Ανάβουν οι ώρες του καλοκαιριού τα πρωινά...
Πόσα καινούργια πρόσωπα, καινούργια βήματα, νέες φωνές... Από παντού καλέσματα, λάμψεις, μηνύματα έρχονται, φεύγουν με το μελτεμάκι, που ξετρελλαίνει των παιδιών τις λυτές κόμες, καθώς τρέχουν με πέλματα γυμνά στην αμμουδιά...
Κ’ υστέρα πάει να σπρώξει τα ιστιοφόρα μας καταμεσής του γαλανού πελάγου.
Με τόσα αποδημητικά πουλιά διασταυρωνόμαστε, με τόσα σημαιοστόλιστα καράβια... Έρχονται, φεύγουν, φορτωμένα χαιρετίσματα, ποτισμένα αλάτι και νοσταλγία θαλασσινή...
Με την αυγή σαλπάρουν, ξεκινούν σαν τα πουλιά τα μεγάλα ιστιοφόρα παίρνοντας την αρμύρα από τα δάκρυα μας στ’ ανοιχτά πανιά τους, πάνω στων γλάρων τις φτερούγες το χαιρετισμό μας...
3 σχόλια:
Βλέπω μια μεγάλη ομορφιά και μια αλλαγή.
Παρ' όλα αυτά βλέπω μια φοβερή ανωτερότητα από κάποιους που δεν περίμενα και από άλλους που περίμενα βλέπω μια συγκρατημένη ανωτερότητα.
Δεν είναι ανάγκη να λέμε μια καλή κουβέντα με το σταγονόμετρο.
Επίσης όταν κάποιος μας απλώνει το χέρι θα ήταν καλό να του το απλώνουμε και εμείς με την ίδια φόρα.
Ακούω την άποψη κάποιου και τον πιστεύω συνήθως...
Το αν κάνω καλά ή άσχημα θα ...φανεί.
Καλή σου μέρα Aza.
(Ισότιμη Aza. Ούτε Azaρα ούτε Azaκι)
Απλώς Aza.
Την καλημέρα μου. ;)
Σήμερα αρχισε η άδειά μου!
Το κείμενο σου με έβαλε απόλυτα σε καλοκαιρινή διάθεση!
:)
Φιλιά
Όσιρι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αγγίξεις ένα χέρι που σου απλώνεται... το θέμα είναι να κουνήσεις το δικό σου.Μετά όλα γίνονται από μόνα τους.Καλό απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου