Πίνοντας έναν καφέ εσπρέσο...

Το σερβίτσιο του εσπρέσο ήταν ...σπατάλη φαντασίας... πιατάκι διθέσιο, παραλληλόγραμμο και κυματοειδές, φλιτζάνι με στόμιο σπειροειδές σε ελλειπτική μονοκοντυλιά με το χερούλι - μια πορσελάνινη χορογραφία!

Όλα καλά και το πιάσιμο σωστό, μελετημένο. Μόνο που η σχεδίαση ήταν μονόπλευρη. Ενώ σε όλα τα συνηθισμένα φλιτζάνια το χερούλι πιάνεται και με τα δύο χέρια, αυτό το... ασυνήθιστο ήταν μόνο για δεξιόχειρα. Αριστερόχειρας που θα χρησιμοποιούσε το βολικό του χέρι, δεν έπινε καφέ παρά μόνο αν διέθετε... δεξιότητες...

Ζούμε που ζούμε σε κόσμο... δεξιόστροφο, όπου τα πάντα, από την παραμικρή βίδα μέχρι την πιο εξελιγμένη συσκευή, είναι φτιαγμένα για δεξιόχειρες. Μας προέκυψε και... ευφάνταστος ντιζάινερ να αμφισβητήσει μία από τις ελάχιστες ισότητες: τη δικαιοσύνη του φλιτζανιού του καφέ. Δεξιόχειρας είμαι κι εγώ, αλλά δεν νομίζω να υπάρχει χειρότερη «φυλετική» διάκριση από το να υποχρεώνεται -χιλιάδες χρόνια και σε καθημερινή βάση- ένας αριστερός να... κλίνει δεξιά...

Από το χέρι του σταυρού της προσευχής και της χειραψίας μέχρι την επιλογή του Θεού να θέσει εκ δεξιών τον μονογενή του, και από την αρίθμηση στο θερμόμετρο μέχρι τη δεξιοσύνη, τη δεξίωση, τον δεξιοτέχνη, τον δεξιό ψάλτη, την ευχή «να πάνε όλα δεξιά»... ο αριστερός -περιφρονητικώς, ζερβοκουτάλας- είναι ο μονίμως αποπομπαίος ταξικών και αταξικών κοινωνιών. Ακόμα και ο πολιτικός προσδιορισμός «αριστερός» προέκυψε επειδή οι εκπρόσωποι των λαϊκών τάξεων, στην αίθουσα της μεγάλης εθνοσυνέλευσης κατά τη Γαλλική Επανάσταση, βρήκαν όλες τις πτέρυγες πιασμένες, πλην της... άνω αριστεράς, που ουδείς προτιμούσε! Βέβαια, η επί χιλιετίες άσκηση δεξιάς προσαρμοστικότητας έκανε τους αριστερούς ευφυέστερους.
Αλλά αυτό δεν το πολυλένε οι δεξιοί...

cλopy από Εnet