Είναι συμφωνημένο από χρόνια. Με νεύματα στις σκοτεινές αίθουσες του σινεμά. Μ’ ένα ξαφνικό ρεύμα στις σήραγγες του υπόγειου. Με κραγιόν σε καθρέφτες ξενοδοχείων. Με πατημένες γόπες. Σε νεκροταφεία αυτοκινήτων και χυτήρια. Στην πράσινη θάλασσα της Κυριακής και τ’ ανακάτεμα της άμμου τ’ απομεσήμερο. Όταν ξυπνούν ιδρωμένοι το χάραμα είναι ήδη έτοιμοι.
Ακίνητοι μπροστά στη θάλασσα κι ερεθισμένοι απ’ το νερό τον κόσμο ατενίζοντας σαν όρθια περιπλάνηση. Σχήματα γεωμετρικά κι αφηρημένα μαγνητικές φωνές όντα μισά παλλόμενα.
Στις επιφάνειες του κόσμου θα συναντηθούν χωρίς να γνωρίζονται. Με το ακατανόητο στις κινήσεις τους, το κοινό στη φορεσιά τους. Ξένοι για τους απέξω. Εκπληρωτές ενός ανομολόγητου όρκου οι συντεχνίτες του 3Χ4. Χωρίς ν’ αγγίζουν χέρια. Χωρίς ν’ αλλάζουν βλέμματα και λόγια. Έξι μέρες θα δουλέψουν συνέχεια και την εβδόμη θ’ αναπαυθούν. Τον καθρέφτη των ονείρων τους θα στρέψουν στον κόσμο να τον δείξουν απ’ την αρχή:
Σαν από τοιχογραφία κατεστραμμένη σχέδια της πόλης
ασκοί μιας μνήμης που θολώνει
Τ’ απόγευμα της τρίτης μέρας θ’ αρχίσει η πομπή. Απ’ το γκρίζο της πόλης θα προβάλλουν έκπληκτοι οι κάτοικοι. Στο πολύχρωμο τείχος θα πλησιάσουν ένας ένας να κρεμάσουν τα κειμήλιά τους. Το κορίτσι τις τιράντες του κι ο ερωτευμένος το κύμβαλο της τύψης. Γυναίκες με μαντήλες χρυσά τάματα για τα παιδιά τους. Ο λιμενεργάτης τα μάτια της γοργόνας απ’ το ακρόπρωρο. Τα στρόφαλα του ύπνου οι υπνοβάτες κι οι κουρασμένοι κάρτες με τα’ ανάκλιντρα της Θήβας. Οι φαντάροι τα δίκωχα κι οι ραβδοσκόποι τις διχάλες τους. Οι κολυμβήτριες τα γυαλιά τους. Κι άλλοι ανώνυμοι, χάλκινες μέδουσες και σκαραβαίους, σταυρουδάκια και κιλίμια, θαλασσογραφίες, μετρονόμους, φλάουτα και κονδυλοφόρους.
Σαν λιτανεία έρχονται αυτοί που δεν ανήκουν. Ένα καινούργιο κόσμο φτιάχνοντας για να τους κατοικήσει. Οίκοι λευκοί στο μαύρο μάτι της δροσιάς χωράφια νεοσύλλεκτα με το φίλτρο της σιωπής τι σημασία έχει αν είδαν καθαρά.
Γιάννης Ζέρβας, Ημεροδρόμιο Μεγάλης Εβδομάδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου