Έτσι να μιλάμε στο σκοτάδι...

- Θα αυτοκτονήσεις;

- Όχι, δεν έχω τέτοιου είδους φιλοδοξίες.
Αυτό το αφήνω στους απέναντι.

- θα σε σκοτώσουν;

- ...ή θα με διορίσουν. 'Ενα από τα δυο.

- Είσαι καλά;

- Ναι. όσο μπορώ να λέω βλακείες, όταν ακούω βλακείες.

- Τι εννοείς;

- Μια κατάσταση παρανοϊκή μου την σερβίρουν. Περιμένουν να αντιδράσω. Να πω "δεν είναι δυνατόν". Να αρχίσω να αμφισβητώ την κρίση μου. Αλλά δεν τους κάνω την χάρη. Συμμετέχω σε όλη την τρέλα τους και την πάω στο άκρο.

- Και αυτοί τι κάνουν;

- Εδώ είναι το αστείο.... πιστεύουν ότι είμαι μαζί τους. Ίσως λίγο παραπάνω πιστός σε αυτά που λένε.

- Δεν είναι λίγο ψυχοφθόρο αυτό ;

- Είναι, Ζυστίν ή Γκιουλμπαχάρ. στο τέλος αναρωτιέμαι... ποιος κοροϊδεύει ποιον; Αυτοί εμένα ή εγώ αυτούς;

- Είσαι λίγο υποτονικός ή μου φαίνεται ;

- Δίκιο έχεις. Ναι. Νιώθω μέσα μου κάτι να σαπίζει. Αλλά εντάξει. Είμαι καλά. Περίμενε λίγο να νυχτώσει. Θα βγει αεράκι, δροσούλα.

- Πίνεις ;

- Όχι πια. Είναι δύσκολο. Ο Buk νομίζω κάπου λέει ότι το αλκοολίκι είναι πλήρης απασχόληση. Δεν έχω πια το χρόνο.

- Όταν πίνεις μεταμορφώνεσαι...αλλάζεις... θέλω να πω γίνεσαι κάτι άλλο...

- Ναι, ναι καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Όχι. Δεν αλλάζει τίποτα σε μένα. Απλώς όταν πίνω ( ή καλύτερα όταν έπινα ) και γεμίζα αλκοόλ, τα συναισθήματα μέσα μου πιέζονταν και έψαχναν κάποια έξοδο να βγουν.

- Σαν τα αέρια ένα πράμα.

- Α να μπράβο. Αυτό ακριβώς.

- Υποτιμάς τον εαυτό σου νομίζω.

- Μην νομίζεις. Να είσαι σίγουρη. Το θέμα δεν είναι ότι εγώ υποτιμώ τον εαυτό μου. Όλος ο αγώνας μου είναι να μην τον χάσω. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.

- Μα οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά...

- Και ένα στόμα μπορεί να λέει τις μεγαλύτερες μαλακίες αλλά να κάνει θεϊκά τσιμπούκια.

- Ε;

- Ας μην σταθούμε σε αυτό.

- Καπνίζεις πολύ.

- Ναι. Αα, να, σβήνει το τσιγάρο μου, κάνε μια ευχή.

( Κλείνει τα μάτια της. Πιθανόν κάτι να σκέφτεται. Τι άραγ----- εξαφανίζομαι. )


Γραμμένο από έναν ποιητή...