18/7/09

Το πεντάγραμμο των αστεριών...



Μια νύχτα, μια μελωδία... Τι είναι αυτό που μας κάνει να τα θεωρούμε αδιαχώριστα; Είναι περίεργο που πάντα το μυαλό επιλέγει μια νύχτα για να σκεφτεί και μια μουσική για σύντροφό του. Όταν όμως η μελωδία σταματήσει και το φως των αστεριών χαθεί, τότε σαν από παιχνίδι του μυαλού ή της μοίρας, οι σκέψεις χάνονται στη λήθη ενός τρελού ονείρου.



* Το καραβάκι απόψε, βρήκε ένα μπουκάλι στη θάλασσα... Το μπουκάλι είχε ένα μήνυμα από τον Grypas. Το μήνυμα δεν ήταν άλλο από την αποψινή εγγραφή...

5 σχόλια:

korinoskilo είπε...

να σε καλα... οτι επρεπε με τον πρωινο καφε....
αχ με τετοιες μουσικες πρεπει να μας ξυπνανε!!!

καλημερουδια
κιςς

Δημητρης είπε...

Καλημέρα με μελωδίες λοιπόν...

Καραβάκι είπε...

Λένα συμφωνώ απόλυτα.Τελικά έχουν δίκαιο που λένε... πες μου τι μουσική ακούει ο φίλος σου,να σου πω ποιος είναι!Φιλάκια καλό μου.Και καλό κουράγιο με τον καύσωνα...

Καραβάκι είπε...

Δημητρό μου να είσαι καλά!Σε θέλω... πρέπει να μιλήσουμε.Δώσε στίγμα...Καλό σου βράδυ!

Καραβάκι είπε...

Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Grypas, για το όμορφο περιεχόμενο του μπουκαλιού του. Του εύχομαι όλες οι νύχτες του να είναι εικόνες και μελωδίες όμορφες.Εικόνες και μελωδίες που θα ταξιδεύουν το μυαλό και την καρδιά του.