Η σκέψη ενός φάρου με ταξιδεύει απόψε... Με παίρνει από την πραγματικότητα. Φεύγω από αυτήν γαντζωμένη πάνω σε ένα ατίθασο κύμα.
Υπάρχει ένας φάρος... Κάπου. Σε έναν τόπο. Μοιάζει να είχε ξεπηδήσει απ τις σελίδες κάποιου εικονογραφημένου βιβλίου. Γύρω του η θάλασσα, τα βράχια, το πράσινο και το γαλάζιο, οι γλάροι, κάνουν τις σελίδες να ζωντανεύουν.
Κάθε φορά που τον βλέπω απο μακρυά, η καρδιά μου φτερουγίζει και τα μάτια μου γεμίζουν λάμξη. Και κάθε φορά, ανυπομονώ να τον φτάσω...
Ο δρόμος είναι μακρύς, όμως τίποτα δεν με σταματά. Θέλω να βρεθώ δίπλα του.
Η εικόνα του από μακρυά, μου προκαλεί δέος. Δυνατά και ανάμικτα συναισθήματα.
Είναι τόσο όμορφος και ήσυχος... Τόσο επιβλητικός και μοναχικός ... Στέκεται εκεί, στην άκρη του γκρεμού, έχοντας μπροστά του απλωμένο σαν σεντόνι το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Μοιάζει σαν να περιμένει,υπομονετικά, να περάσει κάποιο πλοίο έτσι ώστε να του προσφέρει τη βοήθεια του και την ελπίδα του!
Σκουριασμένα σίδερα γεμάτος. Εγκατάλειψη ... Ο χρόνος πολλές φορές είναι άκαρδος.Ακόμη και με τους φάρους. Η μελαγχολία έχει φώλιασε μέσα μου. Τόση εγκατάλειψη σε κάτι τόσο δυνατό και όμορφο... Ένα μεγάλο, σκουριασμένο λουκέτο, δείχνει τη μοναξιά του. Το ίδιο αυτό λουκέτο αποτρέπει το όνειρό μου να ολοκληρωθεί. Όμως -έστω κι έτσι- νιώθω ευτυχισμένη ... γεμάτη.
Κάθομαι σε ένα βραχάκι και τον κοίταζω... ώρες. θα θελα να μπορούσα να μπω μέσα ... Να εξερευνήσω κάθε γωνιά του. Να ατενίσω τον ορίζοντα από το πιο ψηλό του σημείο.Να κάθομαι και να τον ακούω να μιλά για ώρες. Να μου διηγείται ιστορίες για φάρους, την ιστορία του, τις δυσκολίες και τη μοναχικότητα του, την αγάπη του γι αυτό που κάνει! Να μου πει, πόσο σημαντικός είναι κάθε ένας φάρος ξεχωριστά -μικρός ή μεγάλος- για όλους όσους χρόνια τώρα ταξιδεύουν στις απέραντες θάλασσες!
Οι σκέψεις μου διακόπτονται απο το κρώξιμο των γλάρων και το σφύριγμα ενός καραβιού που περνά την ίδια στιγμή...
Ξαφνικά επιστρέφω στο παρόν. Στην πραγματικότητα. Χαμογελώ... Χάνεται το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας, το πέταγμα των γλάρων, το ταξίδι του καραβιού και αμέσως μετά ... χάνεται και ο φάρος.
Εχουν μια ιδιαίτερη γοητεία οι φάροι. Η μοναξιά τους προκαλεί τη φαντασία και η ιστορία τους γίνεται συχνά θρύλος. Οταν τους αντικρύζεις καθώς το πλοίο σχίζει τα νερά του πελάγους είναι αδύνατον το βλέμμα να μην αγκιστρωθεί πάνω τους, να μην πλάσει μια ιστορία. Πολλοί έχουν αποσυρθεί από τη ζωή, άλλοι εγκαταλείφθηκαν, αλλά όλοι προκαλούν κάποια βλέμματα στοργής.
9 σχόλια:
Γλύκα μου γλυκιά (αυτη η ονομασια κατα παραδοση σκλαβώνει καλοπροαίρετα καλοπροαίρετο κόσμο μπαγάσικη οικογένεια ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΩΝ) με καθυστέρηση χιλιοστών δευτερολέπτου με την άκεφη το γλυκουλίνικο κουκλί νε φάρο άνοιξε η σελίδα σου και ΑΜΑΝ σε φάρο σε σκαφτόμουν φάρο είχες είπαμε η καθυστέρηση ήταν ο συνειρμός αμέσων σκέψεων στην ονομασια –ΚΑΡΑΒΑΚΙ- μέχρι να ανοίξει η σελίδα δηλαδή ελάχιστα δευτερόλεπτα και να το σόκ περήφανη άμεση σκέψη ο φάρος..... ΕΣΤΕ ΗΜΑΡ ΛΥΚΟΥΣΑ ΓΛΑΥΚΑ
Ομορφο..
καλημέρα σας :-)
egracew pali.....
μεταφραση.... εγραψες παλι :Ρρρ
καλημερες
Ζήτωωωω!!! Ξαναβρέθηκε το URL!!!Αγνόησε σε παρακαλώ Γλυκερία μου τα όσα σου έγραψα , η αδαής, στο blog μου. Τώρα μπορώ να σου γράφω ξανά.
Όπως πάντα επίκαιρο το θέμα σου, δοσμένο με τον απόλυτα δικό σου αισθαντικό τρόπο. Καλό Σ/Κ,με ταξιδάκια πραγματικά και ναερά, κι ο φάρος της αξιοπρέπειας να φωτίζει πάντα την καθημερινότητα σου, αλλά και τα ονειρέματά σου.
Φιλιά.
Λοιπόν, στου Δημητρού το blog ακόμη δεν μπορώ να μπω. Δημητρό τί να κάνω; Γλυκερία μου κάνε τον μεσολαβητή και δώσε πάσα. Σ' ευχαριστώ πολύ.
Στέλιο μου γλυκέ μου Στέλιο.... πάντα ένας γρίφος!Και πάντα όταν σε συναντώ χαίρομαι ιδιαίτερα.Να είσαι καλά!Φιλιά πολλά!
Ευρύνοε... καλώς σε!
Να σαι καλά!Καλώς ήρθες στο τρεχαντήρι!
Λενιώ :)
Aυτές οι μεταφράσεις σου με τρελαίνουν!
Σμουτς!
Αγγελικούλα μου χαίρομαι που τα κατάφερες!Και κρατώ αυτό για το φάρο της αξιοπρέπειας... Θα μιλήσω και με τον κυρ δάσκαλο.Κάτι υποψιάζομαι.Και θα το λύσουμε το πρόβλημα.Να είσαι καλά.Καλό σαββατοκύριακο!Φιλιά καπετάνισσα!
Δημοσίευση σχολίου