. Πού να χωρέσει στο μυαλό του φτωχού συνταξιούχου, του κακοπληρωμένου εργάτη, του άνεργου η επικοινωνιακή παράνοια που πλασάρεται χωρίς ντροπή ότι αυτός και φταίει για τη χρεοκοπία της χώρας και θα την σώσει απ' αυτά που δεν έχει να δώσει.
Αυτό το γενικευμένο αίσθημα του άδικου, του βίαιου εξανδραποδισμού και της μαχαιριάς σε κάθε ελπίδα για ...«περήφανα γηρατειά» και «φλογερά νιάτα» είναι που δίνει διάσταση παράνοιας στο παρόν για το μέλλον.
Όμως δεν απαντιέται μήτε με ιατρικούς μήτε με ψυχιατρικούς όρους. Μόνο πολιτικά. Γιατί μόνο παράνοια δεν είναι για τον καπιταλιστή η εκμετάλλευση του ανθρώπου απ' τον άνθρωπο, η εξόντωση κι η υποδούλωσή του μπροστά στη σώρευση πλούτου και τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Αυτό δεν είναι φάντασμα. Είναι όντως η πραγματικότητα. Που αρχίζει και γίνεται συνείδηση των πολλών. Όχι δεν υπογράφηκε εργασιακή ειρήνη από τη ΓΣΕΕ. Ενταφιασμός δικαιωμάτων υπογράφηκε. Όχι δεν είναι αξιόπιστος ο Βερελής όταν λέει ότι το ΚΚΕ δεν είχε ποτέ σχέση με το Γερμανό. Είναι αξιόπιστος ο Χριστοφοράκος όταν μαρτυρεί ότι λάδωσε χωρίς όνομα κι υπογραφή.
Παράνοια; Δε νομίζω....
Δια χειρός Λιάνας Κανέλλη
ΥΓ. Οι στίχοι είναι της Νάνσυς Κανέλλη και της Ξένιας Δικαίου, η μουσική του Α. Λάμπρου. Τραγουδάει η Αφροδίτη Φρυδά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου