Δαγκώνει ο κύριος; Αν ναι, τότε να απομακρύνω το παιδί. Να τραβήξω τις κουρτίνες. Αααα, ξέχασα, δεν έχω. Να ρίξω τις αφέλειες στο πρόσωπο. Να φορέσω τα μεγάλα μαύρα γυαλιά ηλίου. Να σταματήσω τα μαθήματα ζωγραφικής και να αρχίσω μαθήματα καράτε. Να πνίξω και τον καημό της επικοινωνίας που βάζει φωτιά στη γλώσσα, τα δάχτυλα και το μυαλό μου και να πορευτώ κι εγώ στον πεζόδρομο της ζωή μου. Στην αρχή θύμωνα...
Τώρα όμως είμαι θλιμμένη. Απογοητευμένη. Και, αν ισχύει η ανάλυση των κλινικών ψυχολόγων, είμαι σε καλό δρόμο: θα ακολουθήσει η αδιαφορία και στη συνέχεια θα το ξεπεράσω οριστικά. Μέχρι τότε όμως, δεν μπορώ να μην απορώ γιατί, ρε φίλε, είμαστε τόσο φοβικοί απέναντι στην επικοινωνία, δύσπιστοι στο άγγιγμα, την έγνοια, το ενδιαφέρον των ανθρώπων που μας πλησιάζουν.
Και το λέω αυτό γιατί πολύ το εκτιμώ το άπλωμα του χεριού από τον άλλο, το συνωμοτικό χαμόγελο, το «πάμε για κανένα καφέ να τα πούμε και να γνωριστούμε καλύτερα».
Μου τηλεφωνεί η Έλενα από το στέκι μας. «Κάθομαι και κοιτάζω τους ανθρώπους γύρω μου. Γλύκα, είναι τόσο άσχημοι όλοι! Όχι ακριβώς άσχημοι, αλλά μουτρωμένοι, επιθετικοί. Φοβάμαι ότι, αν τους πλησιάσω και ζητήσω τη βοήθειά τους, κανείς δεν θα ασχοληθεί. Αν σκάσει βόμβα δίπλα μας, όλοι θα νοιαστούν μόνο για το τομάρι τους!» Να γιατί την αποκαλώ σοφή την Ελενα.
Άσχημοι, αυτή είναι η σωστή λέξη. Το είπε και ο Ελύτης, αγαπητή μου «η ασχήμια δεν αφορά τόσο την όραση όσο την συμπεριφορά». Ασχήμια είναι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο το πεισματικό, ανάγωγο, μικρόψυχο ταμπούρωμα στο οχυρό-σώμα μας. Αυτός ο αυτιστικός μεγαλοϊδεατισμός που αφορά το εγώ μας. Όμορφη, μεγαλειώδης, αιώνια, ανταποδοτική είναι η επικοινωνία, τα μάτια που χαμογελούν ζεστά, το να νοιάζεσαι και να θέλεις να το δείξεις και να το αποδείξεις.
Από τις πληρέστερες στιγμές μου είναι όταν ακουμπώ στην πλάτη της πολυθρόνας και βλέπω φίλους μου, ανθρώπους τελείως διαφορετικούς μεταξύ τους που εγώ τους γνώρισα, να κάθονται και να συζητάνε, να γελάνε. Λίγα πράγματα μπορεί να είναι τόσο ζωογόνα και δημιουργικά όσο το να φτιάχνεις παρέες - και συνθήματα βεβαίως.
26 σχόλια:
Αχ πόσο συμφωνώ Γλυκάκι μου. Ακριβώς αυτό το συναίσθημα λαμβάνω συνεχώς το τελευταίο διάστημα. Και είναι από αποκαρδιοτικό μέχρι τρομακτικό. Ωρες ώρες φοβάμαι μήπως με παρασύρει ακόμη και μένα ( γνωστή χαχαχούχα και ανοιχτόκαρδη)...φαντάσου.
Μου έρχεται να βγω στους δρόμους και να τους αρχίσω όλους στις μπάτσες!!
Φιλάκια κορίστι
"Όμορφη, μεγαλειώδης, αιώνια, ανταποδοτική είναι η επικοινωνία, τα μάτια που χαμογελούν ζεστά, το να νοιάζεσαι και να θέλεις να το δείξεις και να το αποδείξεις."
Λαμπρότατα!!! Καλό μήνα!!!!!!!
E ψιτ.. μόλις που σου άφησα σχόλιο στην προηγούμενη εγγραφή και ανάρτησες καινούργια.. μα δε φταίω εγώ που δεν σε προλαβαίνω!!!
Ε ψιτ.. μη θλίβεσαι.. κιένας μόνο φίλος αν είναι Φίλος και όχι "φίλος" αρκεί... Aπό τότε που έχω αφήσει τον κόσμο να πορεύεται.. ακούω λίγα και λέω ακόμα λιγότερα, γιατρεύτηκα..
καλό μηνα αγαπημένο μου Γλυκάκι
Καλημέρα kaLLinaki μου και καλό μήνα!Το εύκολο είναι να τους αρχίσουμε στα χαστούκια... ας προτιμήσουμε το πιο δύσκολο εμείς.Ας τους χαμογελάσουμε!Που ξέρεις μπορεί να δουν κι αυτοί το φως...
Είναι μεγάλο πράγμα να μπορείς να είσαι γεμάτος από όμορφα συναισθήματα.Και δύσκολο συνάμα,αλλά όχι ακατόρθωτο.Ένα κλικ στο μυαλό μόνο... Να είσαι καλά!Καλό μήνα κυρ δάσκαλε!
Σταγονίτσα μου γλυκειά... οι αληθινοί φίλοι είναι θησαυρός.Κι αν θλίβομαι υπάρχει και το μετέπειτα στάδιο.Της λησμονιάς.Κάποια στιγμή θα σε βρω στον τόπο που είσαι.Το ξέρω... Κι εκεί θα είναι μόνο φίλοι.Φίλοι καρδιάς!Καλό μήνα ψυχή μου!Φιλί και μεγάλη αγκαλιά!
Ναμαι και εγώ. Μπορούσα να λείψω από ένα τέτοιο προσκλητήριο.
Εδώ και τώρα θέλέτε δεν θέλετε.
Εμείς που ζούμε εδώ αναρτημένοι, με τις σκέψεις μας στα πανέρια ευκαιρίας. ¨"λάβετε φάγετε...."
Γειά σας φίλοι.
Και νομίζω ΑΖΑ. Σιγά-σιγά δένουν οι φιλίες και σβύνουν τα πυροτεχνήματα. ....
"Σιγά-σιγά δένουν οι φιλίες και σβήνουν τα πυροτεχνήματα. ...."
Αυτό΄, πολύ με άρεσε.. Κάτι ξέρει το φρακταλ που τον κόσμο γυρίζει..:)
fractal μου!Καλώς σε!Χαίρομαι που σε βλέπω στο καραβάκι κι εύχομαι μέσα από την καρδιά μου τα πανέρια αυτά να γεμίσουν κάποια στιγμή με τις καρδιές μας.Να βρούμε το θάρρος να τις ακουμπήσουμε μέσα στα ασπροκέντημα τους και σβήνοντας τα πυροτεχνήματα να γίνουν όλες ένα.Σε φιλώ!Να είσαι καλά!Καλό μήνα να έχεις!
Σταγονίτσα μου εμένα πάλι μου άρεσαν τα πανέρια... τα γεμάτα σκέψεις... Μα τα φαντάστηκα γεμάτα με τις καρδιές μας.Όπως το αντίδωρο...Το fractal με κάνει να βλέπω εικόνες...και το ευχαριστώ γι αυτό.Εσένα βροχένιο μου σε ευχαριστώ γιατί είμαστε ακόμη μαζί κι ας έσβησαν τα πυροτεχνήματα...
Aza μου, ο άνθρωπος δε διαφέρει και πολύ από τα υπόλοιπα ζωντανά.
Όσο πιο πολύ του "επιτίθεται" το περιβάλλον του, τόσο πιο πολύ κρύβεται στο καβούκι του.
Για να προστατευτεί.
Έτσι νομίζει...
Σε αντίθεση με την Έλενα, πιστεύω ότι μόνο αν σκάσει η βόμβα δίπλα μας θα νοιαστούμε για τους άλλους! :)
Η εικόνα που δίνεις στην τελευταία σου παράγραφο, είναι πολύ συγκινητική...
Θα ξανάρθουν αυτές οι στιγμές!
Να' σαι σίγουρη!
Φιλιά πολλά και καλό μήνα!
Kalhspera :)
Mh stanaxwriesai kai maurizeis thn kardoula sou.Polla filia
Εγώ θα μιλώ και θα γελώ ακόμα και στα ζώα και τα λουλούδια κι όποιος φοβάται να επικοινωνήσει, εκείνος χάνει...Α μα πια...
Καλό μήνα καλή μου παρέα.
Πέρασα να σου πω απλά πως προσπαθώ...
και πως ίσως να διάβασες με λάθος οπτική την προηγούμενη ανάρτησή μου!
Ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία να τα πούμε!
Σχετικά με την ανάρτηση σου,έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα γράφεις!
Οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτούν τη παρτούλα τους και γι' αυτό η μοναξιά δεσπόζει παντού γύρω μας.
Ο καθένας απο μας πρέπει να κάνει την αρχή και να αντιμετωπίζει τους διπλανούς του λαμβάνοντας υπόψιν όχι πάντα τον εαυτό του και την άποψή του, αλλά ακούγοντας τους και κατανοώντας τους!
Το ίδιο με την έξω ζωή συμβαίνει και στα bloggs!
Ας μην βγάζουμε συμπεράσματα για τους άλλους, πριν τους ακούσουμε, πριν τους καταλάβουμε!
Μια καθηγήτριά μου παλιά μου είχε πει το εξής!
"Μάθε Εβίτα να δικαιολογείς τους άλλους ό,τι στραβό κι αν λένε, ό,τι στραβό κι αν κάνουν!
Ψάξε την αιτία! Αυτό είναι η επιστήμη, αυτό και η ανθρωπιά."
Συγγνώμη για την πολυλογία!
Καλησπέρα
παντα σε λαθος πλευρα κοιταμε...και με λαθος τροπο.
ετσι ειμαστε .....καλο μηνα
Lilith μου,ο άνθρωπος μάλλον δεν διαφέρει πολύ από τα υπόλοιπα ζωντανά.Ίσως κάποιες φορές είναι λίγο χειρότερος αν και διαθέτει νου και μπορεί να σκέφτεται.Υπάρχουν πολλών ειδών επιθέσεις.Οι χειρότερες είναι οι ψυχολογικές.Αυτές που στόχο έχουν την ψυχή μας.Κάποιοι άνθρωποι κλείνονται στο καβούκι τους.Είναι η αμύνα τους αυτή.Με βρίσκει αντίθετη αυτή η συμπεριφορά αλλά δεν κρίνω και τους υπόλοιπους.Ο καθένας έχει έναν δικό του τρόπο να προστατεύει τον εαυτό του.
Υπάρχουν επίσης και άνθρωποι που νοιάζονται για τους άλλους.Το πιστεύω ακράδαντα.
Αποξενωθήκαμε lilith μου.Υψώσαμε τοίχους αναμμέσα μας.Αλλά πρέπει κάποια στιγμή να τους γκρεμίσουμε.Δεν έχουμε τίποτα να μοιράσουμε.Μπορούμε να χαιρόμαστε τις ζωές μας.Να νιώθουμε ασφάλεια,και να χαμογελάμε,αρκεί να το θελήσουμε.Όλα είναι στο μυαλό και χρειάζεται μόνο μια απόφαση.Και δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα,από το να μπορούμε να απολαμβάνουμε τις μικρές στιγμές της ζωής μας.
Κρατώ την τελευταία φράση σου,ότι θα ξανάρθουν αυτές οι στιγμές.Ελπίδα...!
Νικόλα,Εβίτα είμαι καλά παιδιά.Οι δυσκολίες κάνουν τον άνθρωπο πιο δυνατό.Και πάντα μετά από μια καταιγίδα ο ήλιος ξαναβγαίνει.Φιλιά και σε σας πολλά!Σας ευχαριστώ...
Αγγελικούλα μου έτσι σε θέλω.Πεισματάρα με τη ζωή!Καλό μήνα και σε σένα!Φιλιά!
Εβίτα δίκαιο είχε η δασκάλα σου.Καλό απόγευμα να έχεις!
Νικόλα και Βένια ήθελα να γράψω.Συγνώμη παιδιά,με αυτό το παράθυρο το αναδυώμενο έχω ζαλιστεί.
Κουκουβίτσα μου έτσι έτσι... καλό μήνα!Μάκια!
Mοναδικη η φιλια,χαρισματικος ο τροπος και μοναδικος καθε φορα που χαμογελας,και προσφερεις μια γεματη αγκαλια σε αυτον που το εχει τοση αναγκη.Καλο απογευμα καλη μου Αζα,μου αρεσε η αναρτηση σου.
Καστρα στην αμμο οι περισσοτερες φιλιες σημερα , Γλυκερια. Και απο χαρακτηρα δυσπιστω στα πολλα γλυκολογα και τις αγαπες που δεν εχουν βαση , δινονται για να φαινονται. Αρα συμφωνω με τη φιλη σου. Η φιλια κτιζεται , αργα και σταθερα , δεν αποτελει αυθορμητο γεγονος. Καλο βραδυ να εχεις ! Να εισαι παντα χαρουμενη ! Αντιγονη
Και όμως σταγόνα μου. Δεν είναι ανάγκη να γυρίσεις τον κόσμο για να διαπιστώσεις αυτή την αλήθεια (περί φιλιών και πυροτεχνημάτων)
Αν κάνεις μια προσεχτική περιήγηση στα bloggs θα το διαπιστώσεις...
Ρίξε μια ματιά..Καθόλου δεν θα δυσκολευτείς. Καταλαβαίνεις ασφαλώς τι λέω,
Καλό μήνα!
Εγώ πάλι κάπου διαφωνώ...
Ότι συμβαίνει "ταμπούρωμα στο οχυρό-σώμα μας", φυσικά. Οφθαλμοφανές.
Όπως το γράφεις όμως, πλανάται η υπόνοια ότι από κακία και σκορδοκαΐλα τους το κάνουν οι άνθρωποι.
Όχι. Το κάνουν επειδή η εποχή δυσκολεύει όλο και περισσότερο και ο καθένας, κάθε μέρα, συνειδητά ή ασυνείδητα νικιέται λίγο και περισσότερο.
Βέβαια, "είμαστε όλοι ο κύριος 'Κανείς'" και ευθυνόμαστε (συλλογικά) για το χάλι, αλλά από την άλλη, όταν φτιαχθεί ένα σύστημα λειτουργεί πια ως "αυτόματο", ενίοτε στίβοντας τα μέλη του.
Idom
Ιdom καλό μήνα και σε σένα!Δε θα διαφωνήσω και με τη δικές σου σκεψεις.Θαρρώ έχουν μεγάλες δόσεις αλήθειας.Άλλωστε σίγουρα από άνθρωπο σε άνθρωπο το ταμπούρωμα γίνεται για διαφορετικό λόγο.Μακάρι κάποτε να ανοίξουμε τις πόρτες μας.Καλό απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου