Οι Λαζαρίνες

Μια παρέα μικρών κοριτσιών εμφανίστηκε στη δημοσιά. Κρατούσαν ψάθινα καλαθάκια στα χέρια, στολισμένα με λουλούδια. Όλα τα κορίτσια ήσαν πιασμένα αγκαζέ και τραγουδούσαν.

-Φοράνε τις παραδοσιακές στολές του τόπου τους και είναι πολύ όμορφες με τα μαντίλια στους ώμους, τις καμάρωσε ο λαγός.
-Αυτές είναι οι Λαζαρίνες! Ανακοίνωσε η Πουά η πασχαλίτσα.
- Οι Λαζαρίνες;
-Κοίτα, Τρεχάλα, μερικές έχουν κορδέλες στα μαλλιά. Μοιάζουν με τις κόρες της άνοιξης, είπε με θαυμασμό η Πουά, καθώς έβλεπε τα κορίτσια να κατηφορίζουν στο δρόμο και τα μαλλιά τους να πετάνε σαν πλουμιστοί χαρταετοί.
- Θέλω να πάω μαζί τους, απαίτησε ο λαγός, τώρα είναι η σειρά μου να πω κι εγώ τα κάλαντα!
-Δεν επιτρέπεται να πάνε μαζί τους αγόρια, του φώναξε η Πουά.

Μάταια όμως. Ο λαγός είχε γίνει άφαντος. Μια και δυο, με δυο τρεις πήδουλους εμφανίστηκε μπροστά στα κορίτσια και τους είπε με θαρραλέα φωνή:
-Καλημέρα, Λαζαρίνες, θέλω να πω τα κάλαντα μαζί σας.
-Ποιος είσαι εσύ;
-Από πού ξεφύτρωσες;
-Ουάου! Ένας λαγός; Τι θέλεις από μας;
Τον βομβάρδισαν με ερωτήσεις οι Λαζαρίνες.
-Είμαι ο Τρεχάλας ο λαγός και θέλω να μάθω ό,τι έχει σχέση με την άνοιξη. Τα κάλαντα που λέτε μυρίζουν άνοιξη.
-Μα μόνο κορίτσια λένε αυτά τα κάλαντα. Εσύ, ένας λαγός, πώς θα τραγουδήσεις μαζί μας την άνοιξη;
-Κάντε μου τη χάρη! Τις παρακάλεσε ο Τρεχάλας και έπεσε στα πόδια τους.
-Πήδα μέσα στο καλάθι μου. Είναι άδειο ακόμα, είπε η μεγαλύτερη και ανέλαβε να κρύψει το λαγό.

Δεν ήθελε άλλη παρότρυνση ο Τρεχάλας και τσουπ πήδησε μέσα στο καλάθι. Κουκουλώθηκε με τα λουλούδια και περίμενε τη συνέχεια. Οι Λαζαρίνες χτύπησαν την πόρτα ενός σπιτιού, τραγουδώντας:

«Ανοίξετε και λάμψετε
να μπουν οι Λαζαρίνες»

Η πόρτα του σπιτιού άνοιξε διάπλατα και οι νοικοκυραίοι τις υποδέχτηκαν με ανοικτές αγκάλες. Έδωσαν σε κάθε μια Λαζαρίνα από ένα ζυμωτό ψημένο λαζαράκι, που αντί για ματάκια είχε δυο μοσχοκάρφια μπηγμένα στο μπισκοτένιο πρόσωπό του και αντί για στοματάκι μια σταφίδα. Τα χεράκια του ήταν πλεγμένα κοτσίδα, που κύκλωνε το στρουμπουλό σώμα του και σταύρωνε στο μπροστινό μέρος, εκεί που ήταν η κοιλιά.

Το κορίτσι, που κρατούσε το καλάθι με το λαγό, ζήτησε ένα ακόμα για τη μικρή της αδελφή που ήταν άρρωστη. Η νοικοκυρά της είπε:
-Μετά χαράς! Και της έχωσε ένα ακόμα αφράτο λαζαράκι στο καλάθι, ακριβώς πάνω απ’ το κεφάλι του Τρεχάλα. Του λαγού άρχισαν να του πέφτουν τα σάλια, αλλά επειδή δεν ήθελε να καταχραστεί τη φιλοξενία των κοριτσιών και να αρχίσει να μασουλάει, συγκρατήθηκε.
Τα κορίτσια έφυγαν από το σπίτι για άλλη γειτονιά, τραγουδώντας περιπαιχτικά μια ευχή:

«Πάει και τούτη η γειτονιά
τίποτα δε μ’ άρεσε
μόνο ο κήπος μ’ άρεσε
πού ‘σπερνα βασιλικό»

-Μωρ’ συ, έσπερνες το βασιλικό κι εγώ θέλω να φάω το μπισκότοοοο! σιγομουρμούριζε ο Τρεχάλας και καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα μέσα στο λουλουδένιο στρώμα. Πάνω απ’ το κεφάλι του είχε στρογγυλοκάτσει ο πιο γλυκός πειρασμός του κόσμου!
-Σώπα, κάνε υπομονή! Του ψιθύρισε το κορίτσι, σκύβοντας πάνω στο καλάθι. Για σένα προορίζεται το λαζαράκι, ησύχασε.
-Είπε ψέματα για χάρη μου! κορδώθηκε ο λαγός.
Οι λαζαρίνες είπαν τα κάλαντα σχεδόν σε όλα τα σπίτια. Τα καλάθια τους γέμισαν λαζαράκια, βραστά αλλά και άβραστα αυγά και χρήματα, πολλά χρήματα. Ήταν σούρουπο όταν έφτασαν στον περίβολο της εκκλησίας.

-Αν δεν φάω τώρα μια μπουκιά, θα λιποθυμήσω εδώ έξω από την εκκλησιά, μπροστά στα μάτια σας, είπε ο λαγός όρθιος μέσα στο καλάθι και χραπ δίνει μια και τρώει το ένα χεράκι του μπισκότου.
-Χμμ! Νιαμ νιαμ! Μυρίζει γαρίφαλο. Έχει γεύση βανίλια, είπε με γεμάτο στόμα.
-Να δοκιμάσω κι εγώ; Δεν άντεξε άλλο η Πουά και άρπαξε ένα ψιχουλάκι με τα μπροστινά της ποδαράκια.
-Νιαμ νιαμ! Πολύ νόστιμο! Είπαν και οι τρεις μασουλώντας και απολαμβάνοντας τη γεύση του.
-Είναι και γλυκό, είπε η Πουά, που έγλυφε και τις κεραίες της.

-Δεν πιστεύω να μην είναι νηστίσιμο, γιατί η Σάρα η Σαρακοστή θα μας μαλώσει, είπε ο λαγός. Από αυτή έμαθα τι πάει να πει νηστεία. Εγώ δεν έχω πρόβλημα, γιατί είμαι έτσι κι αλλιώς φυτοφάγος, αλλά η φίλη μου η Πουά, που είναι σαρκοφάγα, θα έχει πρόβλημα για λίγες ακόμα ημέρες.
-Τι λες, ψεματούρη; Εγώ αντέχω τη νηστεία. Δεν κάνω ζαβολιές. Το Πάσχα είναι ιερό, είπε σοβαρά η Πουά.


Απόσπασμα από το αδημοσίευτο παιδικό πασχαλινό παραμύθι "Ο Τρεχάλας της κ. Αναστασίας Ευσταθίου