Μια βραδυά στο υπαίθριο θεατράκι...

Στο μικρό ανοιχτό θεατράκι του δάσους, ένα γλυκό απόγευμα του Αυγούστου, ανηφορήσαμε για να παρακολουθήσουμε τη συναυλία από την Ορχήστρα των Αφιερωμάτων.

Ο καιρός που εδώ πάνω στα Βόρεια είναι άτακτος, συναίνεσε τούτο το δειλινό να είναι καλός μαζί μας. Το φεγγάρι, την ώρα που φτάσαμε είχε ήδη ξεκινήσει την πορεία του για την κορφή του ουρανού.
Εκεί ψηλά από το λόφο αγναντεύεις την πόλη ολάκερη. Σα πολύχρωμο χαλί στρωμένο στο σαλόνι της γης. Ονειρική, τυλιγμένη μέσα σε μια ομίχλη που την κάνει να μοιάζει ακόμη πιο απόκοσμη.
Συνάντησα ανθρώπους από τα παλιά. Ανθρώπους που κάποτε είχαμε κοινά όνειρα. Ανθρώπους γητεμένους από τις μελωδίες. Από τις νότες και τους ήχους. Υπηρέτες πιστούς της μουσικής που το πέρασμα του χρόνου δεν ξεθώριασε τον έρωτα τους αυτό.
Η νύχτα έπεσα, τα φώτα άναψαν και η μουσική μαζί με τις μελωδικές φωνές τύλιξαν το δάσος. Ένα βράδυ αναπόλησης. Είχα καιρό να ακούσω τόσα πολλά αγαπημένα τραγούδια μαζί... Είχα καιρό να τραγουδήσω μαζί με τόσους πολλούς συμπολίτες μου και να το ευχαριστηθώ...

Ώρες ώρες, ένιωθα ότι βρισκόμουν σε μια μυσταγωγία, σε μια συνουσία μυστική...

Στα μοναδικά και αξιοσημείωτα της βραδυάς:

...ο κόσμος δε σταμάτησε ούτε λεπτό να συνοδεύει τους καλλιτέχνες, από το πρώτο τραγούδι στις 21:45, που μας χάρισε η Ανθή, ώς το τελευταίο τέσσερεις ώρες αργότερα, το «Ας κρατήσουν οι χοροί» που όλοι οι συντελεστές της βραδυάς τραγούδησαν επί σκηνής...

...εντυπωσιακή και πέρα κάθε προηγουμένου η υποδοχή του Κώστα, εντυπωσιακή η συμμετοχή του κόσμου στο πρώτο του τραγούδι το «Βάρα νταγερέ», μιας εξαιρετικής ερμηνείας όπου όλο το θεατράκι όρθιο χειροκροτεί!

...Ανθή και Κωνσταντίνα, επιβεβαίωσαν όσους τις χαρακτηρίζουν ΚΥΡΙΕΣ τόσο σε φωνή όσο και σε παρουσία...

...όταν ακούω τον Κώστα ριγώ, όπου βρω τη δυνατότητα να τον ακούσω το επιδιώκω, έτσι και τώρα, και τον ευχαριστώ που μπόρεσα να τραγουδήσω μια ακόμα φορα μαζί του το «Κάποτε κάποια μέρα»...

...όσο για το δικό μας παραμύθι, το χτίσαμε κι αυτό με τον Βαλάντη επί σκηνής και εμάς ως «παιδική» χορωδία, υπέροχο αίσθημα...

...ήταν εκεί και ο «γέρο-νέγρο Τζιμ» τον έφερε μαζί του ένα πειρατικό, πήγε να φύγει κάποια στιγμή αλλά τον κράτησαν ως το τέλος τα παιδιά της ορχήστρας...

Ορχήστρα Συμφωνιών, σταθερή αξία στο ελληνικό τραγούδι και φρόντισαν να μας το υπενθυμίσουν «χτυπώντας» μέσα μας μερικές ευαίσθητες χορδές...

Όσοι βρεθήκαμε εκεί, σίγουρα νιώσαμε τη μαγεία της βραδυάς.

Ανθή και Κωνσταντίνα σε μια αναμνηστική φωτογραφία πριν τη συναυλία...

Η πόλη απέναντι, την ώρα του δειλινού μοιάζει απόκοσμη και μαγική...

Στο ξύλινο σπιτάκι για τα εισητήρια, που του έδωσαν χρώμα με τα graffiti...

Tα εισητήρια της συναυλίας, από την Ορχήστρα των Αφιερωμάτων...

Ανθή και Κώστας, το δίδυμο που μαγεύει με τις μεθυστικές φωνές του. Σαν παλιό κρασί..

Ακόμη μία εικαστική παρέμβαση με graffiti's στις πέτρες από το θεατράκι...

Ο κόσμος έχει αρχίσει να έρχεται πολύ πριν την καθορισμένη ώρα...

Είναι όμορφα εδώ πάνω μέσα στο δάσος. Και έχει δροσιά...

Τα μηχανήματα έχουν στηθεί και γίνονται οι τελευταίες πρόβες...

Υπέροχοι χρωματισμοί στις πέτρες που περιτριγυρίζουν το μικρό υπαίθριο θεατράκι...

Χτισμένο αμφιθεατρικά περιμένει να γεμίσει από κόσμο σε λίγο...

Η Ορχήστρα των Συμφιωνών ενώ κάνει πρόβες πριν τη συναυλία...

Τα όργανα κουρδίζονται, κι οι ήχοι δοκιμάζονται. Να είναι όλα έτοιμα...

Τα μικρόφωνα ρυθμίζονται κι αυτά ενώ το βράδυ πέφτει στην πόλη...

Όλοι συγκεντρωμένοι στις πρόβες. Στη μουσική τους και στις νότες τους...

Τα χρώματα στο δάσος είναι υπέροχα. Ο ήλιος χαιδεύει τα φυλλώματα...

Και οι αχτίδες του παίζουν ανάμμεσα στα δέντρα και τις πλαγιές...

Η μουσικοί επί σκηνής εξακολουθούν την πρόβα τους...

Γαλήνη μέσα στο υπέροχο τοπίο με συντροφιά όμορφα ακούσματα...

Οι συνεργάτες της Ορχήστρας Συμφωνιών έτοιμοι για την συναυλία...

Έτοιμοι να υποδεχτούν τον κόσμο που θα ανέβει στο υπαίθριο θεατράκι...

Στιγμές υπέροχες. Στιγμές που σε κάνουν να νιώθεις μοναδικά...

Με φόντο τον ήλιο που δύει μια φωτογραφία με πλάνο την ορχήστρα...

Ειδικό σπιτάκι, για τα συνεργεία της τηλεόρασης που υποστήριζουν τις εκδηλώσεις...

Ένα χαμόγελο γλυκό από την Ανθούλα που ετοιμάζει τα τραγούδια της...

Όλα είναι όμορφα εδώ πάνω στο δάσος. Κι η μουσική σκηνή σε οργασμό...

Η Ανθή ενώ προβάρει τα τραγούδια της με τα παιδιά της ορχήστρας...

Οι τελευταίες παρατηρήσεις στον ηχολήπτη από την Κωνσταντίνα...

Νότες, διέσεις και υφέσεις, και η διάθεση ανεβάζει θερμοκρασία στο θεατράκι...

Η Κωνσταντίνα ενώ προβάρει τα τραγούδια της με τις οδηγίες του Κώστα...

Τραγούδια διαχρονικά από το παρελθόν που όλοι αγαπάμε και έχουμε σιγοτραγούδησει...

Κατάμεστο το θετράκι παρασύρεται από τους ρυθμούς της μουσικής...

Ένα χαμόγελο μεγάλο από μια γλυκειά κυρία που με την παρέα της απολαμβάνει τη βραδυά...

Όλοι επί σκηνής τραγουδάνε το τελευταίο τραγούδι της βραδυάς...

Ο κόσμος δίνει συγχαρητήρια με το τέλος της συναυλίας, για την υπέροχη βραδυά που μας χάρισε η μουσική ομάδα της πόλης...