Οι Αρουμπάγια είναι ο πιο άγριος ινδιάνικος λαός της νότιας Αμερικής. Ο μοναδικός λευκός που πλησίασε ποτέ τα εδάφη τους εξαφανίστηκε πριν από δέκα χρόνια και δεν επέτρεψε ποτέ».
Με τη μούρη χωμένη στο «Σπασμένο Αυτί», ένα από τα πιο συναρπαστικά τεύχη του «Τεν Τεν», προσπαθώ επιμόνως -και ασκόπως- να γίνω πάλι δέκα χρονών. Ενα σκιερό σπίτι πάνω στη θάλασσα σαν αυτά που μόνο στις ξεχασμένες δεκαετίες του εβδομήντα μπορούσε να βρεις.
Παράταιρα σεντόνια, γιαγιάδες, παππούδες, σαν ταινία, μόνο εμείς είμαστε οι ηθοποιοί... Παντού τσιρίδες, νερά, ποδοβολητά και παιδιά: άκρες μιας μεγάλης οικογένειας που ήρθε από παντού -και δύσκολα- για να βρεθεί λίγα εικοσιτετράωρα.
Το μεσημέρι έχει τζιτζίκια και σκιές κι ένα μηχανάκι που φέρνει τις εφημερίδες για τον παππού, ο οποίος είναι ο μόνος που διατηρεί μια στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα, έτσι ώστε να μας ειδοποιήσει αν -ο μη γένοιτο- έρθει το τέλος του κόσμου. Ή εκλογές ή κάτι ανάμεσα.
Ολοι οι άλλοι τσούρμο ανεξέλεγκτο, είμαστε τριών και επτά και -το πολύ- δέκα. Τρώμε και τσαλαβουτάμε και χαχανίζουμε και μιλάμε ελάχιστα έως καθόλου για «μεγαλίστικα» πράγματα. Κάθε δεκάχρονος ξέρει ότι οι υποθέσεις των μεγάλων είναι αφόρητα βαρετές.
Ποιες εκλογές και χρεοκοπίες και οικονομικές κρίσεις; Εμείς σώζουμε τον κόσμο από φοβερές καταστροφές και απαίσιους εχθρούς, από άγριους Ινδιάνους και βέλη ποτισμένα σε δηλητήριο κουράρε. Στα διαλείμματα, καταπίνουμε παγωτά και καρπούζια και τηγανητές πατάτες σαν να μην υπάρχει αύριο.
Τις νύχτες, αντί για τηλεόραση, ακούγεται πάντα, κάπου, μια φωνή να διαβάζει σε κάποιον ένα παραμύθι. Κοιμόμαστε όπου βρούμε κι όπως λάχει. Δεν κοιτάζουμε τις βαλίτσες. Αύριο, αύριο που θα τις μαζέψουμε, θα βρούμε μέσα τους τις αληθινές μας αποσκευές. Τις πραγματικές ηλικίες, τα οδυνηρά τραύματα και τους φόβους του καθενός. Αύριο, αύριο που θα μαζέψουμε τις βαλίτσες για να διαλυθούμε εμείς. Οχι σήμερα.
Σήμερα είμαστε ακόμα δέκα χρονών... Σήμερα είμαστε ακόμα οικογένεια.
20 σχόλια:
Πέρασε καιρός....είναι αλήθεια!
Το Δεκα όμως φαίνεται τόσο κοντινό,σαν να μήν πέρασε μια μέρα.
Πως γίνεται αυτό;
Φτάνει να έχεις καταφέρει να κοιμάσαι τα βράδυα χωρίς να σου χτυπούν καμπανάκια στ'αυτιά σου.
Θέλει δουλειά αυτό. Δεν είναι παίξε-γέλασε!
Αυτό που ζήσαμε όμως δεν είναι σκοτάδι που μας πνίγει, αντίθετα φάρμακο είναι...για την άρρωστη εποχή μας.
Καλημέρα καλημέρα.
τι 10 τι 20 τι 50 η ψυχη μετραει ;)
φιλια
Τί όμορφο να μπορείς να κρατάς το "παιδί " μέσα σου! Σε ανακουφίζει...και παλαντζάρει την σκληρότητα και την έντση του έξω σου!!
Φιλούνια κορίστι, μου έλειψες τόσο καιρό :-)
Καλεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
καλαμιαααααααααααααααα :Ρ
Ωωω!λάθος! σε ξύπνησα; συγνώμηηη! την άλλη φωνάζω κάνε ησυχία να μ'ακούσει!
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
ειστε χαμενες :ρρρρρρρ
Εχω κάνει μιά φοβερή και τρομερή Ανακάλυψη..
σκέφτομαι τώρα αν θα έπρεπε να την πώ..
χμ..
είναι τόσο μεγάλη που η ατομική βόμβα είναι παιχνίδι παιδικό μπροστά της..
όχι.. δεν θα την πώ..
όχι ακόμη..
καλημέρα :)
Αρχικά άνοιξε το MEGA διότι αυτή τη στιγμή λέει "έκτακτο δελτίο" ότι στις 11:58 ένας χαχας ξύπνησε όλη τη Θεσσαλονίκη.
Μετά τί ενοεί ο ποιητής σαν λέει ότι είμεθα χαμέναι;
ετσι λεω αυτες που με κανουν να γελαω.. αν σε πειραζει .. θα συνεχισω να το λεω:ρρρρρ
"Κάθε δεκάχρονος ξέρει ότι οι υποθέσεις των μεγάλων είναι αφόρητα βαρετές." Πόσο δίκιο έχεις! Μου θύμησες οταν ήμουν παιδί που όντως..άκουγα ις συζητήσεις των..μεγάλων.. κι απορρούσα πως δεν αποκοιμιούνται απο την βαρεμάρα!! και τσούπ... χρόνια μετά είμαι στη θέση τους... Πηγαίνω να διαβάσω τον Μικρό Πρίγκημα:-))
Εγώ εξακολουθώ να βρίσκω τις συζητήσεις των μεγάλων ανιαρές! :)))
Θυμάμαι πώς ένιωθα όταν, μικρή, τους άκουγα να μιλάνε για πολιτική.
Ε, το ίδιο νιώθω και σήμερα!
Είσαι σπουδαία φιλενάδα.
Σέ ευχαριστώ για τις ώρες που θυσίασες για μένα.Κατάλαβα όλα τα κόλπα που έκανες για να απασχολίσεις το μυαλό μου. Δέ είχα άλλη άποψη για σένα απ'την αρχή που σε γνώρισα.Ζητώ συγνώμη από ανθρώπους που μπορεί να στους στέρησα χθές το βράδυ.Και για τόν ύπνο που έχασες.
Σ'αγαπάω μωρέ!
Εγώ το έξυπνο πουλί(?)+(!)=Μ.....ς
Eλίτσα τν άρρωστη εποχή μας ή την άρρωστη ψυχή μας;Ακόμη και οι εποχές από μας ψυχοραγούν... Έχουμε μια τελειότητα στο να καταστρέφουμε τα πάντα.Καλό απόγευμα.
Λένα θα συμφωνήσω.Η ψυχή μετράει...
Αγαπημένο μου πορτοκαλάκι καλώς ήρθες.Μου έλλειψες αλλά ελπίζω να πέρασες καλά.Ένα παιδί κρυβούμε όλοι μέσα μας.Άλλοι το φροντίζουνε και το αγαπάνε και άλλοι το κακοποιούν συνεχώς...Φιλιά πολλά κι από μένα!Θα τα λέμε...
Ευρύνοε... τι ανακάλυψη έχεις κάνει;
Global μια παλιά παροιμία λέει... Εκεί που είσαι ήμουνα,κι εδώ που είμαι θα ρθεις!Κάτι ήξεραν και την έλεγαν.Η αλήθεια είναι ότι με τα παιδικά μάτια έχεις άλλες εικόνες.Καθαρότερες,πιο δυνατές.Σαν αυτές στον μικρό πρίγκηπα.Σου αφιερώνω ένα μικρό απόσπασμα.
"Η αλεπού σώπασε και κοίταξε κάμποση ώρα το μικρό πρίγκιπα.
-Σε παρακαλώ...εξημέρωσε με!
-Το θέλω πολύ, αποκρίθηκε ο μικρός πρίγκιπας, αλλα δεν έχω πολύ καιρό. Έχω να ανακαλύψω φίλους και να γνωρίσω ένα σωρό πράγματα.
-Γνωρίζει κανεις μονο αυτά που εξημερώνει, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό για να γνωρίσουν τίποτα. Τα αγοράζουν όλα έτοιμα από τα μαγαζιά. Όμως, επειδή δεν υπάρχουν μαγαζιά που να πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις έναν φίλο, εξημέρωσε με!
- Τι πρέπει να κάνω? είπε ο μικρός πρίγκιπας
-Πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός, αποκρίθηκε η αλεπού. θα καθίσεις στην αρχή κάπως μακριά μου, έτσι όπως κάθεσαι τώρα στο χορτάρι. θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού και δεν θα λες τίποτα. Τα λόγια φέρνουν παρεξηγήσεις. Όμως κάθε μέρα θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά..."
Lilith νομίζω ότι είσαι σε καλό δρόμο!Συνέχισε έτσι!Φιλιά πολλά και μια μεγάλη αγκαλιά.Να είσαι καλά.
Θα σου πώ όταν έρθει η ώρα..
το Μυστικό.. την ανακάλυψη :)
Δημοσίευση σχολίου